نشانه زورو

در نشانه زورو، که در سال 1820 اتفاق می‌افتد، جوانمرد خوش‌قیافه دون خوان د لا وگا (گای ویلیامز) توسط پدرش (جورج جی. لوییس) از اسپانیا به خانه در کالیفرنیا فراخوانده شده است، جایی که سه سال مشغول تحصیل بوده است. دهکده او، لس آنجلس، تحت کنترل یک دیکتاتور قدرت‌طلب به نام کاپیتان موناستاریو (بریت لوموند) قرار گرفته است که مالیات سنگینی از دامداران می‌گیرد، بومیان را به بردگی می‌کشد، هر کسی که علیه او صحبت کند را زندانی می‌کند و هدفش این است که ثروتمندترین مرد کالیفرنیا شود. د لا وگا تصمیم می‌گیرد خود را به عنوان یک "مرد دانشمند" جا بزند و دستیار لال او برناردو (جین شلدون) خود را به عنوان "کر و لال" معرفی می‌کند تا غیرتهدیدآمیز به نظر برسند و بتوانند از نزدیک موناستاریو را جاسوسی کنند. وقایع به سرعت بدتر می‌شوند زمانی که موناستاریو تهدید می‌کند یک همسایه محترم را به اتهامات دروغین خیانت بکشد. د لا وگا با حفظ ظاهر و متقاعد کردن دنیا که او در واقع یک ترسو است، به صورت مخفیانه شنل و نقاب می‌پوشد و شخصیت زورو را اختراع می‌کند تا مردم دهکده خود را از دست دیکتاتور شرور نجات دهد. هر قسمت از فیلم، که از مجموعه تلویزیونی دهه 1950 تدوین شده است، زورو را در ناکام گذاشتن موناستاریو در یک طرح شرورانه دیگر نشان می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاریخچه و میراث زورو که شامل «نشانه زورو» است، صحبت کنند. آیا فیلم‌ها و نمایش‌های دیگری از زورو دیده‌اید و این فیلم را چگونه در مقایسه با آنها ارزیابی می‌کنید؟
• ارتباط اسپانیا، مکزیک و کالیفرنیا در سال ۱۸۲۰ چه بود؟
• نظر شما در مورد لهجه شخصیت‌ها چیست؟ آیا اسپانیایی صحبت می‌کنید؟ آیا فکر می‌کنید بازیگران بومی اسپانیایی بودند؟ چرا بله یا خیر؟
• آیا تماشای فیلم‌های سیاه و سفید را دوست دارید؟ تجربه‌ی تماشای این فیلم‌ها چگونه با تماشای فیلم‌های رنگی متفاوت است؟

والدین باید بدانند که فیلم «نشانه زورو» که از قسمت‌های فصل اول مجموعه تلویزیونی دیزنی دهه ۱۹۵۰ ساخته شده، سرگرم‌کننده و مناسب برای تقریبا هر سنی است. اگر فرزند شما به‌ویژه در برابر خشونت‌های نمایشی حساس است، توجه داشته باشید که در این فیلم مبارزات شمشیربازی و تهدید با شمشیر به‌طور مکرر وجود دارد و همچنین تیراندازی با اسلحه‌های قرن نوزدهم نیز دیده می‌شود که هر دو منجر به جراحت و حتی مرگ می‌شوند. اما مرگ‌ها به‌طور مبالغه‌آمیز یا بیمارگونه نمایش داده نمی‌شوند. و شخصیت مثبت داستان، زوروِ نقاب‌دار، همیشه پیروز است و این پیروزی را با لبخند شاد و سلطه‌جویانه‌ای بر رقبای شکست‌خورده‌اش به دست می‌آورد. بینندگان به‌سرعت درمی‌یابند که رقیب زورو، کاپیتان موناستاریو، هرگز پیروز نخواهد شد و طرح‌های تهدیدآمیز و شرورانه او با غرور خنده‌داری که دارد و ناتوانی‌اش، تضعیف می‌شوند. شخصیت‌های کمیک ثانویه، به‌ویژه خدمتکار زورو، برناردو، و سرجوخه گارسیا، نگهبان ارشد موناستاریو، فضای شادتری به فیلم می‌بخشند. زبان فیلم ملایم است و شامل توهین‌های احتمالی آن دوران مانند «احمق دست و پا چلفتی»، «دزد»، «دخترک»، «شیطان»، «ابله» و «احمق» می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

تماشاگران شاید به خاطر وعده ماجراجویی شخصیت افسانه‌ای به دیدن این فیلم بروند، اما به لطف کاریزما و جذابیت بازیگران اصلی، گای ویلیامز در نقش زورو و بریت لوموند در نقش ماناستاریو، در فیلم می‌مانند. هر دو بازیگر با چنان لذت و شادی محض در نقش‌هایشان فرو می‌روند که در فیلم «نشانه زورو» سخت است از تماشای آن‌ها چشم بردارید. ویلیامز، که قبلا مدل بوده، یک قهرمان جذاب و دلرباست، همیشه آماده شوخی و لبخندهای دلنشین. او هیچ‌گاه اشتباه نمی‌کند، با شجاعت قربانیان را نجات می‌دهد و بدون آسیب فرار می‌کند، دیوارها را می‌پیماید، از گلوله‌ها می‌گریزد، نگهبانان دشمن را شکست می‌دهد و در هر پیچ و خم ماناستاریو را فریب می‌دهد. ویلیامز با شوخ‌طبعی می‌گوید: «اصلا مهارتی نمی‌خواهد که از تو مسخره بسازد». لوموند به عنوان دیکتاتوری سبیل‌دار و مغرور به همان اندازه درخشان است. هر کدام از آن‌ها یک همراه چاق و خنده‌دار به سبک سانچو پانزا دارند.اما بینندگان باید این سرگرمی را به همان صورت بپذیرند، بدون اینکه ارزش‌های قرن بیست و یکم را به آن اعمال کنند. در دهه ۱۹۵۰ که این مجموعه ساخته شد، انتخاب بازیگران غیر اسپانیایی با ظاهری شبیه به موهای تیره و سبیل و لهجه اسپانیایی جعلی امری عادی بود. شخصیت‌های "هندی" با موهای بلند نیز وجود دارند، که عمدتاً خدمتکار و نوکر هستند. زنان بیشتر به عنوان تزئین حضور دارند، مانند رقاصان فلامنکو برای لذت مردان یا به عنوان زنان و دختران تقریباً بی‌صدا و ساکت شخصیت‌های مرد. سیاه و سفید بودن صحنه‌های بیرونی می‌تواند تاریک و سایه‌دار به نظر برسد، حداقل در صفحه‌های کوچک. و موسیقی متن آن به نظر هرگز آرام نمی‌گیرد. اما اگر بتوانید همه این موارد را نادیده بگیرید و از اکشن و بازیگری لذت ببرید، ممکن است به همان اندازه سرگرم شوید که سازندگان این مجموعه زورو سرگرم شده‌اند.