گل پیروزی‌ بخش

در فیلم بعدی گل پیروزی، توماس رونگن مربی هلندی-آمریکایی فوتبال (با بازی مایکل فاسبندر) مامور به مربیگری تیم ملی ساموآی آمریکا می‌شود. اما با شکست فاجعه‌بار ۳۱–۰ مقابل استرالیا که هنوز در خاطره‌ها مانده، رونگن کار سختی برای رساندن تیم جدیدش به گل زدن، چه برسد به برد بازی، دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برخی از پیام‌های مثبت در فیلم «نکست گول وینز» صحبت کنند. این فیلم چه حرفی در مورد غلبه بر موانع و مشکلات داشت؟ چه نقاط قوت شخصیتی تیم باید نشان می‌داد تا به اهداف خود برسد؟ آیا می‌توانید زمانی را به یاد بیاورید که شما نیز این ویژگی‌ها را نشان داده باشید؟
• فیلم، یک شخصیت فافافاین (فردی که خود را به عنوان جنسیت سوم یا نقش غیر دوتایی تعریف می‌کند) را به تصویر می‌کشد. جایا توسط افراد مختلف چگونه رفتار می‌شد؟ چرا نمایش این موضوع در رسانه‌ها مهم است؟
• درباره زبان تند و تیز به کار رفته در این فیلم صحبت کنید. چه تاثیری بر فیلم داشت؟ آیا انتظار می‌رود در فیلمی مثل این، از این نوع زبان استفاده شود؟
• آیا فکر می‌کنید هیچ‌کدام از شخصیت‌ها الکلی بودند؟ آیا عوارضی برای نوشیدن آن‌ها وجود داشت؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم بعدی گل پیروزی، یک درام کمدی احساسی است، که به صورت آزادانه بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده و کارگردانی و نویسندگی آن توسط تایکا وایتیتی انجام شده است. این فیلم در مورد تیم فوتبال ساموآی آمریکا و بازگشت آن‌ها از شکست 31-0 مقابل استرالیا است. این فیلم به خاطر انتخاب یک بازیگر فافافینه (فردی از ساموآ که خود را به عنوان شخص ثالث یا غیر دوجنسیتی می‌شناسد) به نام کایمانا برای بازی در نقش جایا سائولوا، اولین ورزشکار تراجنسیتی آشکار که در مسابقات مقدماتی جام جهانی شرکت کرده است، قابل توجه است. جایا با احترام توسط هم‌تیمی‌هایش مورد توجه قرار می‌گیرد و یکی از مهم‌ترین بازیکنان تیم است. اما او با تراجنسی‌هراسی از سوی مربی تیم، توماس رونگن (مایکل فاسبندر) مواجه می‌شود، حداقل در ابتدا، از جمله اینکه او نام تولد جایا را به کار می‌برد در حالی که از او خواسته شده بود که این کار را نکند. این موضوع منجر به پرتاب جایا به سمت رونگن و کوبیدن او به زمین و خفگی مختصر او می‌شود. همچنین صحنه‌ای از ناراحتی شدید جنسیتی وجود دارد که ممکن است برای برخی بینندگان ناراحت‌کننده باشد. فردی توسط یک وسیله نقلیه مورد اصابت قرار می‌گیرد و شخصی دیگر به طور تصادفی در یک چادر پزشکی با جسمی که از زخم خونی در شکم او بیرون زده است، دیده می‌شود. هر دو این حوادث برای خنداندن بیننده به کار گرفته شده‌اند. رونگن زیاد می‌نوشد، اگرچه هیچ‌گاه مست‌تر از حد معمول به نظر نمی‌رسد. الفاظ رایج در این فیلم شامل "س--ت"، "بیچز" و یک بار استفاده از "اف--ک" است. همانند بسیاری از فیلم‌های ورزشی با موضوع تیم‌های ضعیف، این فیلم نیز دارای مضامین قوی پشتکار و کار تیمی است. مستندی در مورد این داستان در سال 2014 منتشر شد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

هواداران ورزش، و به خصوص فوتبال، ممکن است با شکست خفت‌بار ۳۱-۰ تیم ملی ساموآی آمریکا مقابل استرالیا در سال ۲۰۰۱ آشنا باشند. فیلم بعدی «وایتیتی» با نام «نکست گل وینز» به پیامدهای این شکست می‌پردازد و فیلمی خوش‌بینانه، هرچند خارق‌العاده، در مورد تلاش تیم برای رستگاری خلق می‌کند. وایتیتی کارگردانی و نویسندگی فیلم را بر عهده داشته و حتی در نقش یک کشیش ساموآیی ظاهر می‌شود. فیلم لحظاتی سورئال و پراکنده دارد که به نوعی امضای این فیلمساز شده است. نقش اصلی به «فاس‌بندر» داده شده است، و شخصیت مربی «رانگن» او، حداقل در ابتدا، شخصیتی است که سخت بتوان با آن ارتباط برقرار کرد. مربی به سرعت عصبانی می‌شود و صبر کمی برای تیمش، که از بازیکنان دست‌وپا چلفتی تشکیل شده، دارد. ترنس‌هراسی او نسبت به شخصیت «جایا»، که جنسیت سوم دارد، در اوایل فیلم آزاردهنده است و مسیر رستگاری او کمی بیش از حد همدلانه به نظر می‌رسد. با این حال، فیلم از هرگونه روایت «منجی سفیدپوست» اجتناب می‌کند، و وایتیتی هویت فرهنگی تیم را به عنوان کلید موفقیتشان، به جای تاکتیک‌های درخشان مربی «پالگی» یا سفیدپوستشان، ترویج می‌کند. با مدت زمان متواضعانه ۱۰۳ دقیقه، فیلم هرگز احساس خستگی به بیننده نمی‌دهد، اما بعید است که تماشای مجدد آن را هم توجیه کند.