دولیتل

شخصیت‌ها: جان دولیتل: یک پزشک حیوانات که قابلیت صحبت کردن به زبان حیوانات را دارد. او مامور می‌شود که جان ملکه انگلیس را از مرگ نجات بدهد. استابینز: پسر نوجوانی که به حیوانات علاقه دارد و در جریان نجات جان یک سنجاب با دولیتل آشنا می‌شود. رز: دختری که نزد ملکه انگلیس زندگی می‌کند و برای نجات جان ملکه به سراغ دولیتل می‌رود. چی چی: گوریل دولیتل دب دب : اردک دولیتل پالی: طوطی سخنگوی دولیتل که راه خانه دولیتل را به استابینز نشان داد. داستان اثر: دکتر جان دولیتل پزشکی است که می‌تواند زبان حیوانات را متوجه بشود.او پس از مرگ همسرش ترک دنیا کرده و در خانه ای دور از دسترس آدمها به همراه حیواناتش روزگار می‌گذارند. روزی استابینز که پسر یک خانواده شکارچی است، ناخواسته به یک سنجاب شلیک می‌کند و چون به حیوانات علاقه دارد برای نجات جان سنجاب با راهنمایی یک طوطی به نام پالی به سراغ دولیتل می‌رود. در همین هنگام بانو رز نیز از کاخ باکینگهام از راه می‌رسد و برای نجات جان ملکه از مرگ، از دولیتل می‌خواهد که به کاخ برود. شراط برقرار ماندن خانه دولیتل، زنده ماندن ملکه است. دولیتل به سختی قانع می‌شود و پس از نجات جان سنجاب به کاخ می‌رود. استابینز نیز مخفیانه با او راهی می‌شود. دولیتل متوجه می‌شود که ملکه با یک سم مرگبار مسموم شده و راه نجاتش میوه درخت عدن است. مسیر این درخت را پیش از دولیتل تنها یک نفر کشف کرده بود و آن هم لی لی همسر دولیتل بوده که فوت کرده است. حالا دولیتل برای پیدا کردن مسیر درخت عدن باید دفترچه همسرش را به دست آورد. یافتن دفترچه کار راحتی نیست زیرا پدر لی لی برای گرفتن انتقام دخترش دولیتل را زندانی می‌کند. از طرفی، بلیر، کسی که ملکه را مسموم کرده نیز به دنبال درخت می‌گردد تا مانع رسیدن دولیتل به آن شود. او دفترچه را از دولیتل می‌گیرد و دولیتل به همراه حیواناتش و استابینز بدون داشتن آدرس به سمت جزیره ناشناخته ای می‌روند. سرانجام درخت عدن با کمک یک اژدهای نگهبان پیدا می‌شود و دولیتل موفق می‌شود به وسیله میوه آن درخت جان ملکه را نجات بدهد و خانه اش را دوباره احیا کند.

چرا 9 سال؟ محتوای فانتزی و کمدی این اثر موجب شده تا عموم صحنه هایی که درآن مشاهده می‌شود برای ذهن و باور کودک و نوجوان خطر آفرین نباشد. این اثر به دلیل داشتن پیام های مثبت در عین تهییج و سرگرم کنندگی، برای رده سنی بالاتر از 9 سال مناسب است. نقش ما چیست؟ پیش از تماشای اثر، ارزیابی آن را مطالعه کنید. برای فرزندان خود درباره اهمیت کمک کردن به دیگران صحبت کنید. از فرزندان خود بخواهید که خود را در نقش دولیتل و استابینز بگذارند و از آنها بپرسید که اگر جای این شخصیت ها بودند، چه کارهایی را انجام می‌دادند و از انجام چه کارهایی صرف نظر می‌کردند؟ دولیتل در این فیلم به این جمله اشاره می‌کند که شجاعت همیشه به معنای نترسیدن نیست. برای فرزندان خود در خصوص این نگرش صحبت کنید و به آنها بگویید که شجاعت به این معنا نیست که هرکار پر مخاطره ای را انجام دهیم. بسیاری از رفتارها که ظاهر آنها نشانگر شجاعت و بی باکی است، در حقیقت رفتارهای آسیب زننده ای هستند که ممکن است بهای سنگینی برای کودکان و نوجوانانی که به هیجان و ریسک علاقه دارند، داشته باشند. لازم به ذکر است که برای فرزندان خود در رابطه با این موضوع نیز توضیح دهید که توانایی صحبت با حیوانات تنها در فیلم ها وفانتزی ها امکان پذیر است. بیشتر بدانید... دولیتل در 17 ژانویه 2020، توسط یونیورسال پیکچرز در ایالات متحده اکران شد و با فروش 249 میلیون دلاری به هفتمین فیلم پردرآمد سال 2020 تبدیل شد.

