«دلیل پریدن من»

دلیل پرش من مستندی است بر اساس خاطرات سال ۲۰۰۷ در مورد زندگی نوجوانی غیرکلامی با اوتیسم نوشته نائوکی هیگاشیدا. این کتاب از زبان ژاپنی به انگلیسی توسط نویسنده دیوید میچل و همسرش، کی.ای. یوشیدا (که کودکی غیرکلامی با اوتیسم دارند) ترجمه شده است. این کتاب با روایت کلمات هیگاشیدا بر روی تصاویری از پسری ژاپنی که بدون کلام در طبیعت می‌دود، می‌پرد و راه می‌رود، برای صفحه نمایش اقتباس شده است. کارگردان جری روتول با میچل و همچنین نوجوانان و بزرگسالان غیرکلامی (و خانواده‌هایشان) از سراسر جهان مصاحبه می‌کند. در هند، آمریت به قدری زیبا نقاشی می‌کشد که آثار هنری او در گالری به نمایش گذاشته می‌شود. در بریتانیا، جاس می‌تواند تجربیات دوران نوزادی را به یاد بیاورد گویی همین حالا اتفاق افتاده‌اند. در ایالات متحده، اما و بن از دوران پیش‌دبستانی دوستان بوده‌اند و در نهایت پس از تسلط بر تخته حروف، می‌توانند با یکدیگر و خانواده‌هایشان ارتباط برقرار کنند. و در سیرالئون، جستین علی‌رغم انگ اجتماعی جامعه در مورد کودکان معلول، شکوفا می‌شود.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که مستند "دلیل پرش من" چه چیزی در مورد طیف عصبی به بینندگان عادی آموزش می‌دهد. از این مستند چه چیزی یاد گرفتید؟»
• «چرا نمایش شخصیت‌های متنوع در فیلم‌ها و رسانه‌ها اهمیت دارد؟ این مستند چگونه به هدف نمایش تجربیات متنوع در رسانه‌ها کمک می‌کند؟»
• «کدام ویژگی‌های شخصیتی در خانواده‌هایی که در این مستند به تصویر کشیده شده‌اند، برجسته است؟ چرا ویژگی‌هایی مانند کنجکاوی، دلسوزی، همدلی و پشتکار مهم هستند؟»

والدین باید بدانند که فیلم مستند «دلیل پرش من» بر اساس کتاب خاطراتی با همین نام ساخته شده است که در سال ۲۰۰۷ توسط نائوکی هیگاشیدا، نوجوانی ژاپنی مبتلا به اوتیسم و غیر کلامی نوشته شده است. در سراسر این فیلم، از بخش‌هایی از کتاب استفاده شده است که توسط دیوید میچل، نویسنده رمان (اطلس ابر)، و همسرش، کی.ای یوشیدا (که خود دارای کودکی با اوتیسم هستند) به انگلیسی ترجمه شده است. این فیلم به زندگی افراد غیر کلامی جوان در هند، بریتانیا، ایالات متحده و سیرالئون می‌پردازد. داستان‌های آنها منعکس کننده برخی از مسائل و احساسات هیگاشیدا است که در کتاب خاطراتش نوشته است. در فیلم اندکی الفاظ قوی وجود دارد (پدری خسته از کلمه «لعنتی» استفاده می‌کند و شخصی دیگر کلمه «بی‌ادب» را روی تخته حروف می‌نویسد). اما در غیر این صورت، تنها مانع تماشای این فیلم، موضوع آن است که ممکن است برای بینندگان بسیار جوان دشوار باشد، اما برای نوجوانان بزرگ‌تر که مفهوم تنوع عصبی را درک می‌کنند، مناسب است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

«این فیلم، تصویری جذاب و حساس از نگاه افراد غیر کلامی و دارای طیف اتیسم به جهان، ارتباطات و ابراز شادی آن‌ها است. فیلم «دلیل پرش من» به زیبایی بخش‌هایی از خاطرات ترجمه‌شده را در قالب روایت بر روی تصاویر پسری ژاپنی-بریتانیایی که نماینده هیگاشی‌دا است، می‌بافد. جری راثول کارگردان و روبن وودین دشمپ فیلمبردار، به‌خوبی از پنج نوجوان و جوان بزرگسال مبتلا به اوتیسم در این فیلم مستند یاد کرده‌اند.»هر یک از این داستان‌ها به‌طور مساوی جذاب و هیجان‌انگیز هستند — دستاوردی نادر در یک مستند که بر روی افراد متعدد تمرکز دارد — و هر کدام جنبه‌ای دیگر از آنچه که کتاب هیگاشی‌دا کاوش می‌کند را آشکار می‌سازد. خواه بحث بر سر این باشد که جاس زمان را به صورت خطی تجربه نمی‌کند و می‌تواند لحظاتی را از دوران کودکی به یاد بیاورد گویی همین حالا اتفاق افتاده‌اند، یا اینکه آمریت صحبت نمی‌کند اما می‌تواند از طریق هنر فوق‌العاده‌اش به طور کامل خود را بیان کند، یا اینکه بن و اما بعد از بیش از یک دهه دوستی، در نهایت توانستند افکارشان را از طریق تخته و چت متنی به اشتراک بگذارند، فیلم همیشه به افشاگری‌های این خاطرات بازمی‌گردد. داستان جستین به خصوص به خاطر اینکه او و والدینش گروه‌های حمایتی برای والدین محلی که در حال مبارزه با انگ اجتماعی (و حتی تهدیدها) علیه فرزندانشان هستند، رهبری می‌کنند، به یادماندنی است. در نهایت، این یک مستند شگفت‌انگیز است که بر افراد دارای تنوع عصبی تمرکز دارد، در حالی که هدف آن آموزش به افراد دارای تنوع عصبی است.