آهو

شخصیت ها: پروانه: دختری که بعد از ناپدیدشدن عشق قدیمی‌اش، به یک روستای دورافتاده پناه می‌برد و خودش را به مجسمه‌سازی سرگرم می‌کند. فرهاد/سعید: فرهاد عشق سابق پروانه است که گم‌شده و سعید گالری‌داری‌ست که شباهت بسیار زیادی به او دارد و سر راه پروانه قرار می‌گیرد. آقای کیانی: گالری‌داری که هنرهای دستی پروانه را می‌خرد، او به پروانه علاقه دارد ولی نمی‌تواند مستقیما آن را بیان کند. داستان اثر: پروانه پس از یک عشق نافرجام که سرانجام آن، برای خودش نیز مبهم است، به یک روستای دورافتاده در شمال ایران مهاجرت کرده تا از آدم‌ها و جامعه دور باشد. او با استفاده از عناصر طبیعی مثل چوب و سنگ، آثار هنری خلق می‌کند و در گالری آقای کیانی آن‌ها را به فروش می‌رساند. او در پی عشق قدیمی خود فرهاد است که با سعید آشنا می‌شود. سعید شباهت ظاهری بسیاری به فرهاد دارد و همین باعث می‌شود تا پروانه، ارتباط‌اش را با او ادامه دهد. پروانه به نوعی دچار سردرگمی‌ست و نمی‌داند باید با زندگی‌اش چه کار کند.

چرا 12 سال؟ اثر پیش روی ما، از هرگونه ترس، خشونت، ناهنجاری‌های اجتماعی، دینی و ... خالی‌ست و تنها دلیلی که باعث می‌شود، این اثر مناسب تماشا در جمع خانوادگی و 12 سال شود؛ ریتم کند آن و تلاش انسان‌شناسانه پروانه برای یافتن خود است. پیام فیلم هم به همین موضوع اشاره دارد و این پیام، برای گروه سنی کمتر از 12 سال، ثقیل به نظر می‌رسد. نقش ما چیست؟ همانطور که از پیام فیلم دریافت می‌شود، هدف فیلم، نمایش یک سیر درونی، همراه با سوگ است. همه انسان‌هایی که در مسیرزندگی ما قرار می‌گیرند، با یک هدفی با ما آشنا می‌شوند و بناست که در این رابطه، هر دو طرف به تعالی برسند. اوایل پروانه در فهم این پیام، موفق عمل نکرد و حتی سعی بر جایگزینی عشق سابق‌اش را داشت، اما بعدها فهمید که نبود فرهاد به او کمک کرده تا زندگی مورد علاقه و کار مورد علاقه‌اش را انجام دهد. درباره این موضوع صحبت کنید و به طور خاص، یکی از روابط خانوادگی یا دوستانه خود را مورد بررسی قرار دهید و ببینید این رابطه، چه تاثیری در پیشرفت فردی شما داشته است؟ و فقدان آن چه تاثیری بر شما خواهد داشت؟ بیشتر بدانید: این اثر، اولین ساخته هوشنگ گلمکانی، منتقد سینما ست. او این فیلم را برای عرض ارادتی به پرویز دواتی و با اقتباس از کتاب «پروانه‌ها در برف می‌رقصند» خانم نازنین جودت ساخته است.