«بی‌تی‌اس: اجازه رقص روی صحنه - لس‌آنجلس»

بی‌تی‌اس: اجازه رقص روی صحنه - لس آنجلس، چهار اجرای زنده از گروه پسرانه بسیار محبوب کره‌ای در لس آنجلس در اواخر نوامبر و اوایل دسامبر ۲۰۲۱ را به تصویر می‌کشد. این کنسرت‌ها کمی بعد از برداشته شدن برخی محدودیت‌های مربوط به همه‌گیری برگزار شد و تماشاگران حاضر در ورزشگاه سوفی می‌توانند با ماسک مشاهده شوند. این کنسرت شامل بسیاری از محبوب‌ترین آهنگ‌های گروه است و همچنین پشت صحنه بین اجراهای مختلف را به نمایش می‌گذارد.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد زحماتی که برای طراحی رقص یک کنسرت مانند "بی‌تی‌اس: مجوز رقص روی صحنه - لس‌آنجلس" کشیده شده است، صحبت کنند. به نظر شما چه چالش‌های بزرگی در این زمینه وجود دارد؟»
• «چگونه گروه بی‌تی‌اس به‌عنوان یک گروه موسیقی تشکیل شد؟ برای کسب اطلاعات بیشتر به کجا می‌توان مراجعه کرد؟»
• «اعضای گروه بی‌تی‌اس شامل آرام، جین، شوگا، جی-هوپ، جی‌مین، وی و جونگ کوک چگونه با یکدیگر روی صحنه تعامل دارند؟»
• «کدام یک از آهنگ‌های آنها بیشتر با شما ارتباط برقرار می‌کند و چرا؟»

والدین باید بدانند که فیلم کنسرت «بی‌تی‌اس: اجازه رقصیدن روی صحنه - لس‌آنجلس» اجرای گروه پسرانه کره‌ای در کنسرت‌های پس از پاندمی در آمریکا را به نمایش می‌گذارد. اعضای گروه بیان می‌کنند که چقدر هواداران خود را از دست داده‌اند و به یکدیگر قول می‌دهند که «تمیز بمانند». آنها به وضوح تلاش زیادی کرده‌اند تا کنسرتی پرانرژی و با حرکات رقصی هماهنگ ارائه دهند. برخی از ترانه‌ها درباره روابط هستند، درحالی‌که برخی دیگر جوانان را تشویق می‌کنند تا از زندگی لذت ببرند و نگران نباشند. در ترانه‌ها به مستی و سرخوشی اشاره شده است، اگرچه منظور از سرخوشی می‌تواند تجربیات باشد، نه مواد مخدر. زبان زیرنویس انگلیسی ترانه‌ها شامل کلماتی مانند «لعنتی»، «آلت تناسلی»، «بدبخت»، «دروغگو»، «احمق»، «عجیب» و «دیوانه» است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم کنسرت به‌خوبی چهار اجرای زنده مختلف را در هم می‌آمیزد و رقص‌های دقیق گروه بی‌تی‌اس را به نمایش می‌گذارد. این هنرمندان بااستعداد هیچ ضربی را از دست نمی‌دهند، اگرچه یکی از اعضای گروه در حین استراحتی در کنسرت «اجازه رقصیدن روی صحنه در ال‌ای» از جا ماندن یک حرکت جانبی ابراز تأسف می‌کند. آنها اعتراف می‌کنند که تقریباً از نیمه‌ی کنسرت خسته شده‌اند، اما این خستگی را نشان نمی‌دهند. کنسرت‌ها به اندازه‌ی آنچه روی صحنه اتفاق می‌افتد، به نمایش‌های جذاب و پرزرق‌وبرق نیز وابسته‌اند، و در اینجا نیز رقصنده‌های پشتیبان، نوازندگان، کاغذهای رنگی، و یک صفحه‌نمایش ویدیویی غول‌پیکر وجود دارد، و همچنین چندین تغییر لباس.اما تمرکز فیلم بر گروه موسیقی است و آنها شایسته این توجه هستند. حتی اگر طرفدار پر و پا قرص موسیقی آنها نباشید، نمی‌توانید از تلاش و زحمتی که کشیده‌اند، قدردانی نکنید. بیشتر آنها در صحبت به زبان انگلیسی راحت نیستند، بنابراین نظرات شخصی‌شان اندک است—تا انتهای فیلم که چند نفر از آنها خداحافظی‌شان را به زبان کره‌ای بیان می‌کنند. با این حال، این فیلم قرار نیست وسیله‌ای برای شناخت گروه باشد. حتی در زمان استراحت‌ها، آنها عمدتاً ساکت هستند یا فقط صحبت‌های معمولی رد و بدل می‌کنند. اما با توجه به اینکه یکی از موفق‌ترین گروه‌های موسیقی جهان در این فیلم حضور دارد، مطمئناً مخاطبان خود را خواهد یافت.