رئیس کیک: شیرینی‌پز بزرگ بعدی

در این اسپین‌آف از اولین مجموعه بادی والاستر به نام کیک باس، ۱۰ سرآشپز شیرینی‌پز برای فرصت کار در نانوایی والاستر در هابوکن نیوجرسی و برنده شدن ۵۰۰۰۰ دلار با هم رقابت می‌کنند. شرکت‌کنندگان در چالش‌هایی به شیوه‌ای مشابه با برنامه تلویزیونی سرآشپز برتر: فقط دسرها رقابت می‌کنند، اما کیک باس: سرآشپز بزرگ بعدی از عنصر نمایشی بیشتری با تأکید بر تکنیک‌های تزیین افراطی استفاده می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد بازی منصفانه صحبت کنند. خرابکاری چیست؟ چرا شرکت‌کنندگان در برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی گاهی از خرابکاری برای پیروزی استفاده می‌کنند؟ آیا فکر می‌کنید استفاده از تکنیک‌های خرابکاری روشی موفق برای پیروزی در یک برنامه واقع‌نما است؟ خرابکاری در دنیای واقعی تا چه حد رایج است؟ آیا فکر می‌کنید از شرکت‌کنندگان در برنامه‌های واقع‌نما خواسته می‌شود رفتارهای نامناسب داشته باشند تا رتبه‌بندی برنامه افزایش یابد؟
• این سرآشپزهای شیرینی‌پز چرا در این برنامه شرکت می‌کنند؟ از آنجایی که چند نفر از شیرینی‌پزهای این برنامه شغل‌های اصلی دیگری مثل مهندس برق و معلم دارند، فکر می‌کنید چرا شغل‌شان را رها کرده‌اند تا در این برنامه واقع‌نمای تلویزیونی شرکت کنند؟ آیا شما هم شغل‌تان را رها می‌کنید تا در یک برنامه واقع‌نما شرکت کنید؟ چرا بله یا چرا نه؟
• چگونه آشپزهای شیرینی‌پز از تخیلات خود استفاده می‌کنند؟ آیا فکر می‌کنید محدودیت زمانی و حضور در مقابل دوربین، تخیل فرد را محدود می‌کند یا تقویت می‌نماید؟ به نظر شما تخیل شما در چنین شرایطی چگونه عمل می‌کند؟

والدین باید بدانند که کیک باس: نکست گریت بیکر شامل فحش‌های خفیف، داد و فریاد و بحث‌های بین شرکت‌کنندگان و لحظاتی از استرس می‌شود، اما در غیر این صورت یک رقابت واقع‌گرایانه نسبتاً ملایم است. محتوای قابل‌توجهی در این برنامه وجود ندارد، مگر اینکه بچه‌های شما رژیم بدون شکر داشته باشند. در آن صورت، این برنامه قطعاً مناسب آن‌ها نیست. بچه‌هایی که به آشپزی علاقه‌مند هستند از کیک‌های وحشی و خیال‌انگیز و رازهای پشت خامه کره‌ای، فوندانت و سایر مواد تزئینی کیک لذت خواهند برد.

در حالی که بیشتر برنامه‌های واقعیت‌نما به دنبال جلب توجه شدید مخاطب هستند، این برنامه بیشتر به دنبال سرگرم کردن مخاطب است. مخاطبان احتمالاً با دیدن کیک‌های خوشمزه و جذاب، دهان‌شان آب می‌افتد. اما با وجود اینکه پختن کیک‌ها در دمای بالا انجام می‌شود، این برنامه در نهایت جذابیت چندانی ندارد. با این حال، این ممکن است یک ایراد جدی نباشد. درست است که لحظات شوک‌آور کمی در برنامه وجود دارد، اما برای هر عضو خانواده چیزی وجود دارد. از نکات هوشمندانه تزئین کیک (استفاده از برنج برای شکل‌دادن به عناصر کیک) تا استفاده از آتش‌بازی (یکی از شرکت‌کنندگان کیک‌هایش را با کاغذ رنگی، دود و حتی دینامیت پر می‌کند)، هر عضو خانواده ممکن است بعد از پایان هر قسمت، وسوسه شود که کیک بپزد.البته آنچه این برنامه را متمایز می‌کند، شخصیت والاستر و همچنین شخصیت شرکت‌کنندگان است. تنوع زیادی در میان شرکت‌کنندگان وجود دارد و این تنوع در میان سرآشپزهای شیرینی‌پز از پیشینه‌های مختلف به خوبی نمایان است. اما فرمول این برنامه که شرکت‌کنندگان باید شغل خود را رها کنند یا کسب‌وکار موفق خود را ترک کنند تا در این مسابقه شرکت کنند، با توجه به جایزه نسبتا کم، منطقی به نظر نمی‌رسد. تنها پاسخ منطقی این است که شرکت‌کنندگان امیدوارند از تبلیغات این برنامه بهره ببرند، که ممکن است در نهایت به نتیجه برسد یا نرسد.