نجات سرمایه‌داری

در کتاب نجات سرمایه‌داری، رابرت رایش، وزیر سابق کار در دولت بیل کلینتون، به بررسی شکاف رو به افزایش بین طبقات مرفه و محروم، کوچک شدن طبقه متوسط، دلایل این وضعیت و راه‌حل‌های احتمالی می‌پردازد. او با خانواده‌های کشاورز در مناطق روستایی میزوری، تجار و لابی‌گران جمهوری‌خواه موفق در شهر کانزاس و کارمندان مک‌دونالد که با حداقل دستمزد برای تامین معاش خود تلاش می‌کنند، ملاقات می‌کند تا درک بهتری از خشم و نارضایتی بسیاری از مردم نسبت به سیستمی که به نفع "الیت‌ها" دستکاری شده، به دست آورد. رایش از طریق داستان‌های شخصی از دوران صعود خود در دولت واشنگتن، درس‌های تاریخی و آمار، نشان می‌دهد که چگونه منافع شرکت‌های بزرگ از دهه ۱۹۷۰ به بعد، به تدریج قدرت بیشتری بر دولت اعمال کردند و با استفاده از ثروت خود، تضمین کردند که قوانین تصویب شده بیشتر به نفع آنها و کمتر به نفع عموم مردم باشد. همچنین رشد انفجاری تعداد سناتورهای سابق و نمایندگان کنگره که پس از پایان دوره خدمت خود به لابی‌گران پردرآمد تبدیل می‌شوند. رایش در پایان با نگاهی امیدوارانه، شباهت‌های این دوران را با عصر طلایی دهه‌های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ و شورش‌های مردمی که علیه قدرت مالی مشابهی مبارزه کردند و پیروز شدند، نشان می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندها صحبت کنند. چگونه مستند نجات سرمایه‌داری حقایق و آمار را به‌صورت جذاب ارائه کرد؟ چگونه نظرات رابرت رایش را منتقل کرد؟
• چگونه می‌توان با نظرات مخالف در برابر استدلال‌های ارائه شده در مستند مقابله کرد؟
• در این مستند چه چیزی وجود داشت که شما آن را شگفت‌انگیز یافتید؟

در سال ۲۰۱۷ مستندی با نام نجات سرمایه‌داری ساخته شده است که در آن رابرت رایخ، وزیر سابق کار، درباره شکاف درآمدی فزاینده بین ثروتمندان و فقرا در آمریکا بحث می‌کند. برای کسانی که به تاریخ اخیر ظهور مصرف‌گرایی و تبانی بین شرکت‌های بزرگ و دولت علاقه‌مند هستند، تماشای این مستند ضروری است. رایخ در حال سفر به خارج از واشنگتن فیلم‌برداری شده است، جایی که از طریق تور کتابش (کتابی با نام نجات سرمایه‌داری) با کسانی که برای افزایش حداقل دستمزد مبارزه می‌کنند و کسانی که در دوره‌ای از دستمزدهای راکد و هزینه‌های رو به افزایش برای تامین معاش تلاش می‌کنند، ملاقات می‌کند. او بحث‌های پرشور اما مودبانه‌ای با کسانی که لزوما دیدگاه‌های او را به اشتراک نمی‌گذارند، دارد. با وجود اینکه این مستند آینده‌ای تاریک را به تصویر می‌کشد، اما با نگاهی مثبت به پایان می‌رسد و شهروندان را تشویق می‌کند تا در فرآیند سیاسی فعال باشند و راهکارهایی عملی برای حفظ امید و خوش‌بینی در حین مبارزه برای تغییر ارائه می‌دهد. الفاظ رکیک شامل «s--t»، «hell» و «ass» است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

رابرت رایش به راحتی قبول می‌کند که این مستند عنوان تحریک‌آمیزی دارد. در حالی که فیلم نجات سرمایه‌داری رایش را در تور کتابش در حال تبلیغ کتابی با همین عنوان نشان می‌دهد، او شوخی می‌کند که چگونه، با دیدن عنوان، آن‌هایی که در راستای مرکز هستند، سوال می‌کنند که دقیقاً چه چیزی در سیستم تجارت آزاد نیاز به "نجات" دارد، در حالی که آن‌هایی که در سمت چپ مرکز هستند، سوال می‌کنند که چرا کسی می‌خواهد حتی زحمت نجات چنین سیستمی را به خود بدهد. به هر حال، رایش و فیلمسازان کار فوق‌العاده‌ای در نشان دادن شکاف رو به گسترش بین داراها و ندارها، طبقه متوسط رو به کاهش، چگونگی رسیدن به اینجا و آنچه که می‌توان در مورد آن انجام داد، انجام می‌دهند. از طریق روایت شخصی که در مورد شغلش در واشینگتن، دی.سی. بحث می‌کند، نمونه‌هایی از تاریخ اخیر آمریکا و نمودارهایی که به راحتی قابل درک هستند، رایش به ریشه‌های چیزی می‌پردازد که در نهایت منجر به یک سیستم آمریکایی منحرف به نفع ثروتمندان به قیمت متوسط آمریکایی‌ها شد. او به عنوان وزیر کار در دهه ۱۹۹۰ پیش‌بینی هوشمندانه و ترسناکی از خشم و کینه‌ای را ارائه می‌دهد که به عنوان ثروتمندتر شدن ثروتمندان و تلاش بیشتر همه برای پول کمتر، شکل می‌گیرد.با وجود همه‌ی بدبینی‌ها و ناامیدی‌ها، این مستند نویدهای امیدبخشی را نیز به تصویر می‌کشد. تصاویری از اعتراضات مختلف که از زمان انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور شکل گرفته‌اند، با تحلیل رابرت رایش همراه است که مشکلات امروز را با دوران طلایی دهه‌های 1880 و 1890 مرتبط می‌کند، زمانی که جنبش‌های مردمی در برابر بی‌عدالتی‌های اقتصادی آن دوران ایستادگی کردند و در نهایت پیروز شدند. او همچنین ارتباطات زیادی را بین اعتراضات ترقی‌خواهانه و اعتراضات جنبش تی پارتی در سال 2010 می‌بیند، حداقل در مورد نگرانی‌ها از نحوه‌ی دستکاری سیستم توسط "سیاست‌های رانت‌جویانه". او در پایان فیلم، بینندگان را به مشارکت در دموکراسی تشویق می‌کند و حتی راهکارهایی را برای مبارزه در جهت تغییر ارائه می‌دهد، بدون اینکه ناامید شوند و امید و حس شوخ‌طبعی خود را از دست بدهند.