یک درد واقعی

در فیلم درد واقعی، دو پسر عموی یهودی به نام‌های دیوید (جسی آیزنبرگ، که نویسندگی و کارگردانی فیلم را هم بر عهده داشته) و بنجی (کیران کولکین) دو نسل از وقایع هولوکاست فاصله دارند و هر کدام به شیوه‌ای متفاوت با ارتباط خود با این تراژدی وحشتناک دست و پنجه نرم می‌کنند. بنجی همه چیز را احساس می‌کند و نمی‌داند چطور با رنج، ستم و محرومیت‌هایی که مادربزرگش و دیگران تحمل کرده‌اند، کنار بیاید، در حالی که دیوید تاریخ اجدادی خود را به بخش‌های مختلف تقسیم کرده و در لحظه زندگی می‌کند؛ زندگی شادی دارد، شغلی دارد که شاید دنیا را تغییر ندهد اما هزینه‌های زندگی را تأمین می‌کند و روی همسر، فرزند و خانه‌اش تمرکز دارد. برای برآورده کردن وصیت مادربزرگشان، این دو پسر عموی یهودی به ورشو سفر می‌کنند تا از نزدیک ببینند او به عنوان یک دختر یهودی در دوران اشغال لهستان توسط نازی‌ها چه تجربه‌ای داشته است. آن‌ها در سفری همراه با یهودیان دیگر در تور بازدید از هولوکاست، در حالی که در میان بقایای تاریخی این تراژدی که بسیاری از مردمشان آن را تحمل کرده‌اند قرار دارند، روی رابطه پرتنش خودشان کار می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاریخچه خانوادگی خود صحبت کنند. از این مستند به عنوان نقطه شروع برای بحث در مورد دوران سخت و طاقت‌فرسای نیاکان خود استفاده کنید. فکر می‌کنید آنها چه آرزوهایی برای شما داشتند؟
• آیا این فیلم مصرف مواد مخدر را جذاب جلوه می‌دهد؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای در آن وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌هایی که بر روی شخصیت‌های یهودی و تجربیاتشان تمرکز دارند، چگونه است؟ ترومای نسلی به چه معناست و این مفهوم در اینجا چگونه مرتبط است؟
• شرح دهید رابطه بین دیوید و بنجی چگونه است. این رابطه تا چه حد به روابط خانوادگی خودتان شباهت یا تفاوت دارد؟
• شخصیت‌ها چگونه کنجکاوی و دلسوزی را نشان می‌دهند؟ چرا این‌ها نقاط قوت شخصیت مهمی هستند؟

والدین باید بدانند که «درد واقعی» یک کمدی است که توسط فیلمساز یهودی جسی آیزنبرگ نوشته و کارگردانی شده است (که در آن بازی هم می‌کند) و در آن به بررسی تروما و احساس گناه نسل‌ها در میان برخی از یهودیان می‌پردازد. بنجی (کیران کالکین) و دیوید (آیزنبرگ) دو نسل از وقایع هولوکاست فاصله دارند: بنجی همه چیز را حس می‌کند و مطمئن نیست چطور با رنج، ستم و محرومیت تجربه‌شده توسط مادربزرگ و دیگران کنار بیاید، درحالی‌که دیوید تاریخ اجدادی خود را در بخش‌های مختلف قرار داده و در لحظه زندگی می‌کند و زندگی شادی دارد. این فیلم شامل بازدیدی عاطفی و شدید از اردوگاه کار اجباری سابق لوبلین-مایدانک در لهستان است. همچنین به‌طور مکرر از مصرف حشیش، نوشیدن الکل، سیگار کشیدن و یک شوخی در مورد مصرف هروئین به‌صورت مثبت یاد می‌شود. انتظار می‌رود که زبان بسیار تند و تیزی در طول فیلم به‌طور مداوم استفاده شود (لعنتی، آشغال، لعنتی)، و همچنین به تلاش برای خودکشی اشاره می‌شود. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

خنده دار و تاثیرگذار، تفکر آیزنبرگ در مورد احساسات گناه بسیاری از بازماندگان هولوکاست، داستانی شخصی با تاثیری وسیع است. در روایت داستان دو پسر عمو یهودی که به لهستان سفر می‌کنند، این فیلم احساسات پیچیده‌ای را که بسیاری از یهودیان امروزی تجربه کرده‌اند، به تصویر می‌کشد. بینندگان به گروه تور می‌پیوندند و با آن‌ها به اردوگاه کار اجباری لوبلین می‌روند (که برای اولین بار فیلمبرداری شده است)، رویدادی که به صورت واقع‌گرایانه به تصویر کشیده شده و به مخاطب اجازه می‌دهد واکنش خود را داشته باشد. سپس در راه بازگشت به هتل، تاثیر بسیار متفاوتی که این بازدید بر دیوید و بنجی داشته است را می‌بینیم.دو پسرعمو در بسیاری از جهات کاملاً متفاوت هستند: بنجی بچه‌ی وحشی است که هرگز بزرگ نشده، در حالی که دیوید عصبی، احتمالاً حتی قبل از مراسم بار میتزواهش، یک بزرگسال بالغ بود. در حالی که بنجی و دیوید نسخه‌هایی از شخصیت‌هایی هستند که قبلاً کالکین و آیزنبرگ بازی کرده‌اند، تصور اینکه کسی بهتر از آن‌ها بتواند این دو شخصیت را بازی کند، دشوار است. بنجی به‌طور بیان‌کننده‌ای لایه‌لایه، شلخته و خونسرد است، اما در عین حال حساس و آسیب‌پذیر. او برای بیشتر افراد "زیاد" است. او در این تور دوران سختی را می‌گذراند و با پیشرفت فیلم، متوجه می‌شویم که واقعاً در حال دست و پنجه نرم کردن است. فیلم درد واقعی توجه بینندگان را به پیچیدگی وضعیت انسان جلب می‌کند و یادآوری می‌کند که هر کسی درگیر چیزی است، پس همیشه مهربان باشید.