رئیس کوچک: آن بچه را بگیر!

بچه رئیس: بچه را بگیر! بینندگان را دعوت می‌کند تا در شبیه‌سازی جدید شرکت بچه شرکت کنند که به تطبیق کارمندان آینده با یکی از ۱۶ شغل در شرکت کمک می‌کند. این قسمت با استیسی (با صدای الکس کازارس) و جیمبو (کوین مایکل ریچاردسون) نمایندگان شرکت بچه شروع می‌شود که با خوشامدگویی به فرد جدید (یعنی بیننده) و راه‌اندازی شبیه‌ساز با ارائه یک پستانک تلپورت، بینندگان را به یک زندان با امنیت بالا می‌برد، جایی که سه شرور، بوتسی کالیکو (جیک گرین)، فردریک استس (ویکتور رایدر-وگزلر) و هپی سدنگری (رایس داربی) ملاقات می‌کنند و انتقام خود را از دشمن اصلی خود، بچه رئیس (جی.پی. کارلیک) برنامه‌ریزی می‌کنند. از آن نقطه داستان مسیرهای مختلفی را طی می‌کند، در حالی که بیننده انتخاب‌هایی می‌کند که اعمال شخصیت‌ها را هدایت می‌کند و به استیسی کمک می‌کند تا بهترین موقعیت را برای آن فرد در شرکت بچه تعیین کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که ویژگی تعاملی چه چیزی به فیلم «رئیس کوچک: آن بچه را بگیر!» اضافه می‌کند. آیا با این امکان که در زمان‌های مختلف جهت داستان را انتخاب می‌کنید، بیشتر به دنبال کردن داستان علاقه‌مند می‌شوید؟ آیا امکان وجود صحنه‌ها و پایان‌های مختلف باعث می‌شود که بخواهید فیلم را بیش از یک بار تماشا کنید؟
• آیا این قسمت چیزی به داستان بچه رئیس اضافه می‌کند؟ اگر اینطور است، چه چیزی؟ و اگر نه، به نظر شما انگیزه ساخت آن چه بوده است؟ آیا به عنوان ابزاری برای تبلیغ خود مجموعه عمل می‌کند؟ آیا این نوع تبلیغ بد است؟
• در این داستان، چه مواردی از شخصیت‌ها در نشان دادن خویشتن‌داری برجسته است؟ شرورها تا چه حد در رسیدن به اهداف خود موفق هستند؟ انتخاب نوزادان و نوپاها به عنوان مغزهای عملیات شرکت بِبی‌کورپ چه پیامی را منتقل می‌کند؟ این نوع اغراق‌ها چگونه به پیشبرد طنز داستان کمک می‌کنند؟

والدین باید بدانند که بچه رئیس: آن بچه را بگیر! یک برنامه تلویزیونی تعاملی است که پس از بچه رئیس و بچه رئیس: دوباره در کار پخش می‌شود، در این برنامه بینندگان انتخاب‌هایی انجام می‌دهند که داستان را پیش می‌برد و در نهایت به یکی از ۱۶ موقعیت شغلی شرکت بچه‌ها (Baby Corp) متصل می‌شوند. طراحی این فیلم کودکان را تشویق می‌کند تا بارها و بارها آن را تماشا کنند تا تمام صحنه‌ها و نتایج احتمالی (در مجموع ۱۶ مورد، همان‌طور که یک شخصیت اغلب به آن‌ها یادآوری می‌کند) را ببینند. همانند تولیدات قبلی در این مجموعه، شخصیت‌های منفی به دلیل ویژگی‌های اغراق‌آمیزشان بیشتر از اینکه ترسناک باشند، منبع کمدی هستند و تمام مشکلاتی که به وجود می‌آیند به سرعت حل می‌شوند. انتظار می‌رود که برخی توهین‌های نام‌محور مانند «پیسک» و «مکنده بطری» و همچنین تحقیرهایی مانند «احمق» را بشنوید. این برنامه برای بینندگانی که قبلاً از این مجموعه و شخصیت‌هایش لذت نبرده‌اند، جذابیتی نخواهد داشت. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

هواداران جوان فیلم سینمایی و دنباله‌های نتفلیکس از این ویژه‌برنامه لذت خواهند برد، زیرا به آن‌ها اجازه می‌دهد در جهت‌دهی داستان نقش داشته باشند و شخصاً در اکشن شرکت کنند. با این حال، اگر خارج از این گروه سنی باشید، جذابیت «آن بچه را بگیر» کمی کمرنگ می‌شود. این ویژه‌برنامه فرض می‌گیرد که قبلاً با شخصیت‌ها و اتفاقات قبلی آن‌ها آشنا هستید و با اصول اولیه عملیات شرکت بِبی کُرپ آشنایی دارید. اگر بدون این پیش‌زمینه بخواهید وارد داستان شوید، تجربه‌ای شبیه به مجموعه‌ای از اتفاقات کمی مرتبط و با خط زمانی مبهم خواهید داشت.بچه رئیس: بچه را بگیر! به قدری ساده است که حتی بچه‌های کوچک هم می‌توانند آن را کنترل کنند. وقتی در داستان به نقاط تصمیم‌گیری می‌رسید، آیکون‌هایی در پایین صفحه (معمولا دو یا سه تا) انتخاب‌های بیننده را نشان می‌دهند. اگر بدون انتخاب گزینه‌ای زمان بگذرد، داستان با انتخاب پیش‌فرض ادامه می‌یابد. بیننده‌ها همچنین می‌توانند به نقاط تصمیم‌گیری قبلی برگردند و انتخاب‌هایشان را تغییر دهند، و وقتی قسمت به پایان می‌رسد، فرصت شروع دوباره از ابتدا به آن‌ها داده می‌شود. همان‌طور که استیسی چند بار به آن‌ها یادآوری می‌کند، ۱۶ نتیجه احتمالی وجود دارد، که به تماشای مکرر و انتخاب‌های متعدد دعوت می‌کند.