مورك و مندي

مورک و مِندی یک مجموعه تلویزیونی کمدی ۳۰ دقیقه‌ای بود که از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۲ از شبکه ABC پخش شد و در میان دانش‌آموزان دبستان و نوجوانان محبوبیت زیادی داشت. مورک (با بازی رابین ویلیامز) یک بیگانه از سیاره اُرک است که به خاطر داشتن حس شوخ‌طبعی در سیاره‌ای که احساسات در آن ممنوع است، تبعید شده است. او به زمین فرستاده می‌شود و دستور می‌یابد که به صورت ذهنی به مافوق خود، ارسون، درباره نحوه عملکرد انسان‌ها گزارش دهد. مورک توسط مِندی (با بازی پام داوبِر)، زنی از بولدر که در فروشگاه موسیقی پدرش کار می‌کند، پذیرفته می‌شود. او به سرعت متوجه می‌شود که مورک یک بیگانه است و موافقت می‌کند که به او اجازه دهد در خانه‌اش زندگی کند، در ازای اینکه مورک به او بیاموزد زندگی در سیاره اُرک چگونه است. هر قسمت بر روی یادگیری مورک درباره رفتار انسان‌ها تمرکز دارد و با توضیح او به ارسون درباره آموخته‌هایش به پایان می‌رسد، که معمولاً حاوی درس اخلاقی است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کارهای خنده‌دار مورک صحبت کنند. آیا شما هم کارهایی می‌کنید که باعث خنده دیگران شود، حتی زمانی که قصد شوخی ندارید؟ این موضوع چه حسی به شما می‌دهد؟ آیا تماشای چنین اتفاقی برای شخص دیگری در تلویزیون سرگرم‌کننده است؟
• پدر مندی از مورک خوشش نمیاد چون فکر می‌کنه مورک عجیبه. آیا این دلیل خوبی برای بد دوست داشتن کسی هست؟ اگه نه، دلایل خوب چی هستن؟ آیا کسی می‌تونه عجیب باشه و بازم خوب؟
• هدف اعلام شده مورک این است که در مورد زندگی در زمین به اورک گزارش دهد. اگر قرار بود به کسی در مورد خانواده ات گزارش دهی، چه می گفتی؟

والدین باید بدانند که مورک و مِندی مجموعه‌ای است که در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ میلادی، مورد توجه کودکان قرار گرفت و هنوز هم جذابیت خود را حفظ کرده است. با این حال، مانند بسیاری از مجموعه‌های دهه ۷۰، مورک و مِندی شامل تعداد نسبتاً زیادی از شوخی‌های جنسی و کنایه‌های جنسی است: هم‌خانه بودن مورک (مرد) با مِندی (زن) باعث می‌شود که بسیاری از شخصیت‌های دیگر رابطه آن‌ها را اشتباه متوجه شوند. این رابطه در نهایت به عشق و ازدواج می‌انجامد. والدین ممکن است شوخی‌های مکرر درباره چاقی در این مجموعه را نیز نپسندند، زیرا مورک هر فرصتی را برای توهین به رئیسش، ارسون، که ظاهراً فردی چاق است، استفاده می‌کند.

این نمایش را تماشا می‌کنید و می‌فهمید چرا رابین ویلیامز به یکباره به یک ستارهٔ بزرگ تبدیل شد. او بامزه، پرانرژی، دلربا و دوست‌داشتنی است و به همان اندازه که در دنیای خودش گم شده، برای بچه‌ها هم ارتباط برقرار کردن با او آسان است. ویلیامز همچنین با دابِر شیمی فوق‌العاده‌ای دارد که با گذشت زمان از بین نرفته، حتی اگر بعضی از دیالوگ‌ها کمی خسته‌کننده به نظر برسند. جلوه‌های ویژه آن خنده‌دار اما خلاقانه هستند. بچه‌ها از نحوهٔ نوشیدن مورک با انگشت و دست دادن او با یک «نانو نانو» شاداب لذت می‌برند.این سریال تلویزیونی به سبک دهه 70 است. کمی بیش از حد جذاب است و این موضوع کمی نگران کننده است. مورک و مِندی با هم زندگی می‌کنند و شخصیت‌های دیگر همیشه فکر می‌کنند که آن‌ها درگیر رابطه‌ای عاشقانه هستند و این موضوع باعث می‌شود که گاهی با نگاه‌های معنی‌دار و چشمک‌های مکرر به آن‌ها نگاه کنند. مورک از اینکه مِندی با دیگران قرار می‌گذارد حسادت می‌کند و در نهایت آن‌ها عاشق هم می‌شوند. در بیشتر قسمت‌ها این سریال بی‌گناه و معصوم است و شاید خیلی از بچه‌ها متوجه جنبه‌های جذاب آن نشوند، اما این جنبه‌ها وجود دارد.