آغازها، پایان‌ها

در پایان‌ها، آغازها، دافنه، زنی حدوداً ۳۰ ساله (شایلین وودلی) به تازگی با دوست‌پسر چهار ساله‌اش، از شغلش در صنعت هنر استعفا داده و به خانه مهمان خواهر بزرگتر متأهل و باردارش، بیلی (لیندسی اسلون) نقل مکان کرده است. در مهمانی شب سال نو بیلی، دافنه - که متعهد به حفظ اعتدال و دوری از روابط جنسی برای شش ماه است - نه یک نفر، بلکه با دو مورد علاقه‌مندی عاشقانه مواجه می‌شود: فرانک جذاب و خوش‌گذران (سباستین استن) و جک (جیمی دورنان) استاد نویسندگی جدی و پرشور. دافنه در نهایت با هر دو مرد قرار می‌گذارد (خوب، یک شب و یک قرار) و بعداً متوجه می‌شود که آن‌ها دوستان صمیمی هستند. دافنه ثبات و امنیت رابطه‌اش با جک را ارزشمند می‌داند، اما هیجان و شیمی پرشورش با فرانک را نیز می‌خواهد. همانند بیشتر مثلث‌های عشقی، این رابطه نیز به سمت درد، دل‌شکستگی و دگرگونی شخصی پیش می‌رود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مصرف و سوءمصرف مواد در فیلم «پایان‌ها، آغازها» صحبت کنند. این موضوع چگونه بر شخصیت‌ها تأثیر می‌گذارد؟ آیا مصرف مواد مخدر، الکل یا سیگار عواقبی به دنبال دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• درباره میزان صحنه‌های جنسی در فیلم صحبت کنید. آیا این صحنه‌ها برای داستان ضروری هستند؟ چرا بله یا خیر؟
• شما این فیلم را به عنوان یک داستان عاشقانه در نظر می‌گیرید؟ نظرتان در مورد داستان‌هایی که در آن مثلث عشقی وجود دارد چیست؟ چه زمانی این نوع داستان‌ها موثر هستند و چه زمانی موثر نیستند؟
• در این فیلم چه کسی می‌تواند الگوی مناسبی باشد؟ چه ویژگی‌های شخصیتی مثبتی را به نمایش می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که فیلم «پایان‌ها، آغازها» یک درام رابطه‌ای بالغ در مورد دافنه (شایلین وودلی)، زنی مجرد و بیکار است که با دو مرد متفاوت (سباستین استن و جیمی دورنان) آشنا شده و با آن‌ها درگیر رابطه‌ای عاشقانه می‌شود. این مثلث عشقی شامل چندین صحنه‌ی واقع‌گرایانه‌ی رابطه‌ی جنسی است که درجات متفاوتی از صراحت و برهنگی (انتظار می‌رود که وودلی را تا حد زیادی بدون پوشش ببینید) و شامل موقعیت‌ها و اعمال متنوعی است. همچنین حاوی الفاظ زشت و رکیک مکرر (فحش‌های رکیک و ...) و حتی سیگار کشیدن و نوشیدن الکل بیشتر است. سیگار کشیدن زنجیره‌ای شخصیت اصلی تا حدی رایج است که در گفتگوها به آن اشاره می‌شود. در یکی از صحنه‌ها، یکی از شخصیت‌ها به نظر می‌رسد که در حال مصرف کوکائین است. بین رابطه‌ی جنسی و مصرف مواد، این فیلم قطعاً یک درام بزرگسالانه است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اجرای ظریف وودی و جذابیت بازیگران مرد در صفحه نمایش صحنه‌های عاشقانه خوبی را رقم می‌زند، اما این فیلم آشفته و سرگردان است. هنر بازیگری آسیب‌پذیر و پریشان را دارد و وودی در بیشتر دوران حرفه‌ای خود آن را به کمال رسانده است، از فیلم «اکنون شگفت‌انگیز» تا «دروغ‌های کوچک بزرگ». کار او در درام مستقل دریک دورموس، بار دیگر استعدادی او را به عنوان یک بازیگر با استعداد نشان می‌دهد، حتی اگر فیلم به خوبی بازیگران با استعدادش نباشد. دافنه لزوماً شخصیتی دوست‌داشتنی نیست: او مرتباً اشتباهات خودخواهانه و بی‌ملاحظه‌ای را به خاطر خودجوشی و رابطه جنسی مرتکب می‌شود. این موضوع در یک شخصیت جوان قابل درک است، اما در کسی که مسن‌تر و (ظاهراً) خردمندتر است، کمتر دوست‌داشتنی است. و دشوار است که بازی‌های خوب را با همه چیز دیگر هماهنگ کرد: ریتم فیلم کند است، دیالوگ‌ها نیمه بداهه هستند (و این مشخص است) و قوس‌های شخصیت‌ها ناامیدکننده است.مثلث عشقی کلیشه است، به خصوص وقتی که دوستان صمیمی با شخصیت‌های متضاد برای یک نفر رقابت می‌کنند. فرانک استن جذاب و البته قابل پیش‌بینی است، اما مردی بی‌خیال و بی‌مسئولیت است که به جای تختخواب، از میز، کف زمین و ماشین استفاده می‌کند. و جک دورنان هم به همان اندازه جذاب و البته قابل پیش‌بینی است، اما نویسنده‌ای کسل‌کننده است که تختخواب، در آغوش گرفتن و صحبت درباره فلسفه و احساسات را ترجیح می‌دهد. حتی پیچش داستان در پایان‌بندی هم برای مخاطبانی که با رمان‌های عاشقانه و سریال‌های آبکی آشنا هستند، کلیشه‌ای به نظر می‌رسد. دورموس توانایی روایت یک داستان عاشقانه احساسی را دارد، اما در مقایسه با فیلم‌های دیگر، این یک ملودرام ضعیف است. با این حال، باید به کیفیت بازیگری بازیگران اشاره کرد، از سه بازیگر اصلی تا کیرا سجدیک و وندی مالیک (هر دو در نقش دوستان هنرمند و مادر وابسته دافنه)، که بسیار بهتر از کل فیلم هستند.