پنجه های خشم افسانه هنک

پوزه‌های خشمگین: افسانه هَنک در دنیای انیمیشنی که یادآور ژاپن در دوره سامورایی‌هاست، اتفاق می‌افتد. هَنک (با صدای مایکل سرا) سگی است که ناآگاهانه به روستایی که فقط گربه‌ها در آن زندگی می‌کنند سفر می‌کند، جایی که گربه حاکم و شرور ایکا چو (ریکی جرویس) هَنک را به‌عنوان سامورایی جدید کاکاموچو منصوب می‌کند. امید ایکا چو این است که نالایقی هَنک باعث نابودی روستا شود. چیزی که ایکا چو نمی‌داند این است که این روستا خانه جیمبو (سموئل ال. جکسون) سامورایی بزرگ سابق است که اکنون بازنشسته شده و با هَنک موافقت می‌کند تا او را برای گذراندن سری آزمون‌های چابکی شبیه گربه‌ها آموزش دهد تا ثابت کند که توانایی تبدیل شدن به یک سامورایی را دارد (شرفی که معمولاً به گربه‌ها و نه سگ‌ها اعطا می‌شود). اهالی روستا ابتدا رفتار سردی با هَنک دارند، اما به‌تدریج به او علاقه‌مند می‌شوند. امیکو جوان (کایلی کوییوکا) حتی امیدوار است که او هم بتواند یک سامورایی شود. اما آیا مهارت‌های تازه‌یافته هَنک برای شکست دادن ایکا چو کافی خواهند بود؟ اعلام بازدید از شوگون (مل بروکس) فرصت کوچکی به هَنک می‌دهد تا بتواند از کاکاموچو دفاع کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره خشونتی که سامورایی‌ها در «پنجه‌های خشمگین» به تصویر می‌کشند، صحبت کنند. خشونت در این فیلم را چطور ارزیابی می‌کنید؟ آیا خشونت در پویانمایی‌ها تأثیر بیشتری نسبت به خشونت در فیلم‌های رئال دارد؟
• چه چیزی هَنک را از سایر شخصیت‌های فیلم متمایز می‌کند؟ مردم شهر از هَنک چه چیزی یاد می‌گیرند و او از آنها و همچنین از جیمبو چه چیزی یاد می‌گیرد؟
• کدام شخصیت‌ها را الگوی خود قرار می‌دهید؟ چگونه شجاعت، همدلی و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟
• در این فیلم به طور مکرر به "گیاه مورد علاقه گربه‌ها" اشاره شده است. وابستگی شخصیت جیمبو به این گیاه تا چه اندازه آینه‌ای از مصرف یا سوء مصرف مواد مخدر است؟ آیا نمایش این موضوع در یک فیلم کودکان مناسب است؟ وابستگی جیمبو به گیاه مورد علاقه گربه‌ها می‌تواند به عنوان یک استعاره برای اعتیاد به مواد مخدر در نظر گرفته شود. اگرچه این موضوع ممکن است برای برخی از کودکان پیچیده یا غیرقابل درک باشد، اما می‌تواند یک فرصت آموزشی برای آغاز گفتگو در مورد خطرات مصرف مواد مخدر و اعتیاد ایجاد کند. با این حال، مهم است که این موضوع به شیوه‌ای ظریف و مناسب سن کودکان ارائه شود تا از درک نادرست یا ترویج مصرف مواد جلوگیری شود.

والدین باید بدانند که «پاو آف فیوری: افسانه هَنک» یک پویانمایی ماجراجویانه کمدی است که به طور آزادانه بر اساس فیلم کمدی «مل بروکس» در سال 1974 با نام «صندلی‌های داغ» ساخته شده است. هانک (با صدای مایکل سرا) سگی است که بیش از هر چیز آرزو دارد یک سامورایی شود، اگرچه این افتخار همیشه به گربه‌ها اعطا می‌شود. او در نهایت مأمور می‌شود تا از روستایی که فقط گربه‌ها در آن زندگی می‌کنند محافظت کند و یک سامورایی بازنشسته به نام جیمبو (سموئل ال. جکسون) را متقاعد می‌کند تا مربی او شود. این پویانمایی برای خانواده‌هایی با کودکان خردسال مناسب است، اما حاوی صحنه‌های زیادی از خشونت کارتونی مبتنی بر هنرهای رزمی است که برخی از آنها با سلاح هستند. همچنین شوخی‌های بی‌ادبانه و مربوط به توالت (شوخی‌هایی درباره گاز معده، آروغ زدن، باسن، عقیم کردن) و توهین‌هایی مانند احمق، ابله، کودن و... وجود دارد. یک جمله، "مادر کاکر اسپانیال"، کمی شبیه فحاشی معروف جکسون است. گیاه «کتنپ» به عنوان یک ماده مخدر اعتیادآور نشان داده می‌شود و یک شخصیت اصلی به عنوان فردی معتاد به آن به تصویر کشیده می‌شود. اگرچه این پویانمایی آموزشی نیست، اما مضامین آن شجاعت، همدلی، کار تیمی و همچنین مدارا و پذیرش را ترویج می‌کند.

این فیلم ماجراجویی کمدی، با داشتن تم‌ها و نقاط داستانی آشنا، اثری قابل قبول است. اما به اندازه فیلم‌های مشابهی مثل کونگ فو پاندا یا رانگو به یاد ماندنی نیست. صدایی آشنا از سرا، انتخاب ایده‌آلی برای شخصیت هانک است؛ موجودی خوش‌نیت اما کمی دست و پا چلفتی که باید تلاش زیادی کند تا به یک سامورایی تبدیل شود. جکسون نیز به عنوان یک سامورایی سابق بداخلاق و آشفته‌ای که حاضر است هانک تازه‌کار را آموزش دهد، یکی از نقاط قوت فیلم است. صدای شرورانه ژرویس نیز او را به خوبی در نقش گربه‌ای خودشیفته با طرح‌های شرورانه و وسواس نسبت به کاسه توالت غول‌پیکر قرار می‌دهد.فیلمنامه‌ای که اد استون و نیت هاپر نوشته‌اند بر اساس فیلم «صندلی‌های آتشین» است، اما این اشاره احتمالا برای مخاطبان جوان فیلم گم خواهد شد. بیشتر شوخی‌ها بر اساس شوخی‌های توالت هستند که حتی برای یک فیلم کودکانه هم بیش از حد است. بعضی از گاگ‌ها خوب از آب درآمده‌اند، اما تا حدی می‌توان از یک شوخیِ پُق زدن خندید. نکته جالب این است که فیلمسازان توانسته‌اند نقش کوچکی برای بروکس نودساله در نظر بگیرند که شنیدن صدای او به عنوان شوگون واقعاً لذت‌بخش است. و بچه‌ها به‌ویژه از گربه‌های جوان‌تر که مانند هَنک آرزوی محافظ سامورایی روستای خود را دارند، لذت خواهند برد. کارگردانان راب مینکاف، مارک کوتسیه و کریس بیلی چیزی واقعاً اورجینال خلق نکرده‌اند (این فیلم نه تنها از «صندلی‌های آتشین» الهام گرفته شده، بلکه بسیار شبیه کونگ‌فو پاندا نیز هست)، اما این بدان معنا نیست که نمی‌تواند بچه‌ها را برای یک ساعت و نیم سرگرم کند. «پنجه‌های خشمگین» فیلم خوبی است، اما به اندازه هَنک تک و خاص نیست.