داستان کریسمس

کریسمس استوری درباره رالف (پیتر بیلینگزلی) است، پسری ۹ ساله در ایندیانا دهه ۱۹۴۰ که تمام زندگی‌اش درگیر یک آرزوست: دریافت تفنگ بادی رد رایدر برای کریسمس. او همچنین باید با انتظاری به نظر بی‌پایان برای حلقه رمزگشای لیتل ارفان آنی، پسری که او را قلقلک می‌دهد، و بابانوئل خسته فروشگاه سر و کله بزند. پدرش (دارن مک‌گاوین) به نظر سرگرم سگ‌های همسایه (که از آن‌ها متنفر است)، یک چراغ بزرگ به شکل پای زن با جوراب شانتی، اجاق خانواده، و بوقلمون کریسمس است. مادرش به نظر سرگرم غذا دادن به برادرش و بیرون کردن چراغ پای زن از خانه است، اما هر دو والدین موفق می‌شوند برای یک کریسمس شلوغ اما بسیار شاد آماده شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قلدری در داستان کریسمس صحبت کنند: چه چیزی باعث می‌شود افراد دیگران را قلدری کنند؟ چه چیزی باعث می‌شود افراد با کسانی که قلدری می‌کنند، دوست شوند؟
• رالفي چرا نميتونه با والدينش درباره هديه اي که براي کريسمس ميخواد صحبت کنه؟
• رالفي چرا از دیکدر ناامید شده؟ آیا در حین تماشای برنامه‌های مورد علاقه‌تان با تبلیغات محصولات مواجه می‌شوید؟ آیا مثل رالفي گاهی اوقات شما را غافلگیر می‌کند؟
• شخصیت‌ها در داستان کریسمس چگونه خودکنترلی را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟
• آیا در فیلم، کلیشه‌های نژادی یا جنسیتی را مشاهده کردید؟ چرا چیزهایی که قبلاً از نظر اجتماعی قابل قبول (یا خنده‌دار) تلقی می‌شدند، بعداً می‌توانند به چیزهایی تبدیل شوند که احساس ناراحتی یا اشتباه بودن می‌کنند؟

داستان کریسمس فیلمی است که برای والدین مناسب است و به یکی از فیلم‌های محبوب تعطیلات تبدیل شده است. این فیلم با حال و هوای دهه ۱۹۴۰ حس نوستالژی جذابی را برای کسانی که در خانه‌های طبقه متوسط در غرب میانه بزرگ شده‌اند، به ارمغان می‌آورد. و واقعاً به خوبی نشان می‌دهد که یک کودک در آن شرایط در کریسمس چه احساسی داشت - شخصیت اصلی رالف (پیتر بیلینگسلی) باید خود را کنترل کند تا هدیه رویایی خود را به دست آورد. با این حال، هم شخصیت‌های کودک و هم بزرگسال از زبان قوی استفاده می‌کنند و درباره آن صحبت می‌کنند (مثل "ass" و "son of a bitch")، و در یکی از صحنه‌های معروف، رالف جوان از کلمه "F" استفاده می‌کند (هرچند بینندگان کلمه "fudge" را می‌شنوند). بعد از آن، به عنوان تنبیه برای فحاشی، دهانش با صابون شسته می‌شود. رالف همچنین مورد آزار قرار می‌گیرد و در نهایت با دشمنش درگیر می‌شود و بعد از آن گریه می‌کند. یک کودک به عنوان یک شوخی زبان خود را به میله پرچم می‌چسباند و برای جدا کردن آن به کمک آتش‌نشانی نیاز دارد. صحنه‌ای که در رستوران چینی اتفاق می‌افتد شامل کلیشه‌های نژادپرستانه در مورد مردم آسیایی است، و شخصیت‌های سیاه‌پوست فقط به عنوان دزد یا در پس‌زمینه داستان حضور دارند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بخشی از جاذبه این فیلم، که بر اساس خاطرات ژان شپرد طنزپرداز (که روایت می‌کند) ساخته شده، اصالت جزئیات دوره است. بخش زیادی از دنیای رالف ممکن است برای بچه‌های امروزی عجیب به نظر برسد، به ویژه اگر از نژاد/قومیت، مذهب یا پیشینه اقتصادی متفاوتی باشند، اما احساس شپرد نسبت به جزئیات بی‌زمان احساسات کودکی و دردهای رشد واقعاً جذاب است. بچه‌های امروزی ممکن است سیستم دقیق و ظریف رالف از جسارت‌ها و جسارت‌های دوگانه را نداشته باشند، اما معادل آن را در جامعه خود به همان اندازه به طور کامل درک می‌کنند و تغییرناپذیر است. و بسیاری از آنها باید با قلدری، خواهر یا برادر آزاردهنده، تکلیفی برای رویای تحت تاثیر قرار دادن معلم، دنیای بزرگسالان برای کشف آن، و مهم‌تر از همه، رویای جادویی هدیه نهایی برای امید به آن، فراتر از هر منطقی، مواجه شوند.داستان کریسمس پادزهر خوبی است برای همه آن فیلم‌های کریسمس با آوازهای هماهنگ و هدایای کاملاً بسته‌بندی‌شده. چون مردم در کریسمس تمایل دارند در مورد هر جزئیات وسواس به خرج دهند، صحنه آخر این فیلم، وقتی شام کریسمس خانواده دقیقاً برعکس چیزی است که برنامه‌ریزی کرده بودند، به‌خصوص شیرین است (به جز نمایش نژادپرستانه مردم آسیایی، البته). واکنش آنها، دیدن آن نه به عنوان یک ناامیدی بلکه به عنوان یک فعالیت دلپذیر برای لذت بردن و به یاد آوردن در کریسمس‌های آینده، درسی برای همه خانواده‌هاست.