شهرت

با میزبانی برادران کوین جوناس (متاهل به جوناس) و فرانکی جوناس (پونو)، CLAIM TO FAME 12 بستگان مشهور را به چالش می‌کشد تا از سایه عضو مشهور خانواده خود خارج شوند و در زیر یک سقف با هم زندگی کنند، هویت و نسب خود را در جستجوی شهرت و ثروت خود پنهان می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تأکید نمایش بر شهرت صحبت کنند. آیا ارتباط یک فرد با شخص مشهور مهم است؟ چرا، یا چرا نه؟
• شرکت‌کنندگان در این برنامه دروغ می‌گویند یا چیزهایی را پنهان می‌کنند. آیا دروغ گفتن در صورتی که بخشی از بازی باشد، قابل قبول است؟ چرا بله یا خیر؟
• این برنامه هم یک برنامه تلویزیونی واقعی و هم یک مسابقه است. آیا شما برنامه‌هایی را ترجیح می‌دهید که بازیگران را به نمایش بگذارند، یا افراد واقعی؟ برنامه‌هایی که داستانی دارند، یا رقابتی؟

والدین باید بدانند که این برنامه، یک مسابقه واقع‌نمای رقابتی است که بر شهرت تأکید زیادی دارد. هدف برنامه، کشف این موضوع است که هر شرکت‌کننده با چه فرد مشهوری و چگونه نسبت فامیلی دارد. گاهی الفاظ خفیف توهین‌آمیز مانند اس، هل و بچ به کار می‌رود. یکی از شرکت‌کنندگان دروغ می‌گوید و ادعا می‌کند که بستگانش در صنعت پورنوگرافی فعالیت دارند و بقیه شرکت‌کنندگان در مورد درستی این ادعا گمانه‌زنی می‌کنند. برخی از شرکت‌کنندگان لباس‌های نیمه‌عریان به تن دارند؛ یکی از آن‌ها بعد از دوش گرفتن فقط با حوله نشان داده می‌شود. یکی از شرکت‌کنندگان به تقلب متهم می‌شود و پشیمانی کمی از خود نشان می‌دهد.

در زیر هر جنبه از این برنامه واقعیت جدید، ستایش آزاردهنده‌ای از شهرت نهفته است، اما این بزرگترین مشکل آن نیست. ادعای شهرت فقط برای بینندگانی جذاب خواهد بود که به اندازه کافی پیر باشند تا سلبریتی‌های مورد اشاره را بشناسند و در نتیجه تعداد زیادی از بینندگان را از دست می‌دهد. مجریان کوین و فرانکی جوناس، به طرز جذابی خود را دست می‌اندازند و شیمی احمقانه‌ای با هم دارند. سرنخ‌ها، هم درست و هم غلط، در سراسر برنامه پخش می‌شوند و بیننده از برخی از رازها مطلع می‌شود. در ابتدا به نظر می‌رسد که این فرمول ساده برای جذب مخاطب کافی است (در واقع، هر کسی که با دیگران تماشا کند، بلافاصله شروع به بحث در مورد اینکه هر کدام از شرکت‌کنندگان چه کسی هستند، می‌کند). اما به زودی مشخص می‌شود که بسیاری از سلبریتی‌ها یا خیلی خاص هستند یا خیلی پیر، و برای بینندگان جوان‌تر قابل شناسایی نیستند و به همین دلیل افشاگری‌های بزرگ کمتر و کمتر رضایت‌بخش می‌شوند. همچنین اطلاعات زیادی در مورد خود شرکت‌کنندگان وجود ندارد، که بار دیگر این ایده را تقویت می‌کند که تنها ارزش آنها در روابط مشهورشان است. نتیجه، برنامه‌ای است که در ابتدا کمی سرگرم‌کننده است، اما برای ادامه آن جذابیت زیادی وجود ندارد.