دالیتل کمی شبیه به داروی تجویز شده توسط پزشک است: ممکن است در برخی لحظات بینی خود را بگیرید، اما کار خود را انجام می‌دهد. علی‌رغم استفاده از تمام امکانات با یک گروه برنده جایزه (از جمله استیون گاگان، کارگردان/نویسنده فیلم سیریانا، گیلرمو ناوارو، فیلمبردار فیلم لابیرنت پان، دنی الفمن، آهنگساز و بیشتر)، اولین فیلم خانوادگی از تیم داونِی -- شرکت تولیدی که داونِی جونیور با همسرش، سوزان داونِی، تهیه‌کننده، اداره می‌کند -- فقط خوب است. خیلی خنده‌دار نیست، اما خنده‌دار است: خنده‌ها از یک ماهی مرکب که از صحبت کردن امتناع می‌کند با گفتن "خبرچین‌ها بخیه می‌شوند" و یک شوخی تصویری که در آن یک سگ باسن خود را در اتاق می‌کشد، به وجود می‌آیند. پیام‌ها مثبت هستند اما بعید است که تبدیل‌کننده باشند -- اگرچه تشویق‌های مداوم گوریل چی چی به خودش بسیار عالی هستند ("من زندانی ترس نیستم! ترسیدن خوب است!"). نمایش کلی دوستی، دلسوزی، ارتباط و کار تیمی همیشه در یک فیلم کودکان خوش‌آمد است. و همچنین پیام ظریف‌تر اما موجود این است که اگر حیوانات را دوست داشته باشید و از آنها محافظت کنید، آنها نیز شما را دوست خواهند داشت و از شما محافظت خواهند کرد.با در نظر گرفتن تمام این موارد، فیلم دو حالت دارد: آشفتگی و آرامش. نمایش حیوانات و آشوب ناشی از آن، همگی در یک زمان اتفاق می‌افتند -- شخصیت‌های زیادی، حیوانات زیادی، فریادهای زیادی، و دیوانگی زیادی. و در سوی دیگر، خود دکتر دولیتل قرار دارد. به طور خاص، صدای او. دولیتل با لهجه ولزی قوی صحبت می‌کند که به نظر نمی‌رسد متعلق به رابرت داونی جونیور باشد: بافت، رزونانس، و لحن صدا با صدای بازیگر مرد آهنی که ما به خوبی می‌شناسیم، مطابقت ندارد. این عدم تطابق با کیفیت صوتی بسیار غنی او تشدید می‌شود -- تقریباً به نظر می‌رسد که در یک اتاق ضبط صدا و با دوبله ضبط شده است. شاید این صدا فقط خلاقیت خود داونی در خلق یک شخصیت انگلیسی دوره ویکتوریا باشد، و شاید تصمیمی گرفته شده باشد تا او بخش خود را در یک اتاق صدا ضبط کند تا با صدای بازیگرانی که صداپیشگی حیوانات را بر عهده دارند، مطابقت داشته باشد. و البته که حرکات و بیان چهره داونی با سبک خاص و ثبت‌شده‌ای که مخاطبان دوست دارند، همخوانی دارد. اما مجموع این موارد دره‌ای عجیب و غریب ایجاد می‌کند که ممکن است برای برخی بزرگسالان بیش از حد حواس‌پرت‌کننده باشد، حتی اگر کودکان متوجه نشوند یا اهمیتی ندهند. بعید است که دولیتل به اندازه رمان‌های لوفتینگ ماندگار باشد، اما قطعاً دو ساعت سرگرمی خانوادگی مناسب را ارائه می‌دهد، و گاهی اوقات همین کافی است.