چرخ زمان

بر اساس مجموعه کتاب‌های فانتزی با همین نام، در ابتدای سریال چرخ زمان، نیروی پلیس جادویی تمام زنانه این دنیا، آیس سِدای، در میانه یک جستجو قرار دارند: آنها باید اژدهای پیشگویی شده را پیدا کنند، مرد یا زنی که به سن بلوغ رسیده و زاده شده تا دنیا را نجات دهد (یا به پایان برساند). در رأس این گروه مُرین (رزاموند پایک)، جادوگری قدرتمند است که توسط دستیارش، لان (دنیل هِنی) یاری می‌شود. وقتی ماموریتی در منطقه آرام دو رودخانه به اشتباه پیش می‌رود، مُرین وظیفه محافظت از چهار نامزد احتمالی اژدها را بر عهده می‌گیرد: رند آل‌تور (جاشا استرادوسکی) که فردی فروتن است، اِگوئن آل‌ویر (مادلین مَدِن) که درمانگر معنوی نوپایی است، پِرین آبارا (مارکوس راترفورد) که مردی عضلانی است، و مت کاوسن (بارنی هریس) که یک شیاد دردسرساز است، و همچنین نیناوی آل‌مِرا (زویی رابینز) که حکمت (رهبر معنوی/درمانگر) شهر است، در حالی که او گروه را به قلعه آیس سِدای هدایت می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شباهت‌ها و تفاوت‌های این اقتباس با مجموعه کتاب‌ها صحبت کنند. وقتی کتاب‌ها به فیلم یا سریال تلویزیونی تبدیل می‌شوند، طرفداران کتاب اغلب در مورد تغییراتی که در اقتباس صورت گرفته یا نکات حذف‌شده صحبت می‌کنند. اگر کتاب‌ها را خوانده‌اید، تفاوت‌های بین کتاب‌ها و سریال چیست؟ آیا این تغییرات جذابیت داستان را بیشتر کرده‌اند یا از آن کاسته‌اند؟
• نقش زنان در این مجموعه چیست؟ آیا شخصیت‌های مهمی هستند یا صرفاً جنبه تزئینی دارند؟ در مورد اقلیت‌های قومی و نژادی چه طور؟ جایگاه آن‌ها در این مجموعه کجاست؟ آیا در سریال‌های فانتزی معمول است که نقش‌های قدرتمندی به زنان یا اقلیت‌ها داده شود؟ چه مثال‌هایی از سریال‌ها و فیلم‌هایی با تنوع قومی و نژادی و بدون تنوع قومی و نژادی به یاد دارید؟
• داستان‌های فانتزی با موجودات و افسون‌ها و ایده‌های جادویی در طول تاریخ ثبت شده محبوب بوده‌اند. چرا؟ داستان‌سرایان چه دستاوردی می‌توانند داشته باشند اگر از قوانین واقعیت رها شوند؟ آیا این آزادی منجر به داستان‌های بهتر می‌شود یا خیر؟

والدین باید بدانند که چرخ زمان مجموعه‌ای است بر اساس مجموعه کتاب‌های فانتزی که در دنیایی با موجودات هوشمند و جادو اتفاق می‌افتد. اگرچه مرگ‌هایی وجود دارد، اما اغلب بدون خونریزی است: جادوگری طلسمی را اجرا می‌کند یا انگشتانش را تکان می‌دهد و کسی بی‌جان می‌افتد. با این حال، در صحنه‌های دیگر، صحنه‌های گرافیکی مانند خون جاری از گردن بریده، زنی که زنده سوزانده می‌شود و سگی که روده‌های انسانی را می‌خورد، مشاهده می‌شود. چند صحنه برهنه بودن غیرجنسی را به تصویر می‌کشد: مردان و زنان در یک مرکز گروهی حمام می‌کنند؛ سینه‌ها و باسن‌ها قابل مشاهده هستند. مراسم مذهبی به صورت برهنه انجام می‌شود. بسیاری از صحنه‌ها در بارها اتفاق می‌افتد و شخصیت‌ها بیش از حد می‌نوشند و مست و خشن می‌شوند. زبان شامل کلمات «فرزندان نامشروع»، «خر» و «م ــ» و همچنین کلماتی مانند «ادرار» است. بازیگران متنوعی شامل زنان و افراد رنگین‌پوست در مرکز داستان حضور دارند؛ زنان «قدرت» جادویی مجموعه هستند. پیام‌هایی در مورد قدرت، تعهد و وظیفه ممکن است تحت‌الشعاع جادو و اکشن قرار بگیرند.

از همان ابتدای قسمت اول، واضح است که این مجموعه فانتزی بلندپروازانه و اقتباسی از کتاب، در تلاش است تا میراث بازی تاج و تخت باشد، اما متاسفانه به هدف نمی‌رسد. همچنین به سطح‌سازی و جهان‌سازی مجموعه ارباب حلقه‌ها هم نمی‌رسد، هرچند که چرخ زمان، مجموعه‌ای ۱۴ جلدی با هر جلد تقریبا هزار صفحه‌ای، قطعا دنیای وسیعی برای ساختن در اختیار سازندگان قرار داده است. به جای آن، هم شخصیت‌ها و هم دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، کلیشه‌ای به نظر می‌رسند؛ داستان‌های آنها جذابیت و پیچیدگی مورد نظر ما را ندارد. برای مثال، طراحی صحنه‌ها می‌توانست با دقت و فکر بیشتری انجام شود. همه چیز بیش از حد تمیز است: لباس‌های بدون لکه، خانه‌های هابیت‌ها مثل پادگان‌های سربازان. قرار است مردم در آن خانه‌ها زندگی کنند؛ مردم کثیف هستند؛ چرا همه چیز اینقدر تمیز است اگر قرار نیست خانه‌ها نو و تازه باشند؟در این سریال، شخصیت‌پردازی‌ها نیز فاقد عمق و دقت هستند. شاید جذاب‌ترین ایده در چرخ زمان این باشد که نیروی اصلی این جهان، یک قبیله تمام زنانه از جنگجویان روحانی به نام Aes Sedai است. این Aes Sedai هستند که با جستجوی قهرمان (یا شرور) واقعی، اژدها، داستان سریال را به حرکت درمی‌آورند. این ایده ساده‌ای است که بازی تاج و تخت به خوبی از آن استفاده کرد و با خلق دنیایی جایگزین، جایی که جادو به زنان قدرت برابر یا حتی بیشتر از مردان می‌داد، به موفقیت رسید. در ابتدای سریال، صحنه‌ای وجود دارد که ممکن است بیننده را متقاعد کند که این سریال می‌تواند به خوبی از این ایده استفاده کند: Pike، بازیگری که تنها با وقار و جدی بودن شناخته می‌شود، به صورت کوتاه و مختصر و با صدای خود، داستان را برای ما روایت می‌کند در حالی که دستیارش (یا Warder به زبان سریال) به او کمک می‌کند تا لباس بپوشد. او با قدرت و جذابیت، شنلی را می‌چرخاند و این صحنه هیجان‌انگیز است. به ندرت می‌توان زنانی را به این قدرت و جنگجویی در فیلم‌ها دید. متاسفانه، این روند جذاب به سرعت رها می‌شود و سریال به دنبال یک ماموریت خسته‌کننده می‌رود، با صحنه‌های طولانی و زیادی از بازیگران سوار بر اسب. چرخ زمان به زیبایی یک نقاشی است و منابع زیادی برای کار دارد، اما به نظر می‌رسد که ما در راهی به هیچ‌جا هستیم.