سرزمین ویران

در مستند سرزمین زباله، ویک مونیز، هنرمند مشهور ساکن نیویورک، سفری به برزیل می‌کند تا به کشوری که در آن متولد شده و کودکی فقیرانه‌ای داشته، چیزی بازگرداند. او تصمیم می‌گیرد هنر خود را به ژاردیم گراماکو، بزرگترین محل دفن زباله در جهان، در حومه ریو دو ژانیرو ببرد، جایی که هزاران کارگر روزها (و سال‌ها) را در میان زباله‌های ریو به جستجوی مواد قابل بازیافت می‌گذرانند تا با فروش آن‌ها زندگی محقری برای خود بسازند. خانه‌هایشان کلبه‌های محقری است؛ هوایی که تنفس می‌کنند پر از آلاینده‌هاست؛ بوی بدی در فضا هست؛ و کارشان طاقت‌فرسا و دشوار است. به شگفتی کامل ویک، افرادی که با آن‌ها ملاقات می‌کند، از آنچه تصور می‌کرد، خردمندتر و مقاوم‌تر هستند. ایده مبهم و نوع‌دوستانه‌ای که ویک در سر داشت، به رویدادی معنادار و دگرگون‌کننده برای او، تیمش و ساکنان «باغ زباله» تبدیل می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد توانایی یک فرد، در این مورد ویک مونیز، برای ایجاد تغییر در جهان صحبت کنند. چه عناصری در فیلم مستند Waste Land وجود داشت که مونیز را به‌عنوان یک قهرمان نشان می‌داد؟ به نظر شما چه چیزی در فیلم مستند حذف شده بود؟ آیا در جامعه شما فرصت‌هایی برای «بازگرداندن چیزی» وجود دارد؟
• این فیلم چه پیامی در مورد هنر و خلاقیت دارد؟ برخی فکر می‌کنند هنر غیرضروری است. آیا این فیلم استدلال متقاعدکننده‌ای در این مورد دارد؟
• مسائل و مشکلاتی که مونیز در تصمیم‌گیری برای انجام این پروژه با آن‌ها مواجه بود چه بود؟ فکر می‌کنید بعد از پایان فیلمبرداری چه اتفاقی برای هنرمند و مردم افتاد؟ آیا مونیز در مورد کارگران تصمیم‌های مسئولانه‌ای گرفت؟
• فیلم چه پیام‌هایی در مورد محیط زیست و تاثیر ما بر آن دارد؟
• چگونه مستند سرزمین زباله ها شجاعت، همدلی و فروتنی را ترویج می دهد؟ در مورد پشتکار و کار تیمی چه می شود؟ چرا این ها نقاط قوت مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم Waste Land به بررسی زندگی دشوار افرادی می‌پردازد که در یک زباله‌دانی بزرگ، غم‌انگیز و بدبو در خارج از ریو دو ژانیرو برزیل کار می‌کنند. فقر و ناامیدی این محیط، با نمایش عمیق و دقیق زندگی برخی از ساکنان زباله‌دانی و افرادی فوق‌العاده که متعهد به کمک به آنها هستند، به‌خوبی به چالش کشیده می‌شود. آنچه می‌تواند غم‌انگیز، ناراحت‌کننده یا صرفاً ناراحت‌کننده باشد (به‌ویژه برای کودکانی که به بلوغ کافی برای درک پیچیدگی‌های چنین شرایطی نرسیده‌اند)، در واقع الهام‌بخش، غرورآفرین و تشویق‌کننده است تا مردم به فراتر از سطح قربانی‌بودن نگاه کنند و انسانیت و عزت‌نفسی را که در آنجا وجود دارد ببینند. در فیلم به گزینه‌های دیگری برای کارگران زباله‌دانی اشاره می‌شود که شامل روسپی‌گری، قاچاق مواد مخدر و دیگر فعالیت‌های مجرمانه است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم در عین حال که غم‌انگیز است، روشنگر و الهام‌بخش هم هست. لوسی واکر، کارگردان این مستند که نامزد جایزه اسکار ۲۰۱۰ هم شده، باید خودش را فیلمسازی بسیار خوش‌شانس بداند. درست مثل ویک مونیز که نمی‌توانست بداند در سفر یک ساله‌اش به زباله‌دانی چه چیزی پیدا می‌کند، تعهد واکر برای ساختن فیلمی در مورد آن باید صرفا بر اساس اعتماد و غریزه بوده باشد. آنچه که آن‌ها پیدا کردند -- آدم‌ها و جامعه شگفت‌انگیزی که با آن‌ها مواجه شدند -- و آنچه مونیز و همکارانش توانستند به انجام برسانند، معجزه‌آسا است.واست لند اثری است که باید به اشتراک گذاشته شود و به تفکر و گفتگو درباره هنر، فقر و توانایی افراد در ایجاد تغییر و تحول، منجر خواهد شد.