در کجای دنیا اسامه بن لادن است؟

مورگان اسپرلاک در فیلم کجای دنیا اسامه بن لادن است؟ با تلفیق نمایش‌های فیزیکی و شوخ‌طبعی هوشمندانه با مضامین جدی، پرسشی هم به‌لحاظ لفظی و هم به‌لحاظ استعاره مطرح می‌کند. مانند فیلم سوپر سایز میِ اسپرلاک، این فیلم نیز از ساختاری شبیه به جستجو پیروی می‌کند: اسپرلاک، تحت تأثیر تولد قریب‌الوقوع اولین فرزندش، به خاورمیانه سفر می‌کند تا دقیقاً محل اختفای بن لادن را کشف نکند، بلکه دنیایی را که او در آن زندگی می‌کند، آشکار سازد. پس از ریش گذاشتن و گذراندن یک دوره آموزشی کوتاه «دفاع شخصی» (که به‌صورت قطعات خنده‌دار و بامزه‌ای ارائه شده)، او به مصر، مراکش، اسرائیل و فلسطین، و همچنین مرز پاکستان و افغانستان سفر می‌کند. این جستجو او را به درک بسیاری از چگونگی نگاه به ایالات متحده و همچنین نگاه او و دیگر آمریکایی‌ها به جهان سوق می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام اصلی فیلم صحبت کنند، اینکه یادگیری در مورد فرهنگ‌ها و سنت‌های دیگر به درک و از بین رفتن ترس منجر می‌شود. آیا با این موضوع موافق هستید؟ فیلم چگونه از کمدی برای پرداختن به ایده‌های جدی مانند خشونت، تروریسم، فقر و سیاست جهانی استفاده می‌کند؟ آیا این رویکرد موفق است؟

والدین باید بدانند که علی‌رغم وجود انیمیشن و طنز مورگان اسپرلاک کارگردان و ستاره فیلم، این مستند برای کودکان خردسال مناسب نیست. این مستند به موضوعات دشواری مانند تروریسم، اخلاق، تولد و مرگ می‌پردازد و به روشی سرگرم‌کننده و پیچیده به آن‌ها می‌پردازد. خشونت در سراسر فیلم به عنوان یک موضوع وجود دارد و در گفتگوها درباره حملات تروریستی، بمب‌گذاران انتحاری و تجاوزات آمریکا به چشم می‌خورد. تصاویر خشونت‌آمیز واقعی به ندرت وجود دارند؛ مردان محافظه‌کار در اسرائیل که از حضور گروه فیلم‌برداری ناراضی هستند، به صورت تهاجمی رفتار می‌کنند و تصاویری از تانک‌ها و مردان مسلح در غزه وجود دارد. تصویری کوتاه از همسر اسپرلاک در حال زایمان در وان وجود دارد؛ و در زبان فیلم نیز چند بار از کلمات فحش و ناسزا استفاده شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در حالی که گاهی اوقات ساختار فیلم بیش از حد ساده به نظر می‌رسد و راه‌حل آن بسیار واضح است (همه ما انسان هستیم و باید یاد بگیریم چگونه با هم کنار بیاییم)، پروژه اسپرلاک همچنان ارزشمند است. این موضوع به ویژه در برخورد او با افراد مختلف که به طرق مختلف پذیرا، شکاک و کنجکاو هستند، مشخص می‌شود. افرادی که مکرراً می‌گویند از دولت آمریکا ناراضی هستند اما می‌خواهند از مردم آن خوششان بیاید، افرادی که کلیشه‌ها را رد می‌کنند و خنده، پیچیدگی و اغلب، باز بودن را در آغوش می‌گیرند. اسپرلاک در حالی که به ماجراجویی خود می‌پردازد، می‌گوید: «اگر چیزی از فیلم‌های اکشن یاد گرفته باشم، این است که مشکلات جهانی پیچیده بهتر توسط یک مرد تنها حل می‌شوند». شوخی او به نوعی یک ورد می‌شود در حالی که شخصیت کاریزماتیک خود را در جستجوی ارتباط با افرادی که ملاقات می‌کند، به کار می‌گیرد.در برخی موارد، پذیرش و حسن نیت استثناهایی هم دارد، مثلاً وقتی اسپرلاک در خیابان با اسرائیلی‌های عصبانی مواجه می‌شود که فکر می‌کنند او در سرزمینشان «دخالت» می‌کند، یا وقتی به کلاس درسی می‌رود که دانش‌آموزان در پاسخ به سوالاتش محتاطانه رفتار می‌کنند، چون معلم‌هایشان نظاره‌گرشان هستند. و با وجود روش‌های ارائه سبک‌دلانه‌ای مثل انیمیشن و «کارت‌های بیس‌بال» برای تروریست‌های متهم، تحلیل نسبتاً ابتدایی فیلم از تاریخ آمریکا، ترکیبی از ناکارآمدی و کوته‌بینی را نشان می‌دهد. اما موارد دیگر - مثل وقتی که اسپرلاک از خانواده فقیری بازدید می‌کند که پدر خانواده می‌خواهد برای فرزندانش غذا و آموزش فراهم کند تا زندگی بهتری داشته باشند، یا وقتی که اسپرلاک با میزبانان مختلفش می‌خندد یا همدردی می‌کند - تاثیرگذار است. فیلم با یک مونتاژ از چهره‌ها به پایان می‌رسد، مجموعه‌ای از پرتره‌هایی که در طول سفر اسپرلاک جمع‌آوری شده‌اند - پیر و جوان، لبخند به لب یا بدون لبخند، کنجکاو یا نگران - که همه تفاوت‌ها، آرزوهای مشترک و آشنایی‌ها را نشان می‌دهند.