لیمبو

در لیمبو، عمر (با بازی امیر المصری)، یک نوازنده جوان مستعد و پناهنده سوری، باید در یک جزیره دورافتاده اسکاتلندی منتظر بماند تا بفهمد آیا درخواست پناهندگی او به بریتانیا پذیرفته خواهد شد یا نه. عمر که با پناهندگانی از سراسر جهان زندگی می‌کند، در حالی که روزمرگی وضعیتش آشکار می‌شود، شروع به پرسش از تصمیمش برای ترک خانواده‌اش می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد وضعیت عمر در برزخ صحبت کنند. تجربه او را چگونه توصیف می‌کنید؟ اگر جای عمر بودید، چه احساسی داشتید؟
• برخی از الفاظ نژادپرستانه به کار رفته در فیلم را مورد بحث قرار دهید. آیا استفاده مکرر از این الفاظ در موقعیت‌های کمدی، تاثیر شوک‌آور آن را کاهش می‌دهد؟ اگر چنین است، چرا؟
• درباره دلایل ترک کشور توسط پناهجویان صحبت کنید. برخی از دلایل این سفرهای اغلب خطرناک چیست؟ آیا شما پناهجو هستید، یا آیا پناهجویی را می‌شناسید؟ تجربه عمر در مقایسه با دیگران چگونه است؟

والدین باید بدانند که لیمبو یک درام بریتانیایی عالی با لحظات کمدی است، اما همچنین شامل زبان نژادپرستانه و برخی صحنه‌های ناراحت‌کننده می‌شود. عمر (امیر المصری) یکی از گروهی از پناهندگان است - همه مردان مجرد - که در جزیره‌ای دورافتاده در اسکاتلند اسکان داده شده‌اند در حالی که منتظر هستند تا ببینند آیا به آنها پناهندگی در بریتانیا اعطا شده است یا خیر. ناامیدی وضعیت این مردان با لحظاتی خنده‌دار و جالب، اغلب به لطف دوست و هم‌وطن عمر، فرهاد (ویکاش بهایی)، که همچنان خوش‌بین و تشویق‌کننده باقی می‌ماند، تعدیل می‌شود. پناهندگان با واکنش‌های متفاوتی از سوی مردم محلی مواجه می‌شوند. نگاه‌های کنجکاو و زبان نژادپرستانه در سراسر فیلم رایج است، اگرچه فیلم این موضوع را بیشتر به عنوان نادانی به تصویر می‌کشد تا هر چیز شرورانه‌ای. برخی از مردم محلی مهربان‌تر نشان داده می‌شوند، اما حتی آنها از زبان نژادپرستانه استفاده می‌کنند، مانند اصطلاح عامیانه بریتانیایی "پاکی". همچنین گاهی اوقات فحاشی شامل انواعی از "ف--ک"، "شیت" و "بالز" وجود دارد. تعداد زیادی اشاره به جنگ و کشته شدن افراد وجود دارد. در یک صحنه شوک‌آور و غیرمنتظره، شخصیتی در یک مزرعه یخ‌زده پیدا می‌شود. شخصیت‌ها به طور مکرر سیگار می‌کشند، به ویژه فرهاد که به ندرت بدون سیگار دیده می‌شود. بیشتر فیلم به زبان انگلیسی است، اما زمانی که عمر به عربی صحبت می‌کند، زیرنویس انگلیسی نمایش داده می‌شود. این فیلم نگاهی تازه به زندگی پناهندگان است که به ندرت در رسانه‌ها یا روی پرده به آن پرداخته می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

نوشته و کارگردانی شده توسط بن شاروک در دومین فیلم بلندش، این فیلم فوق‌العاده بریتانیایی که در جزیره‌ای دورافتاده در اسکاتلند اتفاق می‌افتد، فیلمی است پر از تضاد. لیمبو هم درباره انزوا است و هم درباره اجتماع. هم دل‌شکسته‌کننده است و هم خنده‌دار. هم غم‌انگیز است و هم امیدوارکننده. به طریقی، این موقعیت‌های متضاد در دو نیمه فیلم خلاصه می‌شوند. نیمه اول فیلم پر است از لحظات کمدی در حالی که موقعیت عجیب و غریب پناهجویان در حال رخ دادن است. اما در نیمه دوم و پس از یک تراژدی غیرمنتظره، حال و هوای فیلم کاملاً تغییر می‌کند و یکنواختی و کسالت احساس‌شده توسط عمر و هم‌قطارانش بر فیلم حاکم می‌شود، در حالی که منتظرند یک نهاد بی‌نام و نشان به آن‌ها بگوید که آیا می‌توانند در کشور بمانند یا نه.تغییر احساسات به جای اینکه ناخوشایند باشد، طبیعی و هماهنگ با احساسات خود عمر به نظر می‌رسد. با گذشت هر روز و بعد از تماس تلفنی دیگری با خانواده‌اش که اکنون در ترکیه زندگی می‌کنند، عمر شروع به تردید در مورد تصمیمش برای ترک کشورش می‌کند و هر ذره اشتیاقی که داشت به تدریج از بین می‌رود. همه چیز تاریکی و بدبختی نیست. فرهاد (ویکاش بهایی)، هم‌وطن پناهنده و طرفدار فردی مرکوری، به همراه زوج عجیب و غریب هلگا (سیدسه بابت کنودسن) و بوریس (کنت کالارد) که اطمینان می‌دهند مردان برای ادغام در جامعه غربی "آماده" هستند، لحظات خنده‌دار و طنزآمیزی را رقم می‌زنند. صحنه ابتدایی که هلگا و بوریس به مردان نشان می‌دهند که چگونه در یک کلوپ شبانه با زنان رفتار کنند، بسیار خنده‌دار است. این داستان که اغلب در اخبار به تصویر کشیده می‌شود، جنبه‌ای انسانی و ناشنیده را به زندگی واقعی یک پناهنده اضافه می‌کند.