جنبش بیداری

در آستانه انتخابات ۲۰۰۴، مستند «قیام تنبل‌ها» سفر ۶۲شهری مایکل مور، مستندساز و فعال سیاسی، در ۲۰ ایالت را دنبال می‌کند. این مستند سفرها و رنج‌های مور را به تصویر می‌کشد، ازجمله جنجال‌هایی که گروه‌های جمهوری‌خواه و محافظه‌کار به‌پا می‌کنند تا مانع سخنرانی او در دانشگاه‌های مختلف در سراسر کشور شوند. قیام تنبل‌ها همچنین شامل چند اجرای موسیقی از هنرمندانی متنوع ازجمله ادی ودر، جوئن بائز، استیو ارل و دیگران است، و همچنین مصاحبه‌های مردمی و سخنرانی‌های عمومی فعالان سیاسی و سلبریتی‌هایی مثل رزانه بار و ویگو مورتنسن.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد طیف وسیعی از مسائل سیاسی مطرح شده در این مستند بحث کنند، از نقش رسانه‌ها در آستانه جنگ عراق تا تاریخ فعالیت‌های سیاسی و مخالفت در آمریکا. آیا با استدلال‌ها یا مواضع مور موافق هستید؟ چرا بله یا خیر؟ آیا فکر می‌کنید او به هدف خود دست می‌یابد؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد تصمیم مور برای در دسترس قرار دادن این فیلم به صورت رایگان در اینترنت بحث کنند - آیا این یک نمونه برجسته از مدل‌های جدید توزیع فیلم است، یا صرفاً اهدای فیلمی است که هیچ توزیع‌کننده‌ای مایل به نمایش آن در سینما نبود؟

والدین باید بدانند که این مستند - که تور ۶۲ شهر و ۲۰ ایالت مایکل مور را در ایالت‌های «نوسان» برای تشویق به رای دادن به جان کری در انتخابات ۲۰۰۴ ثبت می‌کند - یک سخنرانی طولانی علیه جورج دبلیو بوش، جنگ عراق و حزب جمهوری‌خواه است. بحث‌های سیاسی در سراسر مستند ادامه دارد - از مراقبت‌های بهداشتی تا عراق و همچنین متمم اول قانون اساسی، سیاست‌های حزبی و جنجال بر سر تصمیم دادگاه عالی در انتخابات ۲۰۰۰ مطرح می‌شود. سطح بحث‌ها ممکن است تند باشد، اما بیشتر مودبانه است، هرچند یک‌طرفه. برخی از الفاظ تند (از جمله «ف-ک») وجود دارد، اما زیاد نیست. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم‌های دیگر مور، چه دوستشان داشته باشید چه نه، حداقل به مسائل جدی پرداخته‌اند؛ متاسفانه، به نظر می‌رسد تمرکز اصلی فیلم شورش تنبل‌ها بر روی شگفت‌انگیز بودن مور است. مور همیشه بخش بزرگی از فیلم‌های خودش بوده است -- ترکیب دیدگاه تیزبینانه، دیدگاه سیاسی به خوبی تحقیق‌شده و شخصیت بزرگ و خشن او چیزی است که فیلم‌هایش مثل بولینگ برای کلمباین و فارنهایت 911 را تا این حد خوب (و جالب) می‌کند. اما در فیلم شورش تنبل‌ها، به نظر می‌رسد تمرکز تقریبا به طور کامل بر روی مور است، با شخصیت و شخصیت عمومی او به عنوان موضوع و موضوع اصلی فیلم -- و فیلم به خاطر این موضوع رنج می‌برد. بخش زیادی از فیلم شورش تنبل‌ها شامل تماشای مور است که مورد تشویق ایستاده قرار می‌گیرد یا توسط طرفدارانش مورد ستایش قرار می‌گیرد یا توسط دشمنانش مورد لعن و نفرین قرار می‌گیرد؛ این تمرکز تنگاتنگ فیلم را از یک مستند سیاسی به یک نوع عجیب از پروژه خودنمایی توسط یک نویسنده-کارگردان-فعال تبدیل می‌کند که احتمالا اصرار دارد که خودنمایی ندارد.و به صراحت، شگردهای موری برای تشویق مردم به رای دادن (از جمله دادن نودل و لباس زیر تمیز به جوانانی که برای رای دادن ثبت نام می‌کنند) کمی غم‌انگیز است، به خصوص که این شگردها موثر نبودند؛ تماشای موری که مردم را به مدت بیش از ۹۰ دقیقه به رای دادن به جان کری تشویق می‌کند، مثل تماشای یک گردهمایی طولانی و هیستریک برای تشویق تیمی است که شکست خورده است. موری قادر به انجام کارهای قوی‌تری از این است، و این واقعیت که شورش تنبل‌ها به صورت رایگان در اینترنت در دسترس است، شاید فقط یک پرده‌دودی برای این واقعیت باشد که تصور پرداخت هزینه‌ی توزیع آن در سینما توسط یک استودیوی فیلم دشوار است.