فلینستون ها در ویگا راک

ویلما (کریستن جانستون (سریال راک سوم) دختر لوس پرل اسلاگهوپل (جوان کالینز) و سرهنگ (هاروی کورمن) است. او علاقه‌ای به زندگی در باشگاه‌های کشور و اشراف‌زادگان ندارد. او فرار می‌کند و با بتی اُشیل (جین کراکوفسکی از سریال آلی مک‌بیل) دوست می‌شود. آن‌ها با فرد (مارک ادی، از فیلم تمام عیار) و بارنی (استفن بالدوین، از فیلم مظنونین همیشگی) ملاقات می‌کنند و همه چیز خوب پیش می‌رود تا اینکه چیپ راکفلر (توماس گیبسون از سریال دارما و گرگ)، که به دنبال ثروت ویلما است، آن‌ها را به استراحتگاه جدیدش در راک وگاس دعوت می‌کند. اما همه چیز به خوبی تمام می‌شود و حتی منشأ مدل موی جمع‌شده و مرواریدهای ویلما را هم می‌بینیم.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این پیش‌درآمد و مقایسه آن با اولین فیلم لایو اکشن فلینستون‌ها صحبت کنند. آیا به همان اندازه خنده‌دار است؟ آیا بهتر است؟
• کدام را بیشتر می‌پسندید، کارتون‌های قدیمی فلینستون یا فیلم‌های لایو اکشن فلینستون؟
• چرا فیلم‌های لایو اکشن اقتباس شده از مجموعه‌های کارتونی تا این حد محبوب هستند؟ چه کارتون‌های دیگری به فیلم‌های سینمایی غیرانیمیشنی تبدیل شده‌اند؟

والدین باید بدانند که فلینستون در ووا راک وگاس فیلمی زنده با بازی استیون بالدوین و جین کراکوفسکی است که در سال ۲۰۰۰ منتشر شد. تمام کلیشه‌های کارتون کلاسیک فلینستون از اوایل دهه ۶۰ در این فیلم وجود دارد — شوخی‌های دیداری، بازی‌های کلامی غارنشینان، دایناسورهایی که سرنوشت خود را مستقیما به دوربین می‌گویند. چند صحنه ایماژ جنسی با بارنی وجود دارد و همچنین خشونت کارتونی به سبک افتادن فرد از چرخ و فلک. در اوایل فیلم، یک دایناسور به صورت شنیداری باد شکم می‌اندازد. اما در کل، این بازتفسیر احمقانه و کمیک از کارتون مشهور برای کل خانواده لذت‌بخش است. مشکل این است که این فیلم، علی‌رغم بازیگری سرگرم‌کننده و پایبندی به منبع اصلی، فراتر از کارتون اصلی نمی‌رود؛ فقط شوخی‌های آن نمایش را در فرمی نه چندان متفاوت بازمی‌گرداند. در نهایت، بهتر است سریال انیمیشنی هانا-باربرا را تماشا کنید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فلینستونز در ویوا لاس وگاس بهتر از فیلم اصلی فلینستونز در سال 1994 است. این پیش‌درآمد از انتظارات پایین‌تر (در ابتدا قرار بود به‌عنوان یک فیلم ویدئویی منتشر شود) و فناوری بهتر (دایناسورهای CGI عالی هستند) بهره می‌برد. خب، با یک شوخی بامزه شروع می‌شود (متهم - یک دایناسور - می‌گوید، "هی، من سه معده دارم، کمی راحت‌تر باشید!"). و بقیه شوخی‌ها هم فقط کمی بهتر هستند؛ بعضی از شوخی‌هایش قدیمی‌تر از عصر حجر هستند. اما خیلی بد نیست. حتی چند لحظه واقعاً خنده‌دار هم وجود دارد، و می‌تواند سرگرمی خانوادگی نسبتاً لذت‌بخش یا یک جشن تولد درجه‌یک برای هر کسی در محدوده سنی 5 تا 8 سال باشد.مارک آدی و استیون بالدوین در نقش فرد و بارنی بازی می‌کنند، انگار واقعا از آن لذت می‌برند. کریستن جانستون با استعداد به‌طور غم‌انگیزی در نقش ویلمای دست‌کم‌گرفته‌شده ظاهر می‌شود، اما در لباس‌های پوست حیوان «ایزاک میز-راک-های» فوق‌العاده به نظر می‌رسد. نقطه اوج فیلم آلن کامینگز است. او هم در نقش گازو، بیگانه فضایی که به زمین می‌آید تا مراسم جفت‌گیری انسان‌ها را تماشا کند، و هم در نقش میک جگد، ستاره راک (چه کسی جز او) و خواننده اصلی گروه (چه کسی جز) استونز بازی می‌کند. واقعاً حیف است که او فقط در دو نقش بازی می‌کند، چون فیلم هر وقت او در صحنه نیست، کمرنگ می‌شود. در برجسته‌ترین بخش موسیقی متن، آن-مارگارت همزمان به دو نقطه اوج دوران کاری خود ادای احترام می‌کند: کارتون فلینستون‌های اصلی (به عنوان «آن مارگراک») و فیلم سال ۱۹۶۴ «ویوا لاس وگاس» (که در آن با الویس پرسلی هم‌بازی بود) با اجرای فوق‌العاده‌ای از آهنگ «ویوا راک وگاس».