انتظار

انتظار شروع می‌شود، زمانی که توسان (مگ اتانوا) صاحب دختری می‌شود. لحظاتی بعد، دکترش، نارا (نس ایکپ ایتم)، به خانواده اطلاع می‌دهد که کودک زنده نمانده است. پس از این، پنجمین سقط جنین توسان، او به افسردگی می‌افتد، عشق همسرش بایو (دیمی اوکالانوان) را رد می‌کند و با وجود اشتیاق مذهبی سابقش، از خدا روی برمی‌گرداند. نارا، که تازه از طلاق یک کلاهبردار رهایی یافته، معتقد است که باید منتظر دخالت خداوند و کمک او نه تنها به خودش، بلکه به بیمارانش که با ناباروری دست و پنجه نرم می‌کنند، باشد. گروه حمایتی او، اتاق انتظار، به زنانی که با غم، ازدواج‌های شکسته، تردید به خود و درد ناباروری دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک می‌کند. زنی دیگر که ناامید است و نمی‌تواند بچه‌دار شود، به خاطر نگاه کردن شوهرش به بروشورهای یتیم‌خانه عصبانی می‌شود و مطمئن است که دعا کردن خواسته‌اش را برآورده خواهد کرد. در زیر داستانی غیرمرتبط، سامتو (چیمزیم ایمو)، فارغ‌التحصیل رشته معماری، تا زمان پیدا کردن کار، با یک راننده تاکسی دوستش می‌ماند. دوستش او را تشویق می‌کند تا در منطقه‌شان کلاس‌های رقص برگزار کند. در نهایت، سامتو توسط یکی از زنان نابارور استخدام می‌شود، که ظاهراً ثابت می‌کند خدا به هر دوی آن‌ها کمک کرده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چقدر زمان اندکی از فیلم به جزئیات ناباروری اختصاص داده شده است. تا ساعت دوم فیلم، زنان در مورد شرایطی که مانع باردار شدن خود و شریک زندگی‌شان می‌شود صحبت نمی‌کنند و همچنین درمان‌ها مورد بحث قرار نمی‌گیرند. چرا فکر می‌کنید فیلم‌سازان تصمیم گرفتند که علل واقعی را مورد بررسی قرار ندهند؟
• آیا فکر می‌کنید صبر کردن استراتژی خوبی برای رسیدن به خواسته‌ها است؟ چرا یا چرا نه؟
• در پایان فیلم به نظر می‌رسد که بسیاری از دعاها به طور همزمان اجابت شده‌اند. آیا فکر می‌کنید انتظار کشیدن کمک کرد؟ آیا فکر می‌کنید خداوند همه دعاها را اجابت کرد؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که فیلم «انتظار» محصول ۲۰۲۳ نیجریه اقتباسی از کتاب «اتاق انتظار خدا: امید در میان نااطمینانی» نوشته ریک یوهن است. این فیلم بر روی شکست‌های ناشی از ناباروری و توصیه‌ای که به زوج‌های نابارور می‌شود تا به خداوند توکل کنند تمرکز دارد. زوج‌هایی که مشتاق داشتن فرزند هستند با سقط جنین و دیگر ناکامی‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. بر قدرت گروه‌های حمایتی برای زنانی که در انتظار رخ دادن اتفاقی هستند در حالی که به خداوند توکل کرده‌اند تأکید می‌شود. کودکی اندکی پس از تولد می‌میرد. مردی عصبانی به یک متخصص زنان می‌گوید که او مشاور حرفه‌ای مناسبی نیست چون نه ازدواج کرده و نه فرزندی دارد. دوستان و والدین به زنان به خاطر مجرد بودن یا نداشتن فرزند توهین می‌کنند. کلماتی مثل «لاشخور» و «اسپرم» در فیلم به کار رفته است. بزرگسالان الکل می‌نوشند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

انتظار فیلمی است با قلبی در جای درست، اما تقریباً هر چیز دیگری در جای نادرست. تماشای رنج مردم از ناباروری بدون اینکه علت ناباروری، درمان‌های احتمالی برای مشکل و مهم‌تر از همه، جدول زمانی برای تسکین احتمالی را به ما بگوید، داستان را از هر گونه کشمکش دراماتیک محروم می‌کند. در عوض، انتظار وفادارانه برای اینکه خدا وارد شود، درمان فرضی برای همه دردها است. فیلم نیاز دارد که مخاطب نیز منتظر اتفاقی باشد، معجزه‌ای از اقدامی که ممکن است کمی زندگی را به این داستان بدسلیقه و بدساخت تزریق کند. بنابراین، اگرچه همه زنان همدرد هستند، ما فقط تماشا می‌کنیم و فکر می‌کنیم، چرا فقط آنجا نشسته‌اند؟ چرا تشخیص نمی‌گیرند، چرا درمان ندارند، و چرا فعالانه تلاش نمی‌کنند باردار شوند یا به روش دیگری سعی در داشتن فرزند ندارند؟اینکه این سوالات مطرح می‌شوند اما تا حدود ۹۰ دقیقه بعد پاسخ داده نمی‌شوند، ناتوانی کارگردان و نویسنده را نشان می‌دهد. فیلمنامه تلاش می‌کند تا با زنان منتظر، زیر داستانی گنگ درباره یک فارغ‌التحصیل دانشگاه بیکار و درمانده ارتباط برقرار کند. وقتی او بالاخره شغلی پیدا می‌کند، ما باید درک کنیم که عمل انتظار برای خداوند برای او هم جواب داده است.