رشد و پیشرفت

THE COME UP مجموعه مستندی بدون فیلمنامه است که زندگی شش جوان حدوداً بیست ساله را دنبال می‌کند که در حال کار کردن و تلاش برای پیدا کردن کار در صحنه هنرهای خلاقانه در مرکز شهر نیویورک هستند. بازیگران این مجموعه که تنوع قابل توجهی دارند، شامل بازیگران در حال رشد کلود شوارتز و بن هارد، برنامه‌ریز مهمانی شبانه ابون گور، عکاس سوفیا ویلسون، مدل فرناندو کازابلانکاس و طراح مد تافیک ابیجاکو هستند. ما شاهد تلاش آن‌ها در کلاس‌های بازیگری، استندآپ کمدی، مدل شدن و عکاسی از کمپین‌های مد و طراحی لباس برای ستارگان در کنار مدیریت دوستی‌ها و زندگی عاشقانه‌شان هستیم.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد چالش‌هایی که هنرمندان در مسیر مطرح کردن خود با آن مواجه هستند، صحبت کنند. چه نوع سیستم حمایتی به نظرتان لازم است؟ چطور در شرایط دشوار، انگیزه و امید خود را حفظ می‌کنید؟
• در یک زمینه خلاقانه، موفقیت را چگونه تعریف می‌کنید؟ آیا به پاداش مالی، تحسین منتقدان، شهرت یا چیزی فراتر از آن بستگی دارد؟

والدین باید بدانند که THE COME UP یک مستند واقع‌گرایانه است که بر گروهی از هنرمندان و آفرینشگران نسل Z تمرکز دارد که در تلاش برای پیشرفت در نیویورک هستند. ترکیب بازیگران از نظر نژادی و گرایش جنسی و نمایندگی جنسیتی بسیار متنوع است. بحث‌های منظم و مداومی بین اعضای گروه در مورد زندگی عاشقانه و روابط جنسی‌شان وجود دارد، با صحنه‌های ملایم بوسیدن در اینجا و آنجا. نوشیدن الکل فعالیتی معمول و مرتب است، همانطور که می‌بینیم آنها از شب‌های شهر در مهمانی‌ها و قرارها لذت می‌برند. از نظر زبانی، این مجموعه نسبتاً ملایم است، با استفاده از کلماتی مثل "جهنم" یا "لعنتی" در اینجا و آنجا، در حالی که الفاظ تندتر سانسور می‌شوند.

تماشاگرانی که انتظار دیدن نگاهی سخت به زندگی هنرمندان گرسنه را دارند احتمالاً ناامید خواهند شد، زیرا داستان‌های بازیگران - حداقل آنطور که در اینجا ارائه شده است - کم از مبارزه و پر از تلاش است. اینطور نیست که هر برنامه‌ای در مورد انواع خلاق باید داستانی از رنج عمیق باشد، اما شاید کمی احمقانه باشد که The Come Up عمدتاً جنبه‌های مثبت رویایی و دور از دسترس بودن یک هنرمند جوان موفق را ارائه می‌دهد در حالی که همزمان از هرگونه بحث یا اعترافی در مورد امتیازات بسیار واضح لذت بردن توسط بسیاری از اعضای بازیگران آن اجتناب می‌کند. به صراحت، سخت است که خیلی در صعود شغلی یک مدل سرمایه‌گذاری کرد وقتی او در مرحله‌ای از شغلش است که کیت موس به عنوان حلقه‌دار در عروسی (جعلی) او خدمت می‌کند - و این واقعیت که او فرزند یک غول مگا-موفق آژانس مدلینگ و برادر یک ستاره راک است کاملاً نادیده گرفته می‌شود.برخی داستان‌های پیچیده‌تری دارند، مانند طراح مد تاوفیک ابیجاکو، که از محله‌های فقیرنشین (به قول خودش) نیجریه به طراحی لباس برای هنرپیشه‌های هالیوود در مراسم مت گالا در سن ۲۴ سالگی رسید. بینندگان جوان‌تر ممکن است اضطراب و فشاری را که عکاس سوفیا احساس می‌کند، درک کنند، کسی که شغل پرمشغله آزادش برای مادرش اهمیتی ندارد و مصمم است دخترش را متقاعد کند به دانشگاه نیویورک بازگردد و مدرک خود را بگیرد. با این حال، کسانی که این مجموعه را به‌عنوان یک سریال سبک و سطحی درباره نسل اینستاگرامی خودشیفته مورد انتقاد قرار می‌دهند، کاملا بیراه نمی‌گویند، اما به شرطی که بتوانید تماشای این جوانان نسبتا بی‌تجربه و اغلب مهربان را تحمل کنید، که گویی اولین کسانی هستند که برای به‌جا گذاشتن اثری به نیویورک می‌آیند، در حالی که تا دیروقت بیدار می‌مانند و با دیگران قرار می‌گذارند، ممکن است این مجموعه را جالب و سرگرم‌کننده بیابید.