برج

در یک روز گرم ماه آگوست سال ۱۹۶۶، یک تک‌تیرانداز در بالای برج دانشگاه تگزاس در آستین به ۴۹ نفر شلیک کرد. در نهایت ۱۶ نفر را کشت و یکی از اولین تیراندازی‌های دسته‌جمعی در تاریخ آمریکا را رقم زد. این مستند مصاحبه‌هایی را با بازماندگان، از جمله اولین قربانی و افسران وحشت‌زده‌ای که تیرانداز را از پا درآوردند، به هم پیوند می‌دهد تا ۹۰ دقیقه غم‌انگیز آن روز را شرح دهد. با استفاده از تصاویر خبری و بازسازی‌های انیمیشنی، فیلم حس «بودن در آن لحظه» را به بیننده القا می‌کند و بر وحشتناک و ترسناک بودن آن لحظات تأکید می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی برخورد فیلم با خشونت در هسته‌ی داستان آن صحبت کنند. آیا استفاده از انیمیشن موثر است یا باعث کم‌اهمیت شدن تراژدی می‌شود؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• نظر شما در مورد انتخاب کارگردان برای تمرکز بر بازماندگان تیراندازی، به جای خود تیرانداز چیست؟ آیا چیزی در مورد تیرانداز یاد می‌گیریم؟
• بهترین راه برای خانواده‌ها در مواجهه با فجایع مشابه در زمان وقوع چیست؟ چگونه والدین می‌توانند اخبار را برای فرزندان خود توضیح دهند؟
• چگونه شخصیت‌های این فیلم شجاعت خود را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که «تاور» مستندی جذاب و تاثیرگذار است در مورد یکی از اولین تیراندازی‌های دسته‌جمعی در تاریخ آمریکا. این مستند داستان روزی در سال ۱۹۶۶ را روایت می‌کند که یک فرد مسلح ۴۹ نفر را در دانشگاه تگزاس در آستین به رگبار بست و ۱۶ نفر را کشت. فیلم با ترکیب مصاحبه با بازماندگان، تصاویر خبری اصلی و انیمیشن‌هایی که آن روز غم‌انگیز را بازسازی می‌کنند، تصویری زنده از آن حادثه به نمایش می‌گذارد. در فیلم اندکی فحش (از جمله «س--ت» و «لعنتی») و صحنه‌هایی وجود دارد که افراد در حال سیگار کشیدن و/یا نوشیدن هستند. موضوع فیلم بسیار جدی است و صدای شلیک مداوم گلوله‌ها حس حمله را القا می‌کند. اما اگرچه بازسازی انیمیشنی تیراندازی‌ها تکان‌دهنده است، اما تصاویر خشن نیستند. والدینی که این فیلم را با نوجوانان خود تماشا کنند، آن را محرک تفکر خواهند یافت. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

متاسفانه مستندهای زیادی در مورد تیراندازی‌های جمعی وجود دارد، اما تعداد کمی از آنها به اندازه این مستند تکان‌دهنده و پیشرو هستند. مستند برج خاطرات شاهدان و بازماندگان فاجعه ۱۹۶۶ را جمع‌آوری می‌کند—اولین فاجعه از نوع خود در دوران مدرن، به گفته برخی—و به‌طور بسیار موثری آن را به تصویر می‌کشد. تماشاگران با استفاده از داستان‌های شاهدان عینی (خوانده شده توسط بازیگران)، تصاویر خبری و به‌طور غیرمعمول، انیمیشن روتوسکوپ، به آن روز وحشتناک نزدیک می‌شوند.این تکنیک به نوعی فوری بودن هر لحظه را تشدید می‌کند، تنش و غم و ترس عظیم آن لحظات دردناک ۹۰ دقیقه‌ای را به نمایش می‌گذارد، زمانی که یک فرد مسلح برج ساعت کالج را تصرف کرد و از آن به عنوان سکویی برای ایجاد هرج و مرج و قتل استفاده کرد. صدای شلیک مداوم گلوله‌ها نزدیک به تروما است و شما را در معرض حمله قرار می‌دهد. اگرچه صحنه‌های خشن زیادی وجود ندارد، اما بازسازی‌های انیمیشنی، به همراه صداگذاری، فیلم‌ها و عکس‌ها، یادآوری هزینه‌ای است که تیراندازی‌های جمعی به بار می‌آورند و همچنین یادآور شجاعت کسانی است که در آن روز حضور داشتند.