نمایش جنبی

در SIDESHOW، پندریک (لس دنیس) که روزگاری یک ذهن‌خوان بود، قربانی سرقت مسلحانه از خانه‌اش توسط دو مهاجم، دام (ناتان کلارک) و اِوا (آپریل پیرسون) می‌شود. در حالی که دام به خاطر پول همراه آنهاست، دلایل اِوا شخصی‌تر است، زیرا او در تلاش برای کشف رازی از گذشته‌اش است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد زبان استفاده‌شده در فیلم صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این زبان به فیلم اضافه می‌کرد؟ آیا آن را خنده‌دار یا نامناسب می‌دانستید؟
• آیا لحن کمدی فیلم، صحنه‌های خشونت‌آمیز را کم‌تاثیرتر کرده است؟ اگر چنین است، چرا؟ آیا مواجهه با خشونت در رسانه‌ها، کودکان را نسبت به خشونت بی‌تفاوت می‌کند؟
• درباره خواندن ذهن دیگران چه فکر می‌کنید؟ آیا آن را صرفا سرگرمی می‌دانید یا ممکن است مضر و دستکاری‌کننده باشد، همان‌طور که اِوا می‌گوید؟
• همه شخصیت‌ها بد رفتار می‌کنند اما هر کدام دلیلی دارند که باعث می‌شود این‌طور رفتار کنند. آیا این موضوع باعث شد با آنها همدلی کنید؟ آیا می‌توانید واکنش‌های مثبت‌تری را تصور کنید که می‌توانستند در مقابل موقعیت‌های ناگوارشان داشته باشند؟

والدین باید بدانند که سایدشو یک فیلم کمدی-جنایی بریتانیایی با زبان تند و خشونت مختصر است. داستان فیلم درباره ورود غیرقانونی به خانه است، زمانی که دو نفر به خانه یک روان‌شناس نفوذ می‌کنند. این فیلم شامل اصطلاحات جنسی و مقدار زیادی اصطلاح عامیانه بریتانیایی است. شخصیت‌ها همگی دارای نقص هستند، اما هر کدام داستانی در پس‌زمینه دارند که به رفتارشان معنا می‌دهد. در جریان ورود غیرقانونی به خانه، یکی از شخصیت‌ها دست و پا بسته و دهانش بسته می‌شود. همچنین صحنه‌ای وجود دارد که در آن یکی از شخصیت‌ها با شلیک گلوله کشته می‌شود. فیلم شامل توصیف ترفندهای خواندن ذهن از جمله خواندن سرد و دستکاری افراد آسیب‌پذیر است. یکی از شخصیت‌ها به دلیل بیماری روانی صداهایی می‌شنود که به طور جدی و بدون شوخی به تصویر کشیده می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این کمدی تریلر منحصر به فرد مانند یک تردستی جادویی است که اگر با آن همراه شوید، به روش های رضایت بخش و متنوعی پاداش می دهد. در فیلم سایدشو، اکشن در مکان های نزدیک و محدود اتفاق می افتد، و بیشتر فیلم در خانه استوارت پندریک، شخصیت خنده دار و بداخلاق خواندن ذهن، می گذرد. فضای نزدیک و بازیگران محدود به پیوند دادن دنیای فیلم کمک می کنند و اجازه می دهند تا پیچش ها و چرخش های داستان در خلاء خودشان باز شوند. بازیگران اصلی خودشان را در نقش هایشان غرق می کنند و هر کدام با تعادل بین تک جمله های بامزه و بار عاطفی، دلیلی برای اعمالشان ارائه می دهند. چیزهای بخشش ناپذیری که پندریک می گوید همیشه بامزه هستند و نه بی ادبانه، و این به خاطر اجرای عالی دنیس از یک فیلمنامه با اعتماد به نفس است. به همین ترتیب، سوء تفاهم های مداوم دام، خنده دار هستند و نه آزاردهنده، و این به خاطر بازی کامل و بی نقص کلارک در نقش یک جوان درگیر مشکلات است.هومور این فیلم بی ادبانه است اما گاهی اوقات احساس شاد و احمقانه ای دارد که تقریبا به قلمرو کلاسیک طنزهای Airplane! و Top Secret! نزدیک می شود. تا زمانی که همه خطوط فیلم در اوج پیچیده اش به هم می رسند، تقریبا حس جشن گرفتن این موفقیت وجود دارد که این فیلم کوچک در احمقانه، هیجان انگیز، سرگرم کننده و بسیار رضایت بخش بودن موفق است.