مامور الویس

اینجنت الویس تصور می‌کند که اواخر دهه ۶۰ میلادی، الویس پرسلی (با بازی متیو مک‌کانهی) به عنوان یک مامور مخفی فعالیت می‌کند و قصد دارد جهان را از شر آدم‌بدها نجات دهد. الویس در جاده‌ها و دور از گریس‌لند و همسرش پرسیلا (با بازی پرسیلا پرسلی) به فکر قدم‌های بعدی در حرفه‌اش است و با کمک بهترین دوستش بابی ری (با بازی جانی ناکسویل) و میمون خانگی‌اش اسکاتر (با صدای تام کنی) با آدم‌بدها مبارزه می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه این نمایش برای جلب توجه چه کسانی طراحی شده است، صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید انیمیشن بودن آن، باعث می‌شود برای کودکان جذاب‌تر از نسخه‌های لایو اکشن باشد؟ آیا فکر می‌کنید مردم اغلب فرض می‌کنند هر انیمیشنی برای بینندگان جوان‌تر مناسب است؟ آیا سطوح خشونت، روابط جنسی، مواد مخدر، نوشیدن الکل و زبان به‌کاررفته در این نمایش، آن را برای کودکان نامناسب می‌کند؟
• چه چیزی این نمایش را به یک طنز تبدیل می‌کند؟ ماموریت‌های الویس چگونه با ماموریت‌های جیمز باند یا تیم ماموریت غیرممکن تفاوت دارد؟ آیا زندگی اجتماعی او بعد از ساعات کاری شبیه باند است؟
• در مورد ژانر جاسوس‌های فوق‌العاده چه چیزی آن را برای طنز آماده می‌کند؟ آیا چهره‌های مشهور و رویدادهای تاریخی واقعی را در میان این شوخی‌ها تشخیص می‌دهید؟ آیا این ارجاعات طنز را لذت‌بخش‌تر می‌کند؟

والدین باید بدانند که «آژان الویس» یک مجموعه انیمیشنی است که خواننده الویس پرسلی را به عنوان یک مامور مخفی بازنمایی می‌کند. خشونت در این مجموعه فراوان و خشن است: قطع سر، بریدن اندام‌ها؛ شخصیت‌ها با شمشیر زخمی می‌شوند، با گلوله کشته می‌شوند، با نارنجک منفجر می‌شوند و موارد دیگر، در حالی که خون به زمین می‌ریزد و فواره می‌زند. مسائل جنسی نیز فراوان و بالغانه است، و بسیاری از شخصیت‌های زن به عنوان ابزار جنسی به تصویر کشیده شده‌اند؛ شخصیت‌ها در حال انجام حرکات و صداهای اغواگر و اشاره به سکس خارج از صحنه دیده می‌شوند. شوخی‌ها نیز می‌تواند بر موضوعات زشت و زننده متمرکز باشد: اعضای بدن، مایعات بدن، سکس گروهی و موارد دیگر. الفاظ زشت و زننده نیز فراوان است: «فاک»، «شیت»، «خدا لعنتت کند». شخصیت‌ها الکل می‌نوشند و مواد مخدر مصرف می‌کنند، از جمله ماری‌جوآنا و کوکائین؛ میمون الویس به طور مکرر در حال نوشیدن مشروب به تصویر کشیده شده است.

این مجموعه اکشن جاسوسی ستاره‌های بزرگی دارد و داستانی جذاب‌تر دارد، چون ریشه در واقعیت دارد. الویس پرسلی واقعاً در سال ۱۹۷۰ با رئیس‌جمهور نیکسون ملاقات کرد، بعد از اینکه در نامه‌ای به او پیشنهاد داد که می‌تواند یک مأمور مخفی عالی برای اداره فدرال مبارزه با مواد مخدر باشد (البته به جز دریافت یک نشان نمادین، هیچ‌وقت واقعاً کار جاسوسی انجام نداد). اما در مجموعه «الویس مأمور»، الویس انیمیشنی در مرکز توطئه‌های بین‌المللی آدم‌های شرور قرار دارد و با نیروهای شرور مبارزه می‌کند، در حالی که شخصیت‌های تاریخی واقعی آن دوران هم در این مجموعه حضور دارند، مثل چارلز منسن (با بازی فرد آرمیسن) و دین مارتین.این سریال در بهترین حالت، یک طنز سرگرم‌کننده و سبک از داستان‌های جاسوسی است؛ و در بدترین حالت، نصف آن هم خنده‌دار نیست، بیشتر به خاطر اینکه فیلمنامه فقط معمولی است. سازندگان سریال سعی کرده‌اند این ضعف را با صحنه‌های اکشن خشن، دیالوگ‌های فراوان و نمایش صریح (کارتونی) روابط جنسی بپوشانند. اما باز هم سریال آرچر بهتر از این سریال است، با محتوای بالغ و طنز تند و تیز و طعنه‌آمیز و داستان‌گویی نوآورانه‌ای که آن سریال را بالاتر از سطح این سریال قرار داد. جلوه‌های بصری جالب و رنگارنگ هستند و صداپیشگی از طیفی از ستارگان مشهور، موثر و سرگرم‌کننده است. اما مگر اینکه شما طرفدار سرسخت الویس یا علاقه‌مند به طنزهای جاسوسی انیمیشنی باشید، راه‌های بهتری برای گذراندن نیم ساعت وجود دارد.