خدایان باید دیوانه باشند.

در فیلم «خدایان باید دیوانه باشند»، خلبانی غافلانه یک بطری خالی کوکا را در میان بیابان کالاهاری رها می‌کند، که توسط یک قبیله بومی پیدا می‌شود. آنها هرگز چیزی شبیه به آن ندیده‌اند و به سرعت استفاده‌های مفیدی از این شیء عجیب پیدا می‌کنند. اما به زودی بر سر آن با هم درگیر می‌شوند، و یکی از آنها به نام «شی» (ن!خائو) تصمیم می‌گیرد که برای خیر قبیله، آن را دور بیندازد. او به زودی در ماجراجویی دیوانه‌واری درگیر می‌شود که شامل یک انسان‌شناس دست و پا چلفتی (ماریوس وییرز)، یک معلم جدید (ساندرا پرینسلو) و یک تلاش برای کودتا به رهبری یک انقلابی خطرناک است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد جامعه مدرن صحبت کنند. به نظر شما، جهان ما از دید کسی مثل "شی" در فیلم "خدایان باید دیوانه باشند" که برای اولین بار با اشیاء مدرنی مثل بطری کوکا کولا مواجه می‌شود، چگونه به نظر می‌رسد؟»
• نظر شما در مورد نمایش سیاه‌پوستان، سفیدپوستان و بومیان در فیلم در آفریقای جنوبی چیست؟ این شخصیت‌ها چگونه در کلیشه «نجات‌دهنده سفیدپوست» قرار می‌گیرند و چگونه می‌توان از آن اجتناب کرد؟
• «آیا خشونت در این فیلم آنقدر زیاد است که نتوان آن را یک فیلم خانوادگی در نظر گرفت؟ آیا این موضوع تفاوتی ایجاد می‌کند که صحنه‌های تیراندازی و تعقیب و گریز به صورت کمدی به تصویر کشیده شده‌اند؟ چرا یا چرا نه؟»

«والدین باید بدانند که فیلم «خدایان باید دیوانه باشند» یک کمدی دهه ۱۹۸۰ است که داستان شخصیتی بومی از قبیله سان در صحرای کالاهاری را روایت می‌کند و مضحکه‌های زندگی مدرن را به تصویر می‌کشد. در این فیلم، چند صحنه تیراندازی وجود دارد، از جمله یک کشتار سیاسی که در آن شورشیان به جلسه هیئت دولت حمله می‌کنند و به‌طور وحشیانه‌ای تیراندازی می‌کنند. اما به‌طور کلی، خشونت فیلم طنزآمیز است و خبری از خون، صحنه‌های دلخراش یا اجساد نیست. چند صحنه نیز زنانی را بدون پوشش بالاتنه نشان می‌دهد، اما در بستری غیرجنسی. این فیلم از کلیشه‌های رایج درباره قاره آفریقا و مردمان آن به‌عنوان افرادی ساده‌دل و غیرمتمدن استفاده می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.»

این فیلم کمدی دهه ۱۹۸۰ مملو از کلیشه‌هایی در مورد مردم آفریقاست. فیلم «خدایان حتماً دیوانه‌اند» با به تصویر کشیدن شخصیت‌های بومی سان به عنوان افرادی ساده‌لوح اما دانا، موقعیت‌های مضحک و غیرواقعی خلق می‌کند و از عمق شخصیت‌پردازی آنها می‌کاهد. در واقع، شخصیت‌های سان دیالوگ ندارند و شخصیت‌های آفریقایی سیاه‌پوست نیز به صورت کلیشه‌ای و سطحی، یا معصوم یا خشن به تصویر کشیده شده‌اند. این یک کمدی مفهومی است، اما آیا خنده‌ها به قیمت تحقیر دیگران است؟