درباره فیلم
مستند موسیقی بهترین انتخاب برای طرفداران راک و هوی متال است؛ با کمی الفاظ نامناسب.
تصاویر فیلم
پیشنهادهای مشابه
نمایش همهنقد و بررسی
معتبر: این تحلیلها بهترین و دقیقترین نتایج رو دارن! ما دادههای کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلمها بهمون داده.
خشونت: خیلی کم
ترس: خیلی کم
ناهنجاری اجتماعی: متوسط
الگوی مثبت: متوسط
پیام مثبت: متوسط
خلاصه فیلم
ویرایشدر مستند HIRED GUN، هنرمندان موسیقی جلسهای در مرکز توجه قرار میگیرند - نوازندگانی که اغلب نادیده گرفته میشوند و به آنها اعتباری داده نمیشود، اما در بسیاری از محبوبترین آهنگها نوازندگی کردهاند و در تورها، از هنرمندان محبوب پشتیبانی میکنند. فراز و نشیبهای زندگی یک موسیقیدان حرفهای بهطور مفصل مورد بحث قرار میگیرد، همچنین داستانهای پشت آهنگهای افسانهای مانند "تنها خوبها جوان میمیرند"، "جک و دایان" و "پگ". آلیس کوپر، پینک و راب زامبی در مورد اهمیت نوازندگان پشتیبان در حرفهشان صحبت میکنند، درحالیکه خود نوازندگان پشتیبان در مورد چالشهایی که هر بار با آن مواجه میشوند و همچنین اشتیاقی که آنها را به حرکت واداشته، صحبت میکنند. داستانهایی مانند مرگ تراژیک رندی رودز، گیتاریست افسانهای اوزی آزبورن، ظهور و سقوط گروه پشتیبان بیلی جوئل در دهههای 70 و 80، و سفر حماسی جیسون نیوستد از یک طرفدار سرسخت به نوازنده گیتار بیس متالیکا، بهطور مفصل روایت میشوند.
درباره این موارد گفتگو کنید
- خانوادهها میتوانند در مورد مستندهای موسیقی گفتگو کنند. مستند «اسلحه اجارهای» در مقایسه با مستندهای موسیقی دیگری که دیدهاید، چگونه است؟
- این مستند چگونه پیام خود را در مورد قدردانی از نوازندگان جلسهای که در اجرای برخی از مشهورترین آهنگهای محبوب زمان ما و نوشتن آنها (که اغلب نامشان ذکر نمیشود) نقش داشتهاند، منتقل میکند؟
- آیا تمرکز اصلی این مستند بر روی راک کلاسیک و متال سنگین، محدودیت مخاطب آن را به همراه دارد؟ چرا یا چرا نه؟
آنچه والدین باید بدانند
ویرایشوالدین باید بدانند که هایر گان مستندی است در سال ۲۰۱۷ در مورد فراز و نشیبهای زندگی و حرفه نوازندگان جلسهای. در حالی که حس کاملی از آنچه برای موفقیت و حفظ شغل در صنعت موسیقی به عنوان یک نوازنده شاغل لازم است را ارائه میدهد، اما به شدت به سمت هوی متال و راک کلاسیک متمایل است. اکثریت قاطع مصاحبهشوندگان سفیدپوست، مرد و از نسل بچههای دهه ۶۰ هستند. به افراد رنگینپوست و زنان تنها بهطور مختصر اشاره شده است. با این حال، این مستند برای نوازندگان مشتاق که از گذراندن آخر هفتههایشان با نواختن گیتار در مرکز گیتار مرکز خرید شهرشان لذت میبرند، و همچنین طرفداران بیلی جوئل، توتو و آلیس کوپر در اواخر دوران کاریاش مناسب است. مقداری فحاشی، از جمله اف و مشتقات آن، و اشاره مختصر به زنانی که در کنسرتها سینههایشان را نشان میدهند و با هم میبوسند، وجود دارد. بحث و تصاویری از سقوط هواپیمایی که زندگی رندی رودز، گیتاریست افسانهای را گرفت، وجود دارد. برای آگاهی از فیلمهای مشابه بیشتر، میتوانید برای دریافت ایمیلهای هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.
این فیلم چه نکات مثبتی دارد
ممکن است اگر این مستند نامی مانند تفنگهای اجارهای در راک کلاسیک و هوی متال داشت، ناامیدی کمتری به همراه میداشت. اما نداشت و نتیجه مستندی است که واقعیتهای تحقق رویای امرار معاش به عنوان یک نوازندهٔ جلسهای را به تصویر میکشد اما تقریباً بهطور کامل به مردان سفیدپوست نسل ببی بومرز اختصاص دارد. به افراد رنگینپوست و زنان فضای بسیار کمی برای صحبت در مورد تجربیاتشان داده شده است. و در حالی که فیلمهای ۲۰ فوت از شهرت و ایستادن در سایههای موتاون تا حد زیادی به روشن کردن این موضوع پرداختهاند، هنوز هم شرمآور است که تفنگ اجارهای حتی نمیتواند به طور گذرا از اسطورههایی مانند مری کلایتون، جیمز جمرسون و برنارد پردی نام ببرد.برخی از داستانها جالب هستند: اعضای گروه پشتیبان بیلی جوئل بدون هیچ تردیدی بیان میکنند که جوئل، که یک بار فرصت همکاری با جرج مارتین، تهیهکننده بیتلز را رد کرد چون مارتین میخواست از نوازندگان استودیویی دیگر به جای گروه پشتیبان جوئل استفاده کند، به همان اندازه جین سیمونز بیادب شده است. رودی سارزو، که گیتار بیس گروههایی مانند اوزی آزبورن، کوئیت رایوت و وایتاسنیک را نواخته است، هم به عنوان فردی با بینش و هم سرشار از حکمت به تصویر کشیده میشود که موسیقیدانانی که طرفدار راک پدرانه و متال نیستند، میتوانند آن را ارزشمند بدانند. اما به طور کلی، تمرکز کافی برای ارائه تصویر کامل "سلاح اجارهای" وجود ندارد، و حتی اصطلاح "سلاح اجارهای" به نظر میرسد در اینجا به شکلی اغراقآمیز به کار رفته است؛ برای مثال، جیسون نیوستد، که 15 سال گیتار بیس متالیکا را نواخت، به عنوان یک "سلاح اجارهای" معرفی میشود چون او جایگزین نوازنده بیس اصلی، مرحوم کلیف برتون شد. با این منطق، میک تیلور و ران وود از گروه رولینگ استونز نیز "سلاحهای اجارهای" محسوب میشوند چون آنها جایگزین برایان جونز شدند. نتیجه این است که فیلمسازان واقعاً از دوستان و دوستان دوستانشان دور نشدند، و نتیجه یک مستند است که باید طیف وسیعی از مخاطبان را جذب کند و خود را محدود به طرفداران یک بخش بسیار کوچک از طیف گسترده موسیقی میکند.
دیدگاههای کاربران
دیدگاهی ثبت نشده است.