بازگشت برنادت

ریچارد لینکلیتر در فیلم «کجا رفتی برنادت» که اقتباسی از رمان پرفروش ماریا سمپل در سال 2012 است، داستان زنی عجیب، مضطرب، نیمه‌آگورافوبیک و بدخلق به نام برنادت فاکس (با بازی کیت بلانشت) را روایت می‌کند. برنادت تنها به دخترش بی (اما نلسون) و شوهرش، الگین برانش (بیلی کروداپ)، یک میلیونر بینش‌گرای مایکروسافتی، اهمیت می‌دهد. او به‌ویژه از «مادران مزاحم و مداخله‌گر» در مدرسه خصوصی بی که خود را «پشه‌های مدرسه گالن» می‌نامند، بیزار است؛ مانند همسایۀ او آدری (کریستن ویگ). بعد از اینکه بی با نمرات عالی دوره راهنمایی را به پایان می‌رساند، از والدینش درخواست می‌کند که برای تعطیلات به قطب جنوب سفر کنند. برنادت که به‌زحمت می‌تواند از خانه خارج شود و تقریباً تمام کارهای خود را به منجولا، یک دستیار مجازی هندی که فقط از طریق ایمیل با او ارتباط دارد، واگذار کرده است، به‌طور غافلگیرکننده‌ای با این درخواست موافقت می‌کند. اما وقتی زمان سفر نزدیک می‌شود، برنادت که سابقاً یک معمار برنده جایزۀ مک‌آرتور بوده و در 20 سال گذشته کار نکرده است، ناپدید می‌شود.

• آیا کسانی که ابتدا رمان «Where'd You Go, Bernadette» را خوانده‌اند، بیشتر از فیلم لذت می‌برند یا اینکه اگر کتاب را نخوانده باشید، راحت می‌توانید آن را دنبال کنید؟ برخی از بهترین اقتباس‌های صفحه‌به‌صفحه شما کدامند و چرا؟
• پاول چه منظوری دارد وقتی می‌گوید که هنرمندان وقتی نمی‌توانند خلق کنند، به «تهدیدی برای جامعه» تبدیل می‌شوند؟ آیا وقتی مشخص می‌شود که برنادت یک معمار برجسته و مشهور است، دید شما نسبت به او تغییر می‌کند؟
• چگونه این فیلم روابط والدین-فرزند نوجوان را به تصویر می‌کشد؟ چرا پیوند بین برنادت و بی (دخترش) تا این حد منحصر به فرد است؟
• این داستان برنادت چه درس‌هایی در مورد خودآگاهی، تغییر و رستگاری به ما می‌دهد؟ آیا در این فیلم الگوهایی وجود دارند؟ چگونه کنجکاوی و پشتکار خود را نشان می‌دهند؟

والدین باید بدانند که «کجا رفتی، برنادت» اقتباسی است که ریچارد لینکلیتر کارگردان از رمان پرفروش ماریا سمپل در سال 2012 با همین نام ساخته است. این فیلم درباره مادری عجیب، مضطرب و تقریباً آگورافوبیک در سیاتل است. اما برنادت (با بازی کیت بلانشت) بیش از آن چیزی است که به نظر می‌رسد (یک زن خانه‌دار ثروتمند و بی‌حوصله)؛ در واقع او یک نابغه معماری است که نزدیک به 20 سال است کار نکرده است. انتظار می‌رود که چند نمونه از زبان تند و تیز (از جمله دو بار استفاده از "فحش") و کلماتی مانند "بیچ"، "احمق" و "مزخرف" در فیلم وجود داشته باشد. همچنین چندین صحنه از مصرف‌گرایی واضح برنادت به شکل بسته‌های آمازون و محصولات اپل نشان داده می‌شود. یک نوجوان سیگار الکترونیکی می‌کشد و بزرگسالان نوشیدنی الکلی می‌نوشند. محتوای فیلم برای بزرگسالان نیز شامل اختلافات زناشویی و چند مورد بحث و جدل ناراحت‌کننده است. اما موضوع‌های زیادی برای بحث وجود دارد، از جمله تبعیض جنسیتی و کلیشه‌ها تا اهمیت مربیان و روابط نزدیک والدین و فرزندان.

اجراها، به‌ویژه بازی بلنچت، در این اقتباس بر محصول نهایی چربش دارند و برای کسانی که با داستان و شخصیت اصلی آن که یک نابغه مضطرب است آشنا هستند، لذت‌بخش‌تر خواهد بود. لحظه‌ای در فیلم وجود دارد که برنادت به یک دانشمند تحقیقاتی می‌گوید که برای طراحی یک فضا باید کاملاً خود را با آن فضا هماهنگ کند؛ این همان روشی است که بلنچت برای فرو رفتن در یک شخصیت، چه ملکه الیزابت، گالادریل، کیت هپبورن، جسمین یا هلا، استفاده می‌کند. شخصیت برنادت عمداً در ابتدا نامحبوب است، با بی‌اعتنایی کامل و مشاجرات کودکانه‌اش و فاصله طبقاتی‌اش از واقعیت. تنها جایی که خوشحال است وقتی است که با دخترش بی، سیب چشم برنادت و احتمالاً تنها شخص در اطراف اوست که شادی را تجربه می‌کند. اما بلنچت در نشان دادن تغییرات ظریف که انرژی هنری برنادت را احیا می‌کند، درخشان است.در مقابل بازی بلنچت، نلسون جوان در نقش برنادت هوشمند و کنجکاو بسیار درخشان است؛ امید که کارگردانان استعداد بیشتری مانند او پیدا کنند. شخصیت الگین که کریداپ بازی می‌کند، در فیلم بسیار همدلانه و بدون خودخواهی و کارزدگی افراطی که در کتاب دارد، به تصویر کشیده شده است، اما همچنان مشخص است که هیچ‌یک از والدین مدرسه او را سرزنش یا مورد تنفر قرار نمی‌دهند، همان‌طور که با برنادت رفتار می‌کنند. و لارنس فیشبرن در یک صحنه گفتگوی کلیدی به‌عنوان استاد سابق برنادت که پیشگویی‌کننده و الهام‌بخش است، بسیار مؤثر است. از نظر بصری، فیلم بر معماری و طراحی هر فضای تمرکز دارد و به شخصیت اصلی احترام می‌گذارد. با این حال، کسانی که کتاب را نخوانده‌اند ممکن است کمتر درگیر خط داستانی مرکزی، به‌ویژه در مورد خط داستانی مانجولا شوند که در منبع اصلی با طنز بیشتری پرداخته شده است. این اقتباس بیشتر به خاطر بازی‌ها، به‌ویژه بازی بلنچت که همیشه وقت بیننده را ارزشمند می‌کند، ارزش دیدن دارد.