اعترافات: جمع‌آوری حیوانات

انبار کنندگان حیوانات منزوی از کمد بیرون می‌آیند در اعترافات: انبار کردن حیوانات، یک مستند سریالی در مورد خانه‌های سمی و غیرقابل سکونت با تعداد زیادی حیوان خانگی. هر قسمت دو صاحب حیوان خانگی متفاوت را معرفی می‌کند و آن‌ها را در فرآیند اغلب دردناک تمیز کردن زندگی‌شان و گاهی رها کردن حیواناتشان دنبال می‌کند. اما به جای تمرکز بر روند بهبودی صاحبان، این سریال تمایل دارد بر تصاویری از انبار کنندگانی که در محیط‌های ناسالم با حیواناتشان زندگی می‌کنند تکیه کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد بیماری‌های روانی و انواع حوادث تروماتیک که می‌تواند باعث شود فردی به جمع‌آوری حیوانات بپردازد، صحبت کنند. تفاوت بین دوستدار حیوانات خانگی و انبارکننده حیوانات خانگی چیست؟ در چه مرحله‌ای داشتن تعداد زیادی حیوان خانگی به یک خطر تبدیل می‌شود؟
• آیا این برنامه رفتار افرادی که وسایل خود را جمع می‌کنند و دور نمی‌اندازند را مستندسازی می‌کند یا اینکه آن را بزرگنمایی می‌کند؟ تفاوت این دو چیست؟ آیا این برنامه قدمی برای ایجاد تغییر ماندگار در زندگی این افراد برمی‌دارد؟
• چرا یک انبارکننده حیوانات خانگی موافقت می‌کند که رفتارش را مقابل دوربین افشا کند؟ آیا حضور در برنامه‌ای مثل این برایشان مفید است یا مضر؟

بعضی از این داستان‌ها در مورد نگهداری حیوانات خانگی به صورت انباشته و سهل‌انگارانه، با تصاویری ناراحت‌کننده از حیوانات مرده و یا صحنه‌های آزاردهنده از فضولات حیوانات همراه است که ممکن است برای کودکان خردسال (یا بینندگان حساس در هر سنی) ناراحت‌کننده باشد. این برنامه به فرایند طولانی و دردناک معکوس‌سازی رفتار انباشتگی شدید از طریق درمان‌های فشرده نیز نمی‌پردازد. بعضی از صاحبان حیوانات خانگی در این برنامه از کلمات نامناسبی استفاده می‌کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در مورد تجربیات گذشته خود با مشکلاتی مانند سوء مصرف مواد مخدر و الکل صحبت کنند.

شبیه به برنامه‌های مشابهی مثل Hoarders و Hoarding: Buried Alive، اعترافات: جمع‌آوری حیوانات از ارزش شوک و جذابیت مریض‌وار استفاده می‌کند تا شما را جذب کند. مثل تصادف اتومبیل است که نمی‌توانید از آن چشم بردارید، اما با اضافه کردن حیوانات بامزه و صاحبان گیج‌کننده‌شان، که معمولاً اشتباهات خود را نمی‌بینند، آن را جالب‌تر می‌کند. صاحبان مثل دون، برای مثال، که همسرش دیگر نمی‌تواند در خانه‌شان زندگی کند چون حدود ۳۰ گربه آن خانه را مثل یک جعبه بزرگ شن تبدیل کرده‌اند، و باعث شده‌اند سطح آمونیاک خانه به سطح سمی برسد.در حالی که هر دو برنامه تلوزیونی «انبارکنندگان» و «انبار کردن: زنده به گور شده» با ارائه خدمات سازمان دهندگان حرفه ای به شرکت کنندگانشان، دست یاری به سوی آن ها دراز می کنند، برنامه «اعترافات» چنین تلاشی را انجام نمی دهد. در دست کم یکی از قسمت های این برنامه، اعضای نگران خانواده مجبور بودند تا یک روانشناس پیدا کنند که بتواند به آن ها در مداخله برای بستگانشان، بانی، که خانه اش به معنای واقعی کلمه به یک زباله دانی تبدیل شده بود، کمک کند. و دان، که در بالا از او نام برده شد، به طور کلی روان درمانی را نادیده گرفت و به جای آن خودش را به اداره کنترل حیوانات معرفی کرد. با این نوع رویکرد، دشوار است بگوییم که آیا این تجربه واقعاً کسی را تغییر خواهد داد یا خیر.