فینچ

FINCH (تام هنکس) مخترعی است که به همراه سگش در یک پناهگاه زیرزمینی به مدت 10 سال زندگی کرده است. این اتفاق پس از یک فاجعه خورشیدی رخ داده است که ایالات متحده را به یک بیابان ویران تبدیل کرده است. فینچ که می‌داند به دلیل بیماری لاعلاج در حال مرگ است، یک اندروید به نام جف (کالب لندری جونز) را برای مراقبت از سگش پس از مرگش می‌سازد. ساعاتی پس از روشن شدن جف برای اولین بار، گروه باید از پناهگاه فینچ فرار کنند تا پناهگاه امن پیدا کنند، بنابراین آنها با یک RV خورشیدی به جاده می‌زنند. در حالی که این سه همراه سفر حماسی خود را آغاز می‌کنند، شادی و غم‌های انسان بودن را رو در رو تجربه می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پویایی رابطه والد-فرزندی بین فینچ و جف صحبت کنند. چگونه قرار دادن یک ربات در نقش "فرزند" بهتر از این بود که جف واقعاً یک بچه باشد؟
• چطور فینچ را با فیلم‌های پادآرمان‌شهری دیگری که دیده‌اید مقایسه می‌کنید؟ فیلم‌های جاده‌ای دیگر چطور؟
• در حالی که جف دانش فکری دارد که می‌تواند بارگذاری شود، چگونه فینچ به او اخلاق، قوانین بقا و عقل سلیم را آموزش می‌دهد؟ آیا فینچ یک ارتباط‌دهنده موثر است؟ چرا مهارت ارتباطی یک مهارت مهم زندگی است؟
• فینچ تلاش می‌کند تا به جف کار گروهی یاد بدهد، اگرچه او به آن اعتقاد ندارد. آیا این فیلمی در مورد کار گروهی، خوداتکایی، یا هر دو است؟ چرا هر دو مهارت‌های مهم زندگی هستند؟
• آیا فینچ پیامی دارد؟ چه چیزی از تماشای آن به دست خواهید آورد؟

والدین باید بدانند که فینچ یک فیلم جاده‌ای علمی تخیلی پسا آخرالزمانی است که در آن شخصیت اصلی (تام هنکس)، سگش و یک اندروید در سراسر بقایای ایالات متحده سفر می‌کنند. داستان فیلم اندکی غمگین است: به نظر می‌رسد پایان نژاد بشر فرا رسیده است، بنابراین، قبل از مرگ، فینچ می‌خواهد یک ربات برای مراقبت از سگش بسازد. دنیای دیستوپیایی فیلم ترسناک است؛ طوفان‌های ویرانگر به سرعت رخ می‌دهند و این موضوع پذیرفته شده است که مردم ممکن است برای بقا و نجات خودشان یکدیگر را بکشند. خلقت فینچ، این موقعیت‌های غم‌انگیز را جبران می‌کند. جف (کالب لندری جونز) فقط یک ماشین نیست، بلکه یک معجزه هوش مصنوعی است، پر از امید، خوش‌بینی و شوخ‌طبعی. جف در حالی که درباره جهان یاد می‌گیرد، مانند یک بچه رفتار می‌کند، اشتباهات "انسانی" مرتکب می‌شود و احساسات عمیق را تجربه می‌کند. فینچ گاهی از دست جف عصبانی می‌شود و به او داد می‌زند و حرف‌های بدی می‌زند (مثلاً "دهانت را ببند" و "تو ناامیدکننده‌ای"). این خشونت به بینندگان کمک می‌کند تا درک کنند که چقدر کلمات این‌چنینی می‌توانند عمیق و تاثیرگذار باشند. کلمات دیگری مثل "جهنم" و "خراب" هم در فیلم به کار رفته است. در صحنه‌ای، فینچ از پهلو برهنه است، اما قسمت‌های حساس بدنش دیده نمی‌شود. او از نوشیدن ویسکی لذت می‌برد. در یک فلش‌بک، صحنه‌ای کوتاه از خشونت اسلحه در پس‌زمینه نمایش داده می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فینچ فیلمی است که پایان جهان را به تصویر می‌کشد و به اندازه ایده‌های ترسناک، وحشتناک است، اما این درام طوفانی با حضور یک ربات، یک سگ و هنکس جذاب، ضربه را تلطیف می‌کند. شرکت تولیدی استیون اسپیلبرگ، آمبلین و والدن هر دو پیشگام در خلق سرگرمی‌های استثنایی برای خانواده‌ها هستند و میگل ساپوchnik کارگردان، از مسیر آن‌ها پیروی می‌کند. فینچ در میانه چهار ژانر قرار دارد: یک درام علمی-تخیلی با جلوه‌های ویژه آخرالزمانی، یک کمدی جاده‌ای دوستانه و به طور غیرمنتظره‌ای، داستان بلوغ یک ربات. اندروید جف، که به نوعی نوزادی است، ویژگی‌ها و رفتارهای یک کودک باهوش را به خود می‌گیرد و راهی برای ارتباط با نوجوانان و جوانان فراهم می‌کند. و به عنوان مخترع جف، فینچ تا حدودی نقش پدر را ایفا می‌کند؛ والدین با لحظات ناامیدی، شگفتی و افتخار او در خلق جف ارتباط برقرار می‌کنند.انتخاب هنکس به عنوان آخرین انسان شناخته شده، یک حرکت درخشان است. بخشی از استعداد این بازیگر، توانایی خلق شخصیت‌های کاملا جدید در حالی است که به اندازه کافی از آشنایی هنکسی خود بهره می‌برد تا مخاطبان از ابتدا به او علاقه‌مند شوند. او خود را به عنوان استاد تنهایی بی‌همتا اثبات کرده است، شخصیت‌های تک‌رو را به تصویر می‌کشد که باید به مهارت‌های خود برای بقا تکیه کنند، خواه در مقابل دزدان دریایی در کاپیتان فیلیپس، بازپس‌گیری کنترل یک هواپیمای در حال سقوط در سولی، یا به معنای واقعی کلمه زنده ماندن به تنهایی در جزیره‌ای در فیلم دورافتاده. هنکس نیازی به بازیگران همکار انسان ندارد: او یک نمایش تک نفره است. مانند هنکس، فینچ مهندس هوافضا، خوداتکا است. او به کسی اعتماد ندارد اما باید به کسی یا چیزی دیگر تکیه کند تا فرزندانش (در این مورد، سگش) بتوانند زنده بمانند. پیام اصلی این است که او میراثی به جا می‌گذارد، به نسل بعدی یاد می‌دهد که چگونه بازسازی کنند. که واقعا به این معنی است که این نمایش سرگرم‌کننده، یک نقشه راه برای بزرگسالان است تا یاد بگیرند چگونه کسانی را که بعد از آنها می‌آیند، پرورش و آموزش دهند، و برای جوانان تا درک کنند که اگر به درس‌های کسانی که قبلا بوده‌اند گوش دهند و از اشتباهات (هم خودشان و هم بزرگسالان) بیاموزند، ابزارهایی که برای ساختن آینده‌ای بهتر نیاز دارند را خواهند داشت.