جنگجویان شهر آزادی

وریرز آو لیبرتی سیتی یک مجموعه مستند است که در محله لیبرتی سیتی میامی واقع شده است، جایی که یک برنامه ورزشی جوانان موفق به کسب شهرت قابل توجهی در زمینه جذب بازیکنان فوتبال با تعداد بسیار بالا شده است. برای این منطقه عمدتا فقیر و آفریقایی-آمریکایی، برنامه وریرز راهی برای فرار از تاثیرات گروه‌های خلافکار، خشونت‌های خیابانی و جرم است و به نوعی سبک زندگی برای خانواده‌هایی می‌شود که امیدهایشان را به موفقیت بازیکنانشان آویزان می‌کنند. این برنامه که توسط لوتار کمبل، رپر سابق و بومی این منطقه تاسیس شده، ورزش‌های مختلفی را در طول سال ارائه می‌دهد، از جمله بیس‌بال، بسکتبال، فوتبال، والیبال، تشویق و رقص، اما تمرکز اصلی این مجموعه بر موفقیت قابل توجه تیم‌های فوتبال در پرورش بازیکنانی همچون دوونتا فریمن و چاد جانسون از لیگ ملی فوتبال است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش سبک زندگی ساکنان شهر آزادی در سریال «جنگجویان شهر آزادی» صحبت کنند. آیا این نمایشگاه قضاوت‌کننده به نظر می‌رسد؟ آیا از چیزی که می‌بینید شگفت‌زده می‌شوید؟ زندگی شما به چه شکل با زندگی افرادی که در این سریال هستند متفاوت است؟ چه شباهت‌هایی مشاهده می‌کنید؟
• چقدر نقش الگوهایی که از قاعده خارج هستند در برنامه جنگجویان و این جامعه به عنوان یک کل مهم است؟ چه مثال‌هایی از افرادی که به جای والدین غایب، نقش‌های مهم را در زندگی بچه‌ها پر می‌کنند، سراغ دارید؟ چطور وجود این نوع افراد به نفع کل جامعه است؟ آیا در زندگی‌تان افرادی دارید که از جهات مختلف الهام‌بخش شما باشند؟
• بازیکنان چگونه پشتکار خود را در زمین و خارج از آن نشان می‌دهند؟ چگونه درس‌هایی که در فوتبال (و سایر ورزش‌ها) می‌آموزند، به بقیه زندگی‌شان مرتبط می‌شود؟ آیا از موفقیت بیشتر یاد می‌گیرید یا از شکست؟ هر نتیجه به چه شکل به رشد و بهبود شما کمک می‌کند؟

والدین باید بدانند که سریال جنگجویان آزادی در محله‌ای در شهر میامی اتفاق می‌افتد که برنامه موفق ورزش جوانان آن با هدف مقابله با تاثیرات گسترده فقر، خشونت و باندهای تبهکار بر کودکان طراحی شده است. این واقعیت که این مستند سریالی روایت‌های دست اول سوژه‌هایش را تلطیف نمی‌کند، هم بزرگترین مزیت و هم بزرگترین مانع آن است، زیرا فحاشی‌های مکرر و نمایش صادقانه زندگی در محله آزادی، آن را به یک سریال مناسب برای بزرگسالان تبدیل می‌کند. انتظار شنیدن تعداد زیادی کلمات رکیک (فحش، مادر****، لعنتی، ***** و *****) در گفتگوهای عادی و گاهی اوقات خطاب به کودکان و نوجوانان را داشته باشید. همچنین سیگار کشیدن و نوشیدن الکل توسط بزرگسالان در خانه و حتی در زمین فوتبال قابل مشاهده است. ساکنان در مورد خشونت مسلحانه و فعالیت‌های باندهای تبهکار صحبت می‌کنند و کشته شدن یک دوست جوان با شلیک گلوله، الهام‌بخش یک تیم برای بازی در زمین فوتبال است. از سوی دیگر، این سریال امید یک نسل برای فردایی بهتر برای نسل جوان‌تر را منعکس می‌کند و تمایل بزرگسالان برای داوطلب شدن و اختصاص وقت و منابع مالی خود را برای تحقق این امر نشان می‌دهد.

تولید شده توسط لبرون جیمز، این نمایش جذاب و دراماتیک بین احساسات شدید نوسان می‌کند تا بینندگانی را که با واقعیت‌های شهر لیبرتی آشنا نیستند، روشن و الهام‌بخش کند. این نمایش به معرفی تعدادی از بازیکنان، اعضای خانواده و مربیانی می‌پردازد که ظاهراً نماینده کل جامعه هستند. در میان آنها افرادی هستند که سابقه محکومیت دارند و برای زندگی بهتر خانواده‌هایشان تلاش می‌کنند، کودکانی که والدینشان در زندان هستند و دوستان دوران کودکی‌شان را در اثر خشونت اسلحه از دست داده‌اند، مربیانی که تلاش می‌کنند ناامیدی شخصی خود را به الهام‌بخشی برای بازیکنان تبدیل کنند، و دخترانی با رویاهای بزرگ که احساس می‌کنند توسط کسانی نادیده گرفته می‌شوند که فقط به محل زندگی آنها توجه می‌کنند و نه خودشان.وریرز آو لیبرتی سیتی نوعی مستند در دل مستند است. این مستند یک فصل فوتبال را در بر می‌گیرد و فراز و نشیب‌های چند تیم مختلف در برنامه وریرز را دنبال می‌کند. اما در عین حال به چالش‌های جامعه بزرگ‌تر در فراهم کردن مکانی امن، حمایتی و الهام‌بخش برای بچه‌ها در میان تأثیراتی مانند باندهای خیابانی و خشونت می‌پردازد. این داستان امیدی است که با شانس‌های واقعیت مقابله می‌کند، و شما خودتان را در حال تشویق نه تنها چهره‌های تازه‌کار و امیدوار، بلکه والدین، خواهر و برادرها، مربیان و یک محله کامل می‌بینید.