مادر، کاناپه

در فیلم مادر، دیوید (یوان مک‌گرگور) به سرعت به فروشگاه مبلمان اوکبد می‌رود، جایی که مادرش (الن برستین) را روی یک مبل می‌بیند که حاضر به ترک آن نیست. برادر بزرگترش، گروفیود (رایس ایفانس) و خواهرش، لیندا (لارا فلین بویل) می‌رسند، اما به نظر می‌رسد هیچ‌کدام نمی‌توانند کاری کنند. کارمند مهربان، بلا (تیلور راسل) به دیوید اجازه می‌دهد شب را در فروشگاه بماند، چون همه‌چیز مورد نیازشان در آنجا وجود دارد. دیوید با بلا درباره‌ی خانواده‌ی ناکارآمدشان صحبت می‌کند و حقایق ناخوشایندی از مادرش می‌شنود. روز بعد، اوضاع برای دیوید عجیب‌تر و کابوس‌وارتر می‌شود، درحالی‌که تلاش می‌کند مادرش و خودش را از فروشگاه خارج کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های خشونت‌آمیز فیلم مادر، صحبت کنند. این صحنه‌ها چه احساسی در شما ایجاد کردند؟ فیلم برای رسیدن به این تاثیر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه نوشیدن و سیگار کشیدن به تصویر کشیده می‌شوند؟ آیا جذاب جلوه داده می‌شوند؟ آیا عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• «سورئال» به چه معناست؟ آیا فکر می‌کنید این فیلم سورئال است؟ چرا بله یا خیر؟
• این فیلم چگونه ارتباط را نشان می‌دهد یا نشان نمی‌دهد؟
• چه تعاملی بین مادر و فرزندان وجود دارد؟ آیا فکر می‌کنید این شرایط رابطه‌شان را بهتر کرده است؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که مادر، کاناپه یک کمدی سورئال و گاهی گیج‌کننده در مورد زنی (الن برستین) است که از ترک یک کاناپه در یک فروشگاه مبلمان خودداری می‌کند و تلاش سه فرزند بزرگسال او (یوان مک‌گرگور، ریس ایفانز و لارا فلین بویل) برای کمک به او. خشونت شامل تلاش مردی برای جابجایی زنی است که باعث افتادن و بریدن سر او می‌شود (خون زیادی می‌ریزد). شخصیتی با چاقو از پشت مورد حمله قرار می‌گیرد و دستش بریده می‌شود. فریاد و صداهای ناگهانی ضربه، تهدیدها، شخصیتی که اره‌برقی را تکان می‌دهد و موارد دیگر وجود دارد. افراد با یکدیگر معاشقه می‌کنند و گفتگویی در مورد زنی که معشوقه‌های زیادی دارد (سقط جنین او نیز ذکر شده است) وجود دارد. زبان رایج شامل استفاده از کلمات فحش، لعنت، عیسی مسیح، برای خدا و موارد دیگر است. یکی از شخصیت‌ها به طور مداوم سیگار می‌کشد و در طول فیلم نوشیدن اجتماعی وجود دارد، از جمله یک کوکتل مخلوط قوی. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم ناخوشایند که از یک کمدی ابزورد شروع می‌شود و به یک کابوس سورئال تبدیل می‌شود، درباره شخصیت‌هایی است که زیاد صحبت می‌کنند و خیلی کم گوش می‌دهند، و همین باعث تجربه‌ای گیج‌کننده و آزاردهنده می‌شود. ممکن است بتوان یک کمدی سرگرم‌کننده و خجالت‌آور درباره هر اتفاق بد قابل تصور برای یک شخصیت به بدترین شکل ممکن ساخت (فیلم «ساعت‌ها» اثر مارتین اسکورسیزی یکی از این موارد است)، اما «مادر، کاناپه» این نوع فیلم نیست. این فیلم بر اساس رمانی سوئدی از یرکر ویردبورگ در سال ۲۰۲۰ ساخته شده است؛ شاید چیزی در ترجمه گم شده باشد. دیوید در مورد معضل عجیب مادرش کمی مضطرب به نظر می‌رسد، اما وقتی با همسرش (لیک بل) در این باره صحبت می‌کند، طوری حرف می‌زند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. شخصیت‌ها در یک صحنه به نظر می‌رسد که با هم پیوند برقرار می‌کنند، اما در صحنه بعد به جان هم می‌افتند، بدون هیچ دلیل و منطقی. و تاریخچه خانواده، همانطور که برای ما توضیح داده می‌شود، هم چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.با این حال، نیکلاس لارسون، نویسنده و کارگردان متولد سوئد، فضایی تاثیرگذار و آشفته خلق می‌کند، با طراحی صدایی حتی آشفته‌تر. او همچنین بازی‌های خوبی از بازیگران بزرگ می‌گیرد؛ اف. موری آبراهام با بازی در نقش هر دو صاحب فروشگاه مبلمان، یک جفت دوقلو درگیر دعوا، مرزها را می‌شکند. اما در نهایت مشخص نیست که واقعاً چه اتفاقی در حال رخ دادن است. فیلم مادر، کاناپه در برخی صحنه‌ها به نظر می‌رسد خانواده را جشن می‌گیرد و در صحنه‌های دیگر انگشت اتهام را به سمت آن می‌گیرد. در نهایت، ما بدون حتی یک فرورفتگی در بالشتک‌های کاناپه تجربه تماشای فیلم‌مان رها می‌شویم.