دَهاماکا

در فیلم داماکا، آرجون پارتاک (با بازی کارتیک آریان)، خبرنگاری که به تازگی به دلیل رسوایی اخلاقی تنزل مقام پیدا کرده است، در حین اجرای برنامه رادیویی خود، تماسی از یک تروریست داخلی دریافت می‌کند که ادعا می‌کند بمب‌هایی را در ساختمان‌ها و پل‌های اطراف شهر کار گذاشته است و اگر دولت از او عذرخواهی نکند، مردم را خواهد کشت. آرجون، که می‌داند این می‌تواند فرصتی برای بازگشت او به اوج باشد، به دنبال دسترسی انحصاری به تماس‌گیرنده است و شاید بیشتر به فکر پیشرفت حرفه‌ای خود باشد تا نجات جان مردم.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره خشونت در فیلم‌ها صحبت کنند. آیا از خشونت در فیلم Dhamaka لذت بردید؟ آیا به هیجان و تنش فیلم افزود یا از آن کاست؟ چرا؟
• آیا شخصیت‌های اصلی برایتان جذاب بودند؟ دلیل آن چیست؟
• اگر شما جای آرجون پارثاک بودید، آیا کاری متفاوت انجام می‌دادید؟ اگر بله، چه کاری؟

والدین باید بدانند که داماکا یک فیلم مهیج دراماتیک هندی در مورد یک روزنامه‌نگار و مجری برنامه خبری است که از یک تروریست داخلی تماس می‌گیرد و تهدید به انفجار پل‌ها، ساختمان‌ها و مردم می‌کند. داماکا که بر اساس درام کره‌ای، ترور زنده، ساخته شده است، حاوی برخی صحنه‌های خشونت، خون، تنش و خطر است. ساختمان‌ها و پل‌ها منفجر می‌شوند، مردم کشته و زخمی می‌شوند و یک مرد توسط تک‌تیرانداز مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد. یک میکروفون مقابل مجری خبر منفجر می‌شود و صورتش خونین می‌شود. بمبی در گوشی یک مرد منفجر می‌شود و او را می‌کشد. داستانی در مورد کارگران ساختمانی در دریا روایت می‌شود که مجبور به کار طولانی‌مدت هستند و در نهایت غرق می‌شوند. زبان تند و تیز شامل چند مورد از کلمات فحش، بی‌شعور، لعنتی و آشغال است. بزرگسالان سیگار می‌کشند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

تلاش قابل قبولی با حضور برخی از ستارگان بزرگ تقریبا این تریلر تکراری را نجات می‌دهد. مشکل داماکا عمدتا این است که فراتر از کلیشه‌های مورد انتظار این ژانر، چیز جدید یا سرگرم‌کننده‌ای ارائه نمی‌دهد. این فیلم نسخه بازسازی شده فیلم تریلر کره‌ای به نام ترور زنده است و نسخه هندی آن مقداری از صداقت و ظرافت نسخه اصلی کره‌ای را از دست داده است. اما فراتر از این، بسیاری از تنش‌ها و درام‌ها کمی اجباری و اغراق‌آمیز به نظر می‌رسند. موسیقی متن، به شکلی عجیب، ممکن است در این موضوع دخیل باشد، زیرا موسیقی اغلب به صورت زودهنگام شدت می‌یابد، در حالی که فیلم می‌خواهد به تماشاگران بفهماند که قرار است اتفاقات دراماتیک رخ دهد. به عبارت دیگر، موسیقی اغلب از نظر شدت زیاده‌روی می‌کند و اغلب با آنچه که روی صفحه نمایش اتفاق می‌افتد همخوانی ندارد.در این فیلم چند اشتباه منطقی هم وجود دارد، مثل اینکه نگرانی آرجون (و درخواست کمک از همکارانش) در مورد اینکه چه کسی هدفون حاوی بمب را به او داده است (دستگاه‌های انفجاری به دیگران هم داده شده بود) هرگز پاسخ داده نمی‌شود. و در نهایت، نقش سومیا خیلی کم است و به جای آن، او به سادگی محکوم به مرگ است تا تاثیر احساسی اجباری ایجاد کند. شاید، بهتر بود نقش آرجون و سومیا با هم عوض می‌شد.