خانم مسابقه

در فیلم "ملکه مسابقه"، آن (اوکافینا) و جنی (ساندرا اوه) خواهران اما افراد بسیار متفاوتی هستند. از نظر جنی، آن یک "ربات" است و زیاد بیرون نمی‌رود. و آن فکر می‌کند جنی یک "بازنده" است که نمی‌تواند شغلی نگه دارد. اما آنها مجبورند برای پرداخت بدهی‌های قمار مادرشان و پس گرفتن سگشان با هم همکاری کنند. خوشبختانه، آن یک نابغه مسابقه تلویزیونی است. تنها مشکلی که وجود دارد این است که رفتن به تلویزیون زنده آخرین چیزی است که آن می‌خواهد انجام دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی انواع طنز در فیلم‌های کمدی صحبت کنند. کدام بخش‌ها یا عناصر "خانم کوییز" را بامزه‌تر یا سرگرم‌کننده‌تر یافتید؟
• آیا رابطه خواهری بین آن و جنی واقعی به نظر می‌رسید؟ آیا آن‌ها شیمی خوبی با هم داشتند یا نه؟ چرا؟
• به نظر شما چه چیزی آن را از تلاش برای انجام کارهای بیشتر در زندگی اش باز می داشت؟ اگر چنین چیزی وجود داشت، چه چیزی جنی را از تلاش برای انجام کارهای بیشتر باز می داشت؟
• به نظر شما نمایش مصرف مواد مخدر چگونه بود؟ آیا خنده‌دار بود یا اینکه اعتیاد به مواد را کم‌اهمیت نشان داد؟

خانواده‌ای شامل دو خواهر آمریکایی آسیایی برای جبران بدهی‌های قمار مادرشان تلاش می‌کنند و در این مسیر با چالش‌ها و موقعیت‌های طنزآمیزی روبرو می‌شوند. در این فیلم لحظاتی از خشونت طنزآمیز وجود دارد، مانند وقتی که زنی توسط خودرو به زمین می‌افتد یا وقتی که زنی توسط مردی که خود را « آدم‌خوار جنسی» معرفی می‌کند، برای قرار دعوت می‌شود. والدین این دو خواهر به عنوان الکلی و معتاد به قمار معرفی می‌شوند. پدر خانواده در گذشته بر اثر سقوط از کشتی کروز و غرق شدن درگذشته است. یکی از شخصیت‌های زن سیگار الکترونیکی می‌کشد و انواع مختلفی از داروها، عمدتاً قرص‌های مختلف و همچنین کوکائین، دارد. زنی دیگر چند قرص متفاوت می‌خورد و بسیار سرخوش و توهم‌زده می‌شود. الفاظ تند و تیز نیز در فیلم به کار رفته است که شامل انواع مختلف کلمات ناشایست می‌شود.

فیلم کمدی «خانم کوییز» علی‌رغم بازی‌های خوب دو بازیگر اصلی، یعنی آکوافینا و ساندرا اوه، همچنان تلاش زیادی می‌کند تا خنده‌دار باشد و در نهایت موفق نمی‌شود. داستان فیلم بسیار ضعیف است و علی‌رغم تلاش بازیگران مکمل برای کمک به روایت اصلی، نقش‌های آنها بسیار کوتاه و تک‌بعدی است. به نظر می‌رسد استعدادهای ویل فرل، هالند تیلور، تونی هیل و جیسون شوارتزمن در این فیلم به هدر رفته است، چرا که آنها به ایفای نقش‌های یک‌بعدی و بدون هیچ خلاقیتی محدود شده‌اند. تنها نقطه‌ی روشن فیلم، بازی ساندرا اوه است که پرانرژی، بی‌پروا و آزادانه بازی می‌کند. اما او تنها نقطه‌ی روشن فیلم است، چرا که داستان فیلم بسیار کلیشه‌ای و قابل پیش‌بینی است.این فیلم مملو از مهربانی، صداقت و احساس صمیمیت است. هسته‌ای امیدوارانه در درون مضمون فیلم وجود دارد که به خواهرhood، اعتقاد راسخ به سرنوشت و غلبه بر موانع خودساخته سخن می‌گوید، حتی اگر این موضوع در طرح داستان مشهود نباشد. آن و جنی خواهران بسیار باورنکردنی هستند که به وضوح کودکی و بزرگ‌شدن آمریکایی-آسیایی کلیشه‌ای نداشتند. با غیبت هر دو والدین (مرگ پدر در جوانی و بی‌مسئولیتی مادر معتاد به قمار)، این دو خواهر مجبور شده‌اند بدون سیستم حمایتی قوی زندگی کنند و تنها در اواخر زندگی است که مجبور می‌شوند برای آشتی با یکدیگر، قربانی‌هایی برای مادر خودخواه و بی‌ملاحظه خود بکنند. اما شدت این وضعیت دشوار، قابل درک است که با خنده‌ای رد می‌شود، زیرا این فیلم واقعاً می‌خواهد فضای آن سبک و سرگرم‌کننده باقی بماند. با این حال، به همین دلیل فیلم فقط به صورت سطحی به اظهارنظرهای جدی درباره نژادپرستی، کلیشه‌ها و نقش‌های جنسیتی می‌پردازد و کاملاً وارد این موضوعات نمی‌شود.