رفتگران فضایی

در فیلم «فضانوردان»، سفینه فضایی ویکتوری چهار خدمه بدشانس دارد که تلاش می‌کنند در سال 2092 در جهانی رو به زوال زنده بمانند. زمین اکنون تقریباً کاملاً در برابر آسیب‌های تغییر اقلیم تسلیم شده است، در حالی که عده‌ای معدود در یک خانه فضایی جدید و آرام در مدار زمین زندگی می‌کنند که توسط شرکت غول‌پیکر «یو‌تی‌اس» ساخته شده است، خدمه ویکتوری - کاپیتان جانگ، آقای پارک، تائه-هو و اندروید «بابز» - به سختی زندگی خود را با عنوان «فضانوردان» می‌گذرانند: یاغیانی که دور زمین پرواز می‌کنند و تلاش می‌کنند تا با جمع‌آوری زباله‌های فضایی، درآمدی کسب کنند. پس از رقابت با سایر فضانوردان برای تصاحب یک شاتل متروکه، آنها دختربچه 7 ساله‌ای پیدا می‌کنند که با نانوتکنولوژی اندروید تزریق شده است. طبق گزارش‌های خبری، نام او دوروتی است و گفته می‌شود که توسط یک گروه تروریستی ربوده شده است و اکنون شرکت یو‌تی‌اس پاداش بزرگی برای بازگرداندنش ارائه کرده است. این چهار نفر که به شدت نیازمند پول هستند، نقشه‌ای برای بازگرداندن دوروتی طرح می‌ریزند، اما طولی نمی‌کشد که این دزدان دریایی سخت‌دل دلشان به حال دوروتی نرم می‌شود، دختری که در واقع نامش «کات-نیم» است و از هر کدام از آنها نقاشی می‌کشد، گیاه گوجه فرنگی آنها را دوباره زنده می‌کند و با نوع دوستی کودکانه‌اش آنها را مجذوب خود می‌کند. پس از تلاش‌های ناموفق برای تحویل کات-نیم به یو‌تی‌اس، آنها دلیل واقعی علاقه این شرکت به بازپس‌گیری او را متوجه می‌شوند. جیمز سالیوان، مدیرعامل شرور یو‌تی‌اس، قصد دارد مریخ را به گونه‌ای بازآفرینی کند که تنها برای نخبگان انسانی قابل سکونت باشد، و برای این کار باید کات-نیم را از بین ببرد، چرا که فناوری او می‌تواند با جفت شدن با یک بمب هیدروژنی منفجرشده بر فراز زمین، میلیاردها انسان باقی‌مانده را بکشد. خدمه ویکتوری که سال‌ها توسط زندگی و سرنوشت خود شکست خورده بودند و تنها به فکر خود بودند، اکنون قهرمانان بعید‌الوقوعی هستند که باید سالیوان را متوقف کنند و کات-نیم و زمین را نجات دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در "جاروکش‌های فضایی" صحبت کنند. میزان خشونت آن چقدر است و آیا با سایر فیلم‌های علمی-تخیلی قابل مقایسه است؟ آیا این خشونت ضروری بود یا بی‌مورد؟ چرا؟
• ویژگی‌های این فیلم که آن را به یک فیلم «حماسی» تبدیل می‌کند چیست؟
• داستان‌های علمی-تخیلی اغلب راه‌هایی هستند که خالقان از طریق آن تلاش می‌کنند پیام‌های مرتبط با دغدغه‌های معاصر را منتقل کنند. دغدغه‌های معاصر در این فیلم چیست؟

والدین باید بدانند که «جاروکش‌های فضایی» یک فیلم حماسی علمی-تخیلی محصول ۲۰۲۱ است که در آن گروهی نامتجانس از دزدان فضایی به قهرمانان غیرمحتملی تبدیل می‌شوند که باید زمین را از نابودی هسته‌ای نجات دهند. برخی صحنه‌های خشونت‌آمیز در فیلم وجود دارد، عمدتاً مبارزه‌هایی که اعضای بزرگ و سنگین‌سلاح یک نیروی پلیس فضایی نخبه در آن شرکت دارند و در یکی از صحنه‌ها، در حالی که سعی دارند کودکی گمشده با قدرت‌های فوق‌العاده را بازگردانند، کلابی رقص را به رگبار می‌بندند. نشان داده می‌شود که مهاجران توسط این نیروی فضایی کشته می‌شوند. کتک زدن با مشت و لگد منجر به خونریزی و زخم می‌شود، و مبارزه با سلاح‌های پیشرفته و اسلحه‌های شوکر نیز وجود دارد، علاوه بر یک مرگ با چاقو و یک مرگ با شلیک گلوله. همچنین خشونت علمی-تخیلی نبردهای فضایی حماسی بین کشتی‌های رقیب وجود دارد. یکی از شخصیت‌های اصلی از فلاسک نوشیدنی الکلی می‌نوشد و در کلاب رقص نیز برخی نوشیدنی‌های الکلی و مستی دیده می‌شود. فحاشی مداوم در فیلم وجود دارد که شامل کلمه «فحش» می‌شود. بیشتر دیالوگ‌ها به زبان کره‌ای است و برخی قسمت‌ها به انگلیسی و سایر زبان‌ها، با زیرنویس انگلیسی ارائه می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این یک فیلم علمی-تخیلی عالی است. انجام دادن تعادل لازم برای ساختن یک فیلم حماسی علمی-تخیلی بسیار متفکرانه، هیجان‌انگیز و سرگرم‌کننده و سپس حفظ این تعادل برای بیش از دو ساعت کار آسانی نیست. "اسپیس سوئیپرز" دقیقا همین کار را انجام می‌دهد. این فیلم نقطه تعادل بین اکشن و تأمل، تفسیر و نبردهای فضایی، داستان‌های پس‌زمینه شخصیت‌ها و قهرمانان آرک‌تایپی را پیدا می‌کند. این فیلم همچنین یک فیلم بلاکباستر علمی-تخیلی کره‌ای پرهزینه است که در زمینه جلوه‌های ویژه خیره‌کننده و سکانس‌های مبارزه جزئی، چه در مبارزات تن‌به‌تن و چه در نبردهای هوایی فضاپیما، همه امکانات را به کار گرفته است. فیلم‌هایی با این طول (یا بیشتر) تقریبا همیشه به بیننده این حس را می‌دهند که زمان‌های مرده‌ای وجود دارد که واقعا نیازی به آن نیست، اما در اینجا هیچ چیز غیرضروری وجود ندارد -- هر چیزی هدف و جای خود را در داستان کلی دارد.ساختار، ریتم و بازی بازیگران—همه و همه عالی هستند. اگرچه قطعاً ادای احترامی به کلاسیک‌های علمی-تخیلی گذشته (مثل بلید رانر) شده است، اما هرگز احساس کپی بودن نمی‌دهد. برخلاف حماسه‌های دیگر یا حتی فیلم‌های علمی-تخیلی یا فانتزی با مدت زمان متوسط، هرگز احساس نمی‌کنید که هزاران چیز مختلف درباره این شخصیت‌ها و دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، یکباره به سمت شما پرتاب می‌شود. مانند بهترین فیلم‌های علمی-تخیلی، این فیلم در سطوح مختلفی قابل لذت بردن است و تماشای مکرر آن می‌تواند لذت‌بخش باشد. اگر دنباله‌ای برای آن ساخته نشده باشد، باید ساخته شود.