الف

در سریال کمدی موقعیت ای‌ال‌اف، یک موجود فضایی پشمالو و شبیه به خارپشت (با بازی پل فوسکو) در حالی که از نابودی سیاره‌اش، ملماک، فرار می‌کند، یک شب سیگنال رادیویی آماتور را دنبال می‌کند. او در نهایت با سقوط از سقف خانه خانواده تانر مواجه می‌شود. پدربزرگ ویل (مکس رایت) یک فضانورد مشتاق است که همسرش کیت (آن شیدن) را متقاعد می‌کند تا اجازه دهد ای‌ال‌اف بی‌خانمان با خانواده بماند، که شامل لین نوجوان، برایان دانش‌آموز مدرسه ابتدایی و گربه خانگی به نام لاکی است، که ای‌ال‌اف دوست دارد او را بکشد و بخورد (ملماکیان گربه می‌خورند، ظاهراً). در حالی که تحت تهدید مداوم کشف توسط ارتشی است که مشتاق کالبدشکافی اوست، و همچنین همسایه کنجکاو خانم اوشنومک، ای‌ال‌اف شوخ‌طبعی می‌کند در حالی که راه و روش انسان‌ها را به طور کلی و خانواده تانر را به طور خاص یاد می‌گیرد، اشتباهاتی مرتکب می‌شود که در پایان هر قسمت اصلاح می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چرا شخصیت «آلف» اینقدر منفی‌باف و کنایه‌زن است. آیا فکر می‌کنید این طرز فکر بد او راهی برای کنار آمدن با احساس ناخوشایندِ نامناسب بودن در آن محیط است؟ وقتی شما احساس نامناسب بودن می‌کنید، آیا تا به حال به همین شکل رفتار کرده‌اید؟
• آیا برنامه‌های تلویزیونی دیگری را می‌شناسید که نیروهای زندگی از دنیای دیگر را به نمایش بگذارد، مانند بن ۱۰، لیلو و استیچ، پیشتازان فضا، یا والدین نسبتاً عجیب؟ آلف چگونه با موجودات بیگانه در این برنامه‌ها متفاوت است؟ آیا این موجودات بیگانه به عنوان تهدید یا کمدی ارائه می‌شوند؟
• چرا سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌ها اغلب شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشند که تازه وارد یک محیط جدید شده‌اند، مثلاً یک کارمند جدید در یک اداره یا یک دانش‌آموز جدید در مدرسه؟ چرا برای داستان مفید است که شخصیت اصلی وجود داشته باشد که با نحوه کار کردن چیزها آشنا نباشد؟

والدین باید بدانند که با وجود اینکه در این مجموعه از عروسک استفاده شده، اما واقعاً برای کودکان کوچک طراحی نشده است. کودکان ممکن است از تماشای این مجموعه لذت ببرند، به خصوص که بخش زیادی از شوخی‌های آن برایشان جذاب خواهد بود، اما شخصیت ALF طعنه‌آمیز، توهین‌آمیز و بی‌ادب است. شوخی‌های زیادی در مورد توالت وجود دارد و ALF به میزان زیادی شخصیت‌های صاحب‌منصب را مسخره می‌کند. همچنین ALF در خطر کشف شدن و مورد مطالعه و کالبدشکافی توسط ارتش قرار دارد، اما این تنش بسیار سبک است و جز بینندگان بسیار حساس، کسی را ناراحت نخواهد کرد. نگرانی اصلی والدین دهان بی‌ادب ALF است. او راه‌های انسانی را درک نمی‌کند و بسیاری از کارهایی که ما انجام می‌دهیم را احمقانه می‌داند. شاید این‌طور باشد و شاید این موضوع برای کودکانی که خودشان در حال یادگیری قوانین جامعه هستند، خنده‌دار باشد، اما والدین ممکن است از تقلید فرزندانشان از رفتار ALF خوششان نیاید. با این حال، ALF هنوز هم ارزش تماشا کردن را دارد، به خصوص برای کودکانی که به علم‌تخیلی علاقه دارند، یا خانواده‌هایی که امیدوارند ALF بتواند به عنوان یک مجموعه دروازه‌ای عمل کند و به کودکان در درک و علاقه‌مندی به علم‌تخیلی و فانتزی کمک کند.

وقتی در سال ۱۹۸۶ برای اولین بار پخش شد، ای‌ال‌اف واقعاً یک مجموعه تلویزیونی جسورانه بود. ملتی که ذهن‌های جمعی‌شان به تازگی توسط فیلم پرفروش ای‌تی منفجر شده بود، انتظار داشتند که مجموعه‌ای درباره یک موجود فرازمینی، زندگی‌بخش و اشک‌آور باشد. در عوض، ای‌ال‌اف یک فرازمینی کنایه‌زن و طعنه‌آمیز را به تصویر کشید که بعد از فرار از سیاره خانگی ویران‌شده‌اش، احساس گناه بازمانده