اختراع آنا

الهام گرفته از مقاله ای در مجله که داستانی واقعی و عجیب را در مورد زنی که خود را به عنوان وارثی در شهر نیویورک جا زد، اختراع آنا با بازی جولیا گارنر در نقش آنا سوروکین است. سوروکین با استفاده از نام آنا دلوی، با کلاهبرداری اقامت در هتل های لوکس، تعطیلات بین المللی با هزینه های پنج رقمی، وام های بانکی کلان و سایر امتیازات را به دست آورد و خود را به عنوان وارثی آلمانی جا زد که قصد تاسیس باشگاه اجتماعی برای هنرمندان را دارد. وقتی شخصیت سوروکین در سریال اختراع آنا خود را در زندان می یابد، ویون کنت (آنا چلومسکی) خبرنگاری که در حال تلاش است، به داستان او علاقه مند می شود و مصمم است تا با سوروکین مصاحبه کند و داستان او را بنویسد. آنا می خواهد مشهور شود. ویون می خواهد اشتباهات گذشته را جبران کند. آیا این دو زن می توانند به یکدیگر کمک کنند تا به خواسته هایشان برسند؟ یا داستان سوروکین خیلی عجیب است تا حقیقت داشته باشد؟

• چه چیزهایی در مورد داستان واقعی پشت این نمایش لازم است بدانید تا آن را تماشا کنید؟ آیا بدون دانستن داستان آنا سوروکین می‌توان از آن لذت برد؟ این نمایش چه تغییراتی در داستان واقعی ایجاد کرده است؟ این تغییرات تا چه حد در جذاب‌تر کردن داستان موفق بوده‌اند؟
• داستان آنا سوروکین چه جنبه‌های جذابی دارد؟ چرا شایسته است که از این داستان یک مجموعه تلویزیونی ساخته شود؟ چگونه با فرهنگ معاصر مرتبط است؟
• چگونه این نمایش شخصیت‌هایش را به تصویر می‌کشد؟ آیا به نظر می‌رسد که از آنها خوشش می‌آید یا نه؟ چگونه می‌خواهد مخاطب در مورد آنا و ویویان احساس کند؟

والدین باید بدانند که سریال «اختراع آنا» یک درام بر اساس داستان واقعی زنی است که در شهر نیویورک خود را به عنوان وارثی جا زد و در سال ۲۰۱۸ با انتشار مقاله‌ای در مجله نیویورک، شهرت زیادی پیدا کرد. داستان واقعی آنا سوروکین با کلاهبرداری مالی، و همچنین با موسسات مالی، فرهنگی و هنری و محافل اجتماعی خاص گره خورده است. انتظار می‌رود با تماشای این سریال، بیشتر در مورد این افراد و مکان‌ها بدانید و در مورد اینکه آیا تجملات ارزش آن را دارند و برای سوروکین ارزش داشت، فکر کنید. زبان سریال شامل کلمات فحش و توهین است و شخصیت سوروکین با لحنی تحقیرآمیز، دیگران را «چاق» و «احمق» خطاب می‌کند. او همچنین به‌طور مکرر شخصیت‌های دیگر را به دلیل ظاهر «فقیرانه»‌شان مورد انتقاد قرار می‌دهد. نام برندهای مختلف، از جمله طراحان مد و خودروهای لوکس، به‌طور مکرر در سریال ذکر می‌شود. نام بانک‌ها و هتل‌های واقعی تغییر داده شده است. محتوای جنسی در سریال کم است، اگرچه زنی به‌طور مختصر می‌گوید که با آنا «آشنام» بوده است. شخصیت‌های سریال در جمع‌ها و مراسم مختلف، کوکتل، آبجو و شراب می‌نوشند، اما کسی مست نمی‌شود. بازیگران رنگین‌پوست در نقش‌های مکمل قوی ظاهر می‌شوند و شخصیت‌ها از نظر سن، نوع بدن، نژاد، قومیت و وضعیت اجتماعی-اقتصادی متفاوت هستند.

داستان واقعی که این مجموعه بر اساس آن ساخته شده، به طرز شگفت‌انگیزی عجیب است و این مجموعه نیز با بازیگران فوق‌العاده‌ای که دارد، همین حس را منتقل می‌کند، اما استفاده از روزنامه‌نگاری که داستان سوروکین را فاش کرد، به عنوان نقطه شروع، یک اشتباه تاکتیکی بود. درست است که مقاله مجله نیویورک در سال 2018 با عنوان "شاید او آنقدر پول داشت که فقط از دستش خارج شد" داستانی بود که باعث شهرت فوری وارث دروغین شد، و این یک ابزار بدی برای روایت داستان نیست. شروع با یک راز و سپس به آرامی باز کردن آن: این روایت کلاسیک تلویزیونی است. مشکل این است که داستان روزنامه‌نگار بسیار زیاد است و قوس داستانی او بسیار کمتر از یک جامعه‌شناس دروغین جذاب است که توانست خود را به حلقه‌های بسیار بالایی برساند. و آنا چلمسکی در نقش خود بیش از حد تلاش می‌کند و در صحنه‌هایی که نیاز به چیزی کمتر است، با اخم و ناراحتی بازی می‌کند.داستان وقتی جذاب می‌شود که با نِف، دربان هتل تونی نیویورک سیتی، جایی که سوروکین ماه‌ها در آن زندگی می‌کرد، ملاقات می‌کنیم. به عنوان تنها دوست واقعی سوروکین، او بینشی از آنچه آنا انجام داد و دلیل آن دارد، و در حالی که ماجراهای او را از طریق فلش‌بک‌ها دنبال می‌کنیم، داستان کسل‌کننده‌تر روزنامه‌نگار به آرامی به پس‌زمینه می‌رود. الکسیس فلوید با اعتماد به نفس و چابکی، در نقش نف، نمایشی هوشمندانه و گیرا ارائه می‌دهد، و این فقط یکی از نمایش‌های پر از بازی‌های عالی است، از جمله جولیا گارنر که به‌خوبی لهجه و شیوه سخن گفتن عجیب سوروکین را تقلید می‌کند، تا لورن کاکس که به‌خوبی مربی شخصی سوروکین را به تصویر می‌کشد. این نمایش به‌تنهایی می‌تواند شما را از صحنه‌های خسته‌کننده عبور دهد، با این آگاهی که به‌زودی گارنر یا فلوید را در این داستان واقعی، ناقص اما قطعا جذاب، خواهید دید.