روانی

در فیلم روانی، ماریون کرین (با بازی جنت لی) پول را از مشتری رئیسش می‌دزدد و از شهر فرار می‌کند. او ساعت‌ها رانندگی می‌کند و سپس خسته و عصبی، در یک منطقه دورافتاده در هتل بِیتس توقف می‌کند، که توسط نورمن بیتس (با بازی آنتونی پرکینز ترسناک و جذاب) اداره می‌شود. نورمن خوش‌برخورد است، اما عصبی و پنهان‌کار به نظر می‌رسد. او از ماریون دعوت می‌کند که با او شام بخورد و از مادر سلطه‌گرش (که سایه‌اش در پنجره خانه بزرگ و ترسناکی که درست بالای هتل بر روی تپه قرار دارد، دیده می‌شود) صحبت می‌کند. سرگرمی نورمن، تاکسیدرمی است، و اتفاقاً کلید یدکی اتاق ماریون را هم در اختیار دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سبک و تکنیک‌های هچکاک و نحوه استفاده او از دوربین و نورپردازی برای روایت داستان صحبت کنند. جالب است که به عقب برگردیم و سرنخ‌هایی از پایان فیلم روانی را جستجو کنیم.
• بسیاری از صحنه‌های خشونت در این فیلم به صورت تلویحی به نمایش درمی‌آیند و نه به صورت مستقیم، برخلاف بسیاری از فیلم‌های ترسناکی که از زمان فیلم «روانی» ساخته شده‌اند. آیا خشونت تلویحی برای شما ترسناک‌تر از خشونت تصویری است؟ چرا یا چرا نه؟
• این فیلم از چه جهاتی یک شاهکار محسوب می‌شود و چگونه در دوره‌ای که اکران شد، ریشه‌دار است؟

والدین باید بدانند که فیلم روانی یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های ساخته شده است، اگرچه به مراتب کمتر از بسیاری از فیلم‌های امروزی صریح است. با این حال، این فیلم ترسناکی است و باید در مورد اینکه کدام کودکان از آن لذت می‌برند و کدام آن را آزاردهنده می‌یابند، قضاوت شود. صحنه معروف دوش هرگز نشان نمی‌دهد که چاقو به بدن برخورد می‌کند، اما همچنان ترسناک است. همچنین چند صحنه بسیار ترسناک با جسد وجود دارد. در موردی کمتر ترسناک، یکی از شخصیت‌ها پول را از مشتری رئیسش می‌دزدد، و یک زوج پس از رابطه جنسی نشان داده می‌شوند، اگرچه لباس به تن دارند. مقداری نوشیدن و سیگار کشیدن هم وجود دارد. با این حال، این فیلم کلاسیک فیلم‌سازی است، یکی از تاثیرگذارترین و محترم‌ترین فیلم‌هایی که تاکنون ساخته شده است. ترسناک و درخشان است، و خانواده‌ها با نوجوانان می‌توانند از ترس‌هایش با هم لذت ببرند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم هیتکاک کلاسیک است و به حق هم کلاسیک است. همه چیز در فیلم روانی از فیلمبرداری سیاه و سفید زیبا تا هر تک تک بازی‌ها و موسیقی متن مشهور برنارد هرمن و صحنه‌های پرتنش و ترسناک فیلم، همه و همه بی‌نقص است. اگر خودتان را یک فیلم‌باز می‌دانید، حتما باید این فیلم را ببینید. در این فیلم خشونت واقعی وجود دارد اما به هیچ وجه آشکار نیست و به نوعی ترسناک‌تر از فیلم‌های خشن و پر از خون و خونریزی است که این روزها خیلی محبوب است.این فیلم در سطوح مختلف کار می‌کند. واقعا ترسناک است، اما هم یک معمای روانشناختی است و هم چند داستان عاشقانه از انواع مختلف. همه اجراها عالی هستند و فیلمنامه بی‌نقص است، اما هیتچک ستاره واقعی است، با دستکاری مخاطب در هر قاب، آن را برای تماشای مکرر کامل می‌کند -- همیشه چیزی جدید برای دیدن وجود دارد. این یک راه عالی برای معرفی هیتچک به بچه‌های بزرگتر است و ممکن است علاقه به فیلم‌های شگفت‌انگیز دیگر او را برانگیزد.