قلب به قلب

هارت تو هارت، به جای تقلید از برنامه‌های گفتگوی شبکه‌ای که تولیدات بیشتری دارند، ترجیح می‌دهد از برنامه‌های مصاحبه‌ای غیررسمی‌تر الگوبرداری کند که مخاطبان به دیدن آن‌ها در اینترنت یا شنیدن‌شان در پادکست‌ها عادت کرده‌اند. در حالی که برخی از قسمت‌ها بر حس پیچیده هویت فردی تمرکز دارند که از دوران کودکی در نقش‌های بازیگری شکل می‌گیرد، برخی دیگر مثل شنود صحبت‌های دوستان قدیمی است که در حال به‌روز کردن اخبارشان در حین صرف شام در میز کناری شما هستند. این برنامه ساختار کمی دارد و فقط چند سوال از قبل آماده شده در ابتدای هر قسمت وجود دارد؛ بقیه برنامه مثل یک گفتگوی کاملا طبیعی و ارگانیک به نظر می‌رسد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فرهنگ سلبریتی و ارتباط آن با مصرف‌گرایی صحبت کنند. البته همیشه خوب است که ببینیم بزرگسالان صادق و روراست هستند، اما چرا فکر می‌کنید باید به حرف‌های سلبریتی‌ها اهمیت بدهیم؟
• در برنامه «هارت تو هارت» با فرزندانتان در مورد مصرف الکل صحبت کنید. چرا فکر می‌کنید نوشیدن شراب به عنوان موضوع این برنامه انتخاب شده است؟ و چگونه این نمایش مصرف الکل با نمایش‌های مشابهی که قبلاً دیده‌اید، تفاوت و شباهت دارد؟

والدین باید بدانند که برنامه «هارت تو هارت» نگاهی غیررسمی به برنامه‌های گفتگومحور دارد. این برنامه با اجرای کمدین کوین هارت، هر قسمت مصاحبه‌ای طولانی با یک مهمان سرشناس است و هارت نقش مکمل را ایفا می‌کند تا مهمان بتواند روند و لحن گفتگو را تعیین کند. دکور برنامه شبیه یک استودیوی برنامه گفتگومحور در یک انبار شراب بزرگ است و به جز هارت و مهمانش، تنها شخص دیگری که در تصویر دیده می‌شود، «سام» (کوتاه‌شده «ساملیه» به زبان هارت) است. وظیفه ساملیه در هر قسمت، سرو شراب به هارت و مهمانش است و معمولاً بعد از آن دیده نمی‌شود. به جز این مصرف منطقی الکل، گاهی از زبان بزرگسالان استفاده می‌شود و در بعضی قسمت‌ها کلماتی مثل «س--ت» و «اف--ک» شنیده می‌شود.

ارتباط بیننده با برنامه هارت تو هارت احتمالا به تجربه او از فرهنگ سلبریتی به طور کلی بستگی دارد. انتخاب کنار گذاشتن قالب مصاحبه سنتی مزایایی دارد، به ویژه اینکه این برنامه کپی‌برداری صرف از دیگر برنامه‌های گفتگوی شبانه تلویزیونی نیست. با این حال، این برنامه فاقد بخش‌های آماده‌تر است که برخی بینندگان واقعا از آن لذت می‌برند، مانند مرور اخبار در برنامه دیلی شو، یا شوخی‌های مفرط و خودانتقادی که برنامه‌های کونان اوبراین را برای سال‌ها محبوب کرده است. کنار گذاشتن این لایه براق از قالب برنامه گفتگو، دو نفر را باقی می‌گذارد که صادقانه در مورد زندگی و تجربیات خود صحبت می‌کنند، و این، خب، فقط خوب است. ممکن است برای بیننده‌ای که تا حدودی به کار این بازیگران و موسیقی‌دانان علاقه‌مند است، تا حدودی جالب باشد، و همین.در آن سادگی هم زیبایی‌هایی وجود دارد. برخی مخاطبان تلویزیون را تماشا می‌کنند تا از آثار داستان‌سرایی دراماتیک و بودجه‌های میلیون دلاری لباس‌ها لذت ببرند. اما گاهی اوقات، داشتن سر و صدای پس‌زمینه دلپذیر و نسبتاً جذاب در حین انجام کارهای خانه، لذت‌بخش است. بیایید این‌طور فکر کنیم - احتمالاً «هارت تو هارت» یک پروژه کم‌هزینه برای شبکه خود است، به این معنی که سرمایه‌گذاری کم‌زحمتی برای آنهاست. در مقابل، این برنامه از مخاطبان خود نیز تعهد کم‌زحمتی می‌خواهد. همه برنده‌اند، حتی اگر بهترین برنامه‌ای نباشد که کسی تا به حال دیده است.