بیشتر برای دوست داشتن

در مجموعه MORE TO LOVE، سوپرمدل سایز بزرگ امی به عنوان مجری حضور دارد و 20 زن با اندام کامل با هم رقابت می‌کنند تا توجه یک مرد خوش‌اندام و موفق در حوزه سرمایه‌گذاری املاک را به خود جلب کنند. این مجموعه توسط سازنده برنامه‌های The Bachelor و The Bachelorette خلق شده و از تکنیک‌های حذف آشنا و شناخته‌شده‌ای استفاده می‌کند تا تعداد شرکت‌کنندگان را به تعداد قابل‌مدیریتی برساند. اما در نهایت، فقط یک زن می‌تواند حلقه قول ازدواج را حفظ کند و قلب مرد مجرد را به دست آورد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت شرکت‌کنندگان در این برنامه با سایر رقابت‌های واقع‌نمای تلویزیونی صحبت کنند. چرا بیشتر زنانی که ما «زیبا» می‌دانیم، لاغرتر از زنان معمولی هستند؟
• آیا این برنامه پیام‌های مثبتی در مورد تصویر بدن به دختران می‌دهد، یا سیگنال‌های متناقضی ارسال می‌کند؟ آیا همه شرکت‌کنندگان واقعاً با بدن خود راحت هستند؟ آیا ممکن است هم اضافه وزن داشت و هم سالم بود؟
• آیا این برنامه تفاوت اساسی خواهد داشت اگر فردی که به دنبال عشق است، زنی با اندام بزرگ باشد به جای مردی با اندام بزرگ؟ چرا فکر می‌کنید تهیه‌کنندگان این مجموعه را حول محور یک مرد به جای یک زن ساخته‌اند؟

والدین باید بدانند که به طور کلی، این مجموعه نسبت به سایر مسابقات واقعی قرار ملاقات، از نظر زبان و مسائل جنسی، ملایم‌تر است. اما ممکن است هنوز هم لحظات ناخوشایندی برای تماشای خانوادگی وجود داشته باشد، زمانی که شرکت‌کنندگان یکدیگر را می‌بوسند یا حرف‌هایی با بار جنسی می‌زنند، که گاهی اتفاق می‌افتد. از نظر پیام‌ها و الگوها، این مجموعه عمدتا مثبت است و در مورد پذیرش افراد به خاطر آنچه در درونشان است، صحبت می‌کند. اما این نمایش همچنین سیگنال‌های متناقضی در مورد وزن، سلامتی و شادی ارسال می‌کند، که ممکن است برای بینندگان جوان دشوار باشد.

اگر از طرفداران برنامه‌هایی مثل The Bachelor یا The Bachelorette هستید، احتمالاً تماشای More to Love هم برایتان جذاب خواهد بود. در واقع، این برنامه تقریباً همان فرمت را با شرکت‌کنندگانی متفاوت دارد. عمارت باشکوه؟ بله. نورپردازی دراماتیک فضای باز؟ بله. زنان جذاب؟ بله. قرار ملاقات‌های احتمالی با ماشین‌های لوکس، گفتگوهای خجالت‌آور عاشقانه و نمایش‌های نامناسب محبت؟ بله، بله و بله.بر اساس محبوبیت برنامه‌های واقع‌نمای عاشقانه، به‌خصوص در میان زنان، شاید برنامه «بیشتر از عشق» بتواند مخاطبان خود را پیدا کند. (و چه کسی می‌داند؟ شاید حتی منجر به تولید یک اسپین‌آف با حضور یک زن مجرد با اندام بزرگ شود.) اما به‌جز تمرکز گاهی آزاردهنده‌اش بر وزن، واقعاً چیز جدیدی به این ژانر اضافه نمی‌کند. هدفش خوب است، اما به‌خاطر کارهایی مثل نمایش وزن شرکت‌کنندگان در کنار نام، سن و شغلشان، امتیاز از دست می‌دهد. درنهایت، اگر آنچه در درون ما مهم است، واقعاً مهم باشد، چرا این کار ضروری است؟