قانون کامِی

بر اساس کتاب وفاداری برتر: حقیقت، دروغ و رهبری نوشته جیمز کومی، مدیر سابق اف‌بی‌آی، سریال قواعد کومی یک درام سیاسی دو قسمتی است که بر انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ و ماه‌های نخست ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ تمرکز دارد. رسوایی‌های مختلف و پر سر و صدای انتخابات، از جمله تحقیقات در مورد استفاده هیلاری کلینتون از سرور ایمیل خصوصی و تلاش‌های روسیه برای تاثیرگذاری بر نتیجه انتخابات، در قسمت اول سریال به طور مفصل پوشش داده شده است. قسمت دوم بیشتر بر رابطه پرتنش بین ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب، و جیمز کومی، مدیر اف‌بی‌آی، متمرکز است. علاوه بر بازگویی داستان واقعی با حضور ستارگان، از جمله جف دانیلز و برندن گلیسون در نقش‌های کومی و ترامپ، این سریال به شدت از تصاویر آرشیوی اخبار تلویزیونی استفاده می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موضوعات واقعی به تصویر کشیده شده در سریال «قاعدهٔ کامِی» صحبت کنند. آیا این سریال به درستی رویدادهای انتخابات ۲۰۱۶ را پوشش می‌دهد؟ دراماتیزه کردن این وقایع تا چه حد با واقعیت تفاوت دارد؟ آیا این مجموعه نظر شما را در مورد موضوعاتی که پوشش می‌دهد، تغییر می‌دهد؟
• اعضای تیم کومی در اف بی آی چه وظایف و نقش‌های متفاوتی دارند؟ این وظایف چه مسئولیت‌هایی را به همراه دارند؟ چگونه مهارت‌های منحصر به فرد این ماموران به هدف مشترک کمک می‌کند؟
• آیا مدیر کومی هم ویژگی‌های مثبت و هم منفی دارد؟ آیا ویژگی‌های مثبت یا منفی خاصی در او می‌بینید؟ آیا از ابتدای سریال تا پایان آن تغییری در این ویژگی‌ها مشاهده می‌کنید؟

والدین باید بدانند که سریال کامِی رول یک درام سیاسی است که برای مخاطب بزرگسال ساخته شده است. این سریال بر اساس رسوایی‌ها و تحقیقات انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ و حوادث پس از آن ساخته شده و موضوع آن بالغ و پیچیده است. گفتگوهای شخصیت‌ها اغلب با الفاظ رکیک، از جمله فحش‌های جنسی و عباراتی مثل دَم، کون، کیر، گوه، جِنس، کس، و پیس همراه است. شخصیت‌ها از نظر جسمی صمیمی هستند و مقداری پوست عریان نشان داده می‌شود، اما برهنگی نمایش داده نمی‌شود. در چند مورد به ادعای دخالت دونالد ترامپ با روسپی‌ها و فتیش «دوش طلایی» او اشاره می‌شود. خشونت محدود به داستانی است که در آن به کودکی اسلحه کشیده می‌شود و صحنه‌ای کوتاه از کشتار جمعی باشگاه شبانه پالس در اورلاندو در سال ۲۰۱۶. شخصیت‌ها در حال نوشیدن الکل به صورت اجتماعی دیده می‌شوند.

این مجموعه ممکن است در لحظات پشت پرده کمی ضعیف باشد، اما این به معنای سرگرم‌کننده نبودن آن نیست. اگر به دنبال پاسخ‌ها، بینش‌ها یا افشاگری‌ها در مورد رسوایی‌های مختلف انتخابات ۲۰۱۶ یا سقوط شخصیت اصلی در اثر دونالد ترامپ هستید، احتمالاً در پایان زمان پخش تقریباً چهار ساعته آن احساس فریب خوردن خواهید کرد. این مجموعه موضوعات زیادی را پوشش می‌دهد و دیدگاه قابل هضم و جالبی در مورد موضوعات مختلف از ایمیل‌های هیلاری تا دخالت پوتین در انتخابات، کد اخلاقی سرسختانه رئیس اف‌بی‌آی، جیمز کومی، و روزهای پرتنش اول ریاست‌جمهوری ترامپ ارائه می‌دهد. اما اگر اخبار لحظه به لحظه این اتفاقات را دنبال کرده‌اید، بعید است که چیز جدیدی، چه برسد به غافلگیرکننده، از این درام یاد بگیرید.در حالی که همهٔ بزرگ‌ترین اتفاقات رسوایی‌آمیز انتخابات، از دروغ‌های مایکل فلین تا پیام‌های جنسی آنتونی وینر، کمی مثل خبرهای دیروز به نظر می‌رسند، این مجموعه نگاهی تازه به زندگی شخصی کومی می‌اندازد. ما عمدتا رئیس اف‌بی‌آی را در دفتر می‌بینیم که مثل یک پیشاهنگ با لباس آبی تیره، مامورانش را رهبری می‌کند، اما شخصیت او در خانه درگیرکننده‌ترین است. تماشای او در حال عبور از میدان مین پایبندی به اصول اخلاقی‌اش در حالی که همسر و چهار دختر طرفدار هیلاری‌اش را هم خوشحال می‌کند، برخی از جذاب‌ترین صحنه‌های مجموعه را رقم می‌زند.با توجه به ارزش‌های تولیدی صیقل‌خورده و اجراها شایسته‌ی جایزه، این اثر همچنان جذاب باقی می‌ماند حتی وقتی وارد قلمرو تکراری می‌شود. دنیلز و گلیسون هر دو عالی هستند، با این‌که دومی وظیفه‌ی ظاهراً غیرممکنی را انجام می‌دهد و ترامپ را نه مثل یک کاریکاتور و نه مثل تقلید نمایش‌های متنوع بازی نمی‌کند. و درحالی‌که این شخصیت‌های متضاد نمایش را می‌ربایند، درام به‌طور مساوی از بازیگران قوی و مکمل شامل هالی هانتر، جاناتان بنکس، و چهره‌هایی که از مجموعه‌های دیگر می‌شناسید سود می‌برد. سریال «قاعدهٔ کامِی» را مثل یک روایت ذرت‌ مکزیکی از وقایع جاری ببینید، و سرگرمی خوبی خواهید داشت. اما اگر با جستجوی پاسخ‌هایی که در ۲۰۱۶ به دست نیاوردید به آن نزدیک شوید، درنهایت بیشتر از یک مقام دولتی که به‌طور ناعادلانه‌ای اخراج شده، ناامید خواهید شد.