سرجیو

در فیلم سرجیو، جنگ عراق در مراحل اولیه خود است و در اوت ۲۰۰۳، مقر سازمان ملل در هتلی در بغداد بمب‌گذاری می‌شود. سرجیو (واگنر مورا)، دیپلمات ارشد سازمان ملل مستقر در آنجا، در زیر ساختمان گرفتار شده و به وقایعی در زندگی خود فکر می‌کند که منجر به این لحظه شده است. در حالی که تلاش‌های شجاعانه‌ای برای نجات سرجیو (واگنر مورا) و دستیارش گیل لوشر (برایان اف. اوبراین) در حال انجام است، داستان کار حرفه‌ای سرجیو در سازمان ملل و همچنین رابطه عاشقانه او با کارولینا لاریرا (آنا د آرماس)، کارمند دیگر سازمان ملل، در فلش‌بک‌ها روایت می‌شود. از تیمور شرقی، جایی که سرجیو و کارولینا در زمان بحرانی در مبارزه کشور جدید برای استقلال با هم ملاقات می‌کنند، و سپس در عراق، هر دو در مبارزات حق‌طلبانه‌ای برای ستمدیدگان درگیر هستند. خاطراتی از تنها سه ماه قبل از بمب‌گذاری، تعهد سرجیو به سازمان ملل، مخالفت فزاینده او با پل برمر (برادلی ویتفورد)، رهبر ائتلاف آمریکا، و حس شجاعانه مسئولیت او نسبت به عراقی‌هایی را نشان می‌دهد که تحت محاصره نیروهای داخلی و خارجی قرار دارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت و پیامدهای صحنه‌های نبرد در سرجیو صحبت کنند. چگونه دانستن اینکه خشونتی که تماشا می‌کنید بر اساس رویدادهای واقعی است، بر واکنش شما تأثیر می‌گذارد؟ آیا آن را شدیدتر می‌کند؟ غم‌انگیزتر؟ چرا آگاهی از تأثیر خشونت، به‌ویژه خشونتی که به واقع‌گرایی به تصویر کشیده شده است، مانند سرجیو، برای بینندگان جوان مهم است؟
• آیا فکر می‌کنید فیلم‌سازان دیدگاهی خاص در مورد حوادثی که در عراق منجر به بمب‌گذاری هتل شد، دارند؟ اگر این‌طور است، آن دیدگاه چیست؟ به چه صورت نمایش رهبران آمریکایی ماموریت با نمایش مردان در میدان نبرد که در حال جنگ بودند، تفاوت دارد، به‌خصوص افرادی که تلاش می‌کردند تا سرجیو و دیگران را نجات دهند؟
• سرجیو ویریا د مولو به عنوان یک قهرمان واقعی در یادها مانده است. چگونه آگاهی از ماموریت‌های گذشته او (در تیمور شرقی و کامبوج) به تعریف شخصیت و قهرمانانه‌بودن او کمک کرد و چگونه به مخاطبان در درک شخصیت او کمک کرد؟

والدین باید بدانند که سرجیو، درام مبتنی بر واقعیت در مورد سرجیو ویریا دِ مِلو، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در سال ۲۰۰۳، در عراق و در آغاز جنگ عراق (جنگ دوم خلیج فارس) اتفاق می‌افتد. این فیلم هم یک درام سیاسی است و هم یک داستان عاشقانه پرشور. گرگ بارکر، کارگردان، در مستندی برنده جایزه در سال ۲۰۰۹ (با نام «سرجیو») برای اولین بار رویدادهای زندگی سرجیو را روایت کرد و از کتاب غیرداستانی تعقیب شعله اثر سامانتا پاور به عنوان منبع الهام خود استفاده کرد. در این فیلم، پس از بمباران مقر سازمان ملل در بغداد، دو مرد (یکی از آنها سرجیو) در زیرزمین گرفتار می‌شوند. فیلم پر است از تصاویر گرافیکی قربانیان کشته‌شده و زخمی که در حالی که بیرون ساختمان فروریخته در انتظار و گریه برای کمک هستند، به تصویر کشیده شده‌اند. تلاش‌های نجات شدید و فشرده است، از جمله یک قطع عضو که دیده نمی‌شود، اما به وضوح شنیده می‌شود. گاهی اوقات فحش و ناسزا شنیده می‌شود (مثلاً «عیسی مسیح»، «لعنتی»، «مُخ»، «فحش»، «احمق»). در یکی از فلش‌بک‌ها، بینندگان یک سکانس رابطه جنسی با برهنگی جزئی (سینه‌ها و پشت بدن) را خواهند دید. در صحنه‌های اجتماعی، الکل مصرف می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با قهرمان کاریزماتیک، قهرمان زن سرسخت و با منابع، و وقایع واقعی با ریشه در سیاست‌های بحث‌برانگیز، این فیلم ادای احترام به مردی استثنایی است که بارها و بارها برای حقوق بشر مبارزه کرد. سرجیو داستان‌گویی صادقانه است. فیلم‌سازان، از جمله بازیگران عالی (حتی آن‌هایی که در نقش‌های کوچک ظاهر می‌شوند)، به‌وضوح تمام تلاش خود را در این تولید چالش‌برانگیز به کار گرفته‌اند. شخصیت مرکزی ممکن است به اندازه‌ای که در اینجا به تصویر کشیده شده، عاری از عیب و نقص نبوده باشد، و نویسندگی به اندازه‌ای که می‌توانست، هنرمندانه نیست. با این حال، هیچ‌کدام از این موارد لذت کشف سرجیو ویریا دِ ملو و سال‌های الهام‌بخش پایانی زندگی‌اش را کم نمی‌کنند. جالب است که بدانید زمانی که این فیلم در اوایل سال ۲۰۲۰ در جشنواره ساندنس به نمایش درآمد، کارولین لاریرا حضور داشت تا آن لحظه را به اشتراک بگذارد.