پستانک

فیلم «پاسیفایر» با بازی وین دیزل در نقش شین ولف، یک نیروی ویژه نیروی دریایی که تمام تمرکزش بر روی تامین امنیت و انجام ماموریت‌های سخت است، روایت می‌شود. شین برای نجات یک متخصص کامپیوتر که توسط صرب‌ها ربوده شده، فرستاده می‌شود، زیرا آن‌ها به دنبال برنامه فوق محرمانه او به نام «شبح» هستند. این متخصص توسط آدم‌بدها کشته می‌شود (در خارج از صحنه)، و پس از بهبودی شین از جراحت گلوله، او به حومه شهر فرستاده می‌شود تا از پنج فرزند آن متخصص محافظت کند، در حالی که همسر او تلاش می‌کند تا برنامه را از یک صندوق امانات در یک بانک سوئیسی بازیابی کند. بچه‌ها پس از از دست دادن پدرشان، بی‌انضباط و سرکش شده‌اند، اما می‌دانند چگونه عشق بورزند. نتیجه این دیدار متضاد: توسعه تحسین متقابل از طریق حوادث طنزآمیز و دلنشین و برخی از نمایش‌های کارتونی.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه چگونه افراد مختلف به شیوه‌های متفاوتی با از دست دادن و درد کنار می‌آیند، صحبت کنند. در این داستان، چه مثال‌هایی از این موضوع دیدیم؟»

والدین باید بدانند که فیلم «پاسیفایر» حاوی صحنه‌های زیادی از خشونت کارتونی است: بدون خون و شلیک در تصویر، اما با هلیکوپتری منفجر شده، نگاهی گذرا به یک جسد، و ضربات و لگدهای فراوان. یک والد در خارج از تصویر کشته می‌شود. شوخی‌های زیادی در مورد توالت وجود دارد، از جمله شوخی‌های پوشک و شخصیتی که با فاضلاب پوشانده شده است. همچنین زبان محاوره‌ای نامناسبی در مدرسه به کار رفته است، از جمله عباراتی مثل «بزن به چاک»، «سینه‌ها»، «دیوونه»، و «لجوج». یکی از دختران صلیب می‌پوشد، اما هیچ نشانه دیگری از اعتقادات مذهبی وجود ندارد. نمایش شخصیت‌های منفی دارای لحن نژادپرستانه ناخوشایندی است، و برخی از توهین‌های «کمدی» جنسیت‌زده و همجنس‌گراهراسانه هستند. همچنین تبلیغ آزاردهنده‌ای برای برندهای مختلف از جمله کاستکو وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

فیلم «پاسیفایر» ممکن است به عنوان سرگرمی سطحی و بی‌دردسر تلقی شود، اگر اینقدر غیرصادقانه و پر از شوخی‌های زننده نبود و به سلیقه مخاطب هدف خود توجه نمی‌کرد. او پس از آشنایی با بچه‌ها، به شیوه‌ای قابل پیش‌بینی به هر کدام از آنها کمک می‌کند. در همین حال، آدم‌های بد در تلاش برای به دست آوردن برنامه «گوست» هستند و همه باید یاد بگیرند که با هم کار کنند و به یکدیگر اعتماد کنند. این موضوع با استفاده از شوخی‌های بی‌مزه، شخصیت‌های منفی کلیشه‌ای و پیچشی در داستان که شامل نشان «سواستیکا» است، به تصویر کشیده می‌شود که احتمالاً برای گروه سنی مخاطب قابل درک و ارتباط نیست.این کمدی مبتذل، بی‌سلیقه و تکراری شامل محتوایی نامناسب برای کودکان و شوخی‌هایی سطحی برای بزرگسالان است.