اگر واقعا من را می‌شناختی

در مجموعه مستند شبکه ام‌تی‌وی با نام «اگر واقعاً مرا می‌شناختی»، از دانش‌آموزان دبیرستانی خواسته می‌شود تا از منطقه امن خود خارج شوند و هویت واقعی خود را به همکلاسی‌هایشان نشان دهند. این کار بخشی از یک برنامه فشرده و تحت حمایت مدرسه به نام «روز چالش» است که نگاه تازه‌ای به تلویزیون واقع‌نما ارائه می‌دهد. هر قسمت از این مجموعه به تجربه روز چالش در یک مدرسه متفاوت می‌پردازد و پنج دانش‌آموز متنوع را در طول فرآیندی که از نظر احساسی خسته‌کننده اما چشم‌گشاست، دنبال می‌کند. نتیجه، سفری دردناک اما در نهایت ارزشمند برای شرکت‌کنندگان و بینندگان است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تجربه روز چالش و دلایل موفقیت آن در برنامه «اگر واقعاً مرا می‌شناختی» صحبت کنند. آیا برایتان تعجب‌برانگیز بود که ببینید دانش‌آموزان این همه «راز» را که از همکلاسی‌هایشان پنهان کرده بودند، به اشتراک می‌گذارند؟ آیا فکر می‌کنید حضور دوربین‌ها در این روند کمک کرد یا مانع شد؟
• دانش‌آموزان: آیا شما به‌طور شخصی تحت تأثیر گروه‌های خاص در مدرسه قرار گرفته‌اید؟ آیا تا به حال مورد قلدری، تبعیض، یا سوءرفتار قرار گرفته‌اید؟ آیا تا به حال از نحوه رفتار خود با دیگران شرمنده شده‌اید؟
• آیا فکر می‌کنید کارگاهی مثل این در مدرسه شما موفق خواهد بود؟ سخت‌ترین قسمت در جلب مشارکت دانش‌آموزان و به اشتراک‌گذاری احساساتشان چیست؟ چرا گاهی اوقات اینقدر سخت است که صادق بود؟
• چگونه اگر واقعا مرا می‌شناختی، ارتباط و همدلی را ترویج می‌کردی؟ چرا این نقاط قوت شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که اگر واقعا مرا می‌شناختی، یک مجموعه واقع‌گرایانه و احساسی است که به‌طور ویژه برای نوجوانان و گروه‌های اجتماعی که اغلب آنها را از هم جدا می‌کند، ساخته شده است. دانش‌آموزان جزئیات بسیار شخصی از زندگی خود را با همکلاسی‌هایشان به اشتراک می‌گذارند و داستان‌هایی که تعریف می‌کنند اغلب دردناک است: یک دانش‌آموز شور و شوق‌دار شورای دانش‌آموزی فاش می‌کند که قبلا افسرده و خودکشی بوده است، یک فرد طردشده و سرد درباره مبارزه خود با خودزنی صحبت می‌کند و غیره. اگرچه برخی از موضوعاتی که این مجموعه با آن سروکار دارد (که شامل مواد مخدر، الکل، گرایش جنسی و خشونت نیز می‌شود) ممکن است برای کودکان کوچک‌تر ناراحت‌کننده باشد، اما این مجموعه منبع غنی برای الگوبرداری و پیام‌های مثبت است. بیشتر نوجوانان در این مجموعه به‌شدت تحت تأثیر این تجربه قرار می‌گیرند و الهام می‌گیرند تا نحوه برخورد خود با همه افراد در زندگی‌شان را تغییر دهند.

این مجموعه برای نوجوانان، اثری موثر بدون دستکاری بیش از حد است که از ژانر واقعیت به جای شر استفاده می‌کند. این تغییری خوشایند در دنیایی است که تعداد زیادی برنامه‌های واقعیت‌محور دارد. بهتر از آن، این مجموعه موفق می‌شود برای مخاطب نوجوان که به شدت به پیام‌های مثبت آن نیاز دارد، قابل هضم بماند. امیدواریم آن را بپذیرند.برخی از دانش‌آموزان با انرژی و انگیزه به عمل می‌پردازند و برنامه‌های مشخصی برای بهبود اوضاع در مدرسه یا خانه خود تدارک می‌بینند. اما سخت است که شاهد باشیم چند چهره‌ی تازه‌نفس و پرانرژی با اشتیاق قلبی برای تغییر از این تجربه بیرون می‌آیند، فقط برای اینکه ببینیم با واقعیت‌های دردناکی برخورد می‌کنند که با انتظارات خوش‌بینانه‌شان همخوانی ندارد. برای مثال، وقتی یک دختر افسرده و دلشکسته در طول شام به سمت پدرش که از نظر عاطفی از او دور است دست دراز می‌کند تا به او بگوید چقدر قدردان اوست، ما می‌خواهیم آن‌ها یکدیگر را در آغوش بگیرند و ارتباط برقرار کنند. اما به جای آن، پدرش به طور نامناسب به پایین نگاه می‌کند در حالی که او به دستش چنگ می‌زند، و ما می‌توانیم فاصله‌ای را که بین آن‌ها در حال گسترش است احساس کنیم.