عزیزم، بچه‌ها را کوچک کردم!

عسل، من بچه‌ها را کوچک کردم وقتی که وین سالینسکی، مخترع عجیب و غریب (ریک مورانیس) به طور تصادفی بچه‌هایش ایمی و نیک و همچنین پسر همسایه، ران را کوچک می‌کند. با مواجهه با حشرات غول‌پیکر و خطرات دیگر مانند چمن‌زن‌ها و آب‌پاش‌ها، این سه نفر باید به استقامت و ابتکار خود برای زنده ماندن در روز و شب در دنیای بیش از حد بزرگ تکیه کنند. آنها همچنین تلاش‌های زیادی می‌کنند تا بزرگسالان را از محل خود مطلع کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت مخترع عجیب و غریب صحبت کنند. آیا او آشنا به نظر می‌رسد؟ در چه فیلم‌های دیگری می‌توانید به شخصیتی مثل او فکر کنید؟ چرا در فیلم‌ها کلیشه‌های زیادی می‌بینیم؟ آیا این موضوع شما را آزار می‌دهد؟
• چگونه نوجوانان دهه ۱980 در این فیلم به تصویر کشیده شده‌اند و چگونه آنها با نوجوانانی که امروزه به تصویر کشیده می‌شوند، شباهت و تفاوت دارند؟
• اگر این فیلم امروز بازسازی می‌شد، جلوه‌های ویژه آن چگونه متفاوت می‌بود؟

والدین باید بدانند که «عزیزم، بچه‌ها را کوچک کردم» یک کمدی محصول ۱۹۸۹ دیزنی است که در آن چهار بچه توسط یکی از اختراعات پدر دانشمندشان به اندازه مورچه کوچک می‌شوند و باید راهی برای رسیدن به والدینشان پیدا کنند تا به اندازه عادی برگردند. این فیلم درباره مشکلات زناشویی است و همسایه‌ای را نشان می‌دهد که پسرش را تحقیر می‌کند چون در تیم فوتبال قبول نشده. همچنین بچه‌ها را در حال مبارزه برای بقا در یک حیاط بزرگ و تهدیدآمیز نشان می‌دهد: آن‌ها از عقربی با ظاهر وحشتناک فرار می‌کنند، سوار زنبوری می‌شوند که با صدای بلند وزوز می‌کند، تقریبا در گِل فرو می‌روند و تقریبا توسط تیغه‌های چمن‌زن کشته می‌شوند. پسری نوجوان را بعد از سوار شدن بر زنبور با دهان خونین نشان می‌دهد. نوجوانان همدیگر را می‌بوسند. پدر سیگار می‌کشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

شخصیت‌های دو بعدی در مقابل جلوه‌های ویژه فیلم «عزیزم، بچه‌ها را کوچک کردم» به حاشیه می‌روند. ابزارها و گجت‌های فیلم سرگرم‌کننده و فراوان هستند و ریک مورانیس در نقش آشنای مخترع کنجکاو و سوءتفاهم‌شده، بهترین تلاش خود را می‌کند. مورانیس در این فیلم، نسبت به نقش‌های قبلی خود، جذاب‌تر و آرام‌تر به نظر می‌رسد، شاید به این دلیل که نقش او در فیلم چندان پررنگ نیست و همچنین او مهربان‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین شخصیت فیلم است. حتی با وجود بچه‌هایی که در خطر هستند و سوار بر زنبورها می‌شوند یا از قطرات آب غول‌پیکر فرار می‌کنند، سخت است که شور و اشتیاق کافی برای حمایت از قهرمانان احتمالی آینده به وجود آورد.مورد ناامیدکننده واقعی فیلم، جلوه‌های ویژه کم‌بودجه آن نیست -- که به‌نوعی سرگرم‌کننده هستند -- بلکه دست‌وپا چلفتی بودن آن در مواجهه با جنبه‌های احساسی داستان است. هیچ نشانی از زندگی در عشق جوانه‌زده بین دو نوجوان از دو سوی حصار وجود ندارد، و ایده دوستی مورچه با چهار انسان کوچک، چند خنده موردنیاز را به‌وجود می‌آورد، هرچند که هیچ‌کدام از این خنده‌ها عمدی نیستند. بگوییم که اگر دستگاه کوچک‌کننده فقط به کوچک کردن اشیا اکتفا نمی‌کرد و می‌توانست ازدواج‌های سست را ترمیم کند و با فشردن یک دکمه، اختلافات خانوادگی را حل کند، تا به حال کسی آن دکمه را اختراع کرده بود.