عشق مدرن

بر اساس (و نام‌گذاری شده بر اساس) ستون طولانی مدت در نیویورک تایمز، مدرن لاو در هر قسمت بر یک داستان منحصر به فرد تمرکز می‌کند: یک زن جوان (کریستین میلیوتی) که بارداری غیرمنتظره و دوستی پیچیده با دربان ساختمانش او را به زندگی جدیدی پرتاب می‌کند؛ مدیرعامل یک سایت دوست‌یابی (دِو پاتل) که برای یک رابطه قبلی دلتنگی می‌کند؛ وکیلی (آن هاتاوی) که از اختلال دوقطبی رنج می‌برد و در مورد زمان مناسب برای صحبت کردن با دیگران در مورد تجربیاتش تردید دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سریال‌های آنتولوژی (که در هر قسمت شخصیت‌های متفاوتی دارند) و ظرفیت‌های دراماتیک یا کمدی آن‌ها صحبت کنند. آیا بیشتر آنتولوژی‌ها بر روی ژانر رمانتیک تمرکز دارند یا ژانر دیگری محبوب‌تر است؟ چرا فکر می‌کنید این سبک داستان‌گویی محبوب‌تر شده است؟
• تبدیل یک نوشته به روایت سینمایی می‌تواند فرآیندی دشوار باشد. سعی کنید یکی از مقالاتی را که «عشق مدرن» بر اساس آن ساخته شده بخوانید. سازندگان چگونه داستان را برای تلویزیون تغییر دادند؟ چه چیزهایی اضافه یا حذف شده است؟ آیا این تغییرات داستان را بهتر یا ضعیف‌تر می‌کنند؟
• شخصیت‌های سریال مدرن لاو چگونه ارتباط و شجاعت را به نمایش می‌گذارند؟ چرا این ویژگی‌های مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که «عشق مدرن» مجموعه‌ای است بر اساس ستون نیویورک تایمز با همین نام. این مجموعه، آنتولوژی است و در هر قسمت، داستانی متفاوت از عشق را با شخصیت‌های مختلف روایت می‌کند. پیام‌ها و میزان محتوای بالغانه در هر قسمت متفاوت است، اما چون مجموعه دربارهٔ رمانس است، انتظار صحبت‌های زیادی دربارهٔ عشق، قرار گذاشتن و ازدواج وجود دارد، از جمله بوسیدن همجنس و غیرهمجنس و رابطهٔ جنسی (هرچند دوربین درست بعد از بوسه قطع می‌شود). شخصیت‌ها به تحریک جنسی اشاره می‌کنند و برخی به رابطهٔ جنسی تفننی علاقه دارند. در یکی از قسمت‌ها، زنی باردار می‌شود و سقط جنین را در نظر می‌گیرد (اما در نهایت بچه را بزرگ می‌کند). الفاظ زشت معمولاً کم هستند، اما در قسمت‌های مختلف، کلماتی مثل «فاک»، «شیت»، «جهنم»، «کون»، «حرامزاده» و «بیچ» به کار می‌روند. بسیاری از صحنه‌ها در بار اتفاق می‌افتند و شخصیت‌ها در حال نوشیدن الکل هستند. گاهی الکل اثر کمی دارد و گاهی شخصیت‌ها از الکل برای تقویت شجاعت خود برای انجام کارهای رمانتیک استفاده می‌کنند و مست و آشفته به نظر می‌رسند. تم‌های شجاعت و ارتباط در طول مجموعه دیده می‌شود، چون شخصیت‌ها یاد می‌گیرند همدیگر را بهتر درک کنند و روابط خود را بهبود ببخشند.

اجرای یک داستان عاشقانه نیم‌ساعته باورپذیر واقعاً سخت است، پس شاید نتوان این مجموعه‌داستان را به‌خاطر ناهمگونی‌اش سرزنش کرد. به این فکر کنید: شما باید یک دنیا بسازید، دو شخصیت را معرفی کنید و یک قوس داستانی از ارتباط آن‌ها بسازید، همه این‌ها زمان‌بر است. پس نباید تعجب کرد که سریال Modern Love فراز و نشیب‌های خود را دارد، درست مثل ستونی که آن را به وجود آورد (که حتی توسط کسانی که به‌طور منظم آن را می‌خوانند، مورد نفرت قرار می‌گیرد). در بهترین حالت، این نمایش درخشان و دردناک عاشقانه است: بازی هاثاوی به‌عنوان یک وکیل جوان جذاب که تشخیص سلامت روان خود را از دوستان و خانواده‌اش پنهان کرده است، در قسمت «همان‌طور که هستم، هرکسی که هستم»، احتمالاً نقطه اوج فصل است. وقتی با لکسی آشنا می‌شویم، او در موجی از شیدایی سوار است، در فروشگاه مواد غذایی با پوشیدن پولک‌ها، یک مرد خوش‌تیپ را در پیشخوان میوه انتخاب می‌کند، در کار با تمام توانش در حال دویدن است؛ او آن‌قدر شاداب است که دوربین از او دور می‌شود تا یک شماره به سبک برادوی و لحظه‌ای به سبک پرتاب کلاه مری تایلر مور را به نمایش بگذارد.اما لحظاتی بعد، او به داخل خندق سقوط می‌کند، در حالی که با موهای ژولیده و لکنت زبان در محل کار و قرارها حاضر می‌شود. کسی نمی‌داند واقعاً چه اتفاقی برای او افتاده است تا اینکه اعتراف صادقانه‌ای از مشکلاتش، او را دوباره به سمت زندگی شاد و عشق پایدار هدایت می‌کند. این داستان ساده و رضایت‌بخشی است در مورد زنی که خود را پیدا می‌کند و سپس می‌تواند به دنبال عشق برود، به جای زنی که رستگاری‌اش را در آغوش مردی می‌یابد. درست است، همه قسمت‌های Modern Love به این اندازه رضایت‌بخش نیستند، با آدم‌های ناله‌گر (اغلب) ثروتمند و سفیدپوست، و صحنه‌های اضافی با تاکسی‌های زرد و ایستگاه‌های مترو و باغ وحش مرکزی نیویورک. اما وقتی این نمایش به هدف می‌زند، عشق را احساس خواهید کرد.