شخص درست را راه بده

داستان الی، که در اصل نامش النور است، یک خون‌آشام ۱۲ ساله است که در دهه گذشته، از زمان حمله یک موجود ناشناس، ۱۲ ساله باقی مانده (یا حداقل به نظر می‌رسد). پدرش مارک (دمیان بیچیر) همراه و تامین کننده خون اوست؛ او آدم‌ها را می‌کشد و خونشان را می‌مکد تا دخترش مجبور نباشد. هر دو به وضوح از فرار از شهر برای حفظ اسرارشان خسته شده‌اند، در حالی که سعی می‌کنند بفهمند چه کسی یا چه چیزی در ابتدا این بلا را بر سر الی آورد. در حالی که آنها به آخرین آپارتمان خود در شهر نیویورک نقل مکان می‌کنند، با یک پسر همسایه و مادرش (انیکا نونی رز) برخورد می‌کنند که متاسفانه برای این زوج خسته از سفر، معلوم می‌شود که یک کارآگاه تیزبین قتل است که در حال تحقیق در مورد یک رشته قتل‌های اخیر است. در همین حال، یک اپیدمیولوژیست سی و چند ساله (گریس گامر) به اکراه به خانه پدرش (زلیکو ایوانک) که یک تولیدکننده سابق مخدر افیونی رسواست، بازمی‌گردد تا به او در تحقیقاتش در مورد ویروسی که یکی از اعضای خانواده را مبتلا کرده، کمک کند - علائمی که با خون‌آشامی مطابقت دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قلدری‌ای که ایان در مدرسه‌اش تجربه می‌کند صحبت کنند. در مورد احساستان نسبت به نحوه‌ی راهنمایی مادرش برای برخورد با این موضوع صحبت کنید. این موضوع چگونه با نحوه‌ی برخورد الی متفاوت است؟ آیا راه‌های دیگری برای مدیریت این وضعیت وجود داشت؟
• چه چیزی هالیوود را به ساختن بازسازی‌های فراوان ترغیب می‌کند؟ آیا فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی مورد علاقه‌ای دارید که از آثار قبلی الهام گرفته شده باشند؟

والدین باید بدانند که سریال ترسناک «Let the Right One In» از رمان و فیلم تحسین‌شده سوئدی با همین نام الهام گرفته شده است که به ترتیب در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ منتشر شدند. این داستان درباره یک کودک خون‌آشام و همراه بزرگسال اوست — در این نسخه، او پدرش است — و او در حال آسیب رساندن فیزیکی به انسان‌ها و نوشیدن خون نشان داده می‌شود. خشونت به طور منظم به تصویر کشیده می‌شود (از مشت‌زنی تا قتل) و گروهی از قلدرها همکلاسی خود را به خودکشی تشویق می‌کنند. برخی صحنه‌های گرافیکی از حیوانات آسیب‌دیده (که به صورت CGI هستند) وجود دارد، بدن‌ها تکه‌تکه شده و داخل بشکه‌ها قرار داده می‌شوند. زبان قطعا تند است؛ بزرگسالان به طور منظم از کلمات زشت استفاده می‌کنند و یک بچه در مدرسه به طور مکرر از کلمه «s--t» استفاده می‌کند. برخی از بزرگسالان در حال نوشیدن شراب و مشروبات الکلی هستند و به مواد مخدر اپیوئیدی (که به صورت منفی به تصویر کشیده شده‌اند) اشاره می‌شود.

فیلم اصلی سوئدی که الهام‌بخش این مجموعه بوده، تجربه‌ای منحصر به فرد و به یادماندنی است که این نسخه جدید، مثل بازسازی فیلم آمریکایی قبل از آن، نتوانسته به پای آن برسد. این سریال از عناصر خاصی از نسخه قبلی الهام گرفته و از آن‌ها به عنوان نقطه شروع استفاده می‌کند، که اگر تغییرات و روایت ساخته شده در این چارچوب، چیزی جدید یا جالب توجه اضافه کند، کاملا قابل قبول است. متاسفانه تلاش‌های سریال برای متمایز کردن خود فقط به فروپاشی آن در زیر بار طموحاتش منجر می‌شود.در اینجا داستان‌های زیادی به طور همزمان در حال رخ دادن است، نمایش‌های طولانی و خسته‌کننده‌ای که پر از دیالوگ‌های نامناسب و بی‌ربط هستند، و به طور کلی تمرکز کافی وجود ندارد. این یک نشانه بد است که یک سریال ترسناک می‌تواند به عنوان یک سریال جنایی تکراری، یک درام پزشکی سطحی، یا یک ملودرام خانوادگی اشک‌آور نیز عمل کند. در مورد تأکید بر خانواده، انتخاب اینکه سرپرست الی پدرش باشد، انتخابی گمراه‌کننده است که به نظر کلیشه‌ای می‌رسد و هیچ جادو و رازی از منبع اصلی را حفظ نمی‌کند. به نظر می‌رسد نویسندگان رویکردی پرتاب کردن همه چیز به دیوار و دیدن اینکه چه چیزی می‌چسبد را اتخاذ کرده‌اند، که به نمایش حالتی بی‌حال و آشفته می‌دهد که واقعاً ارزش ماندن برای آن را ندارد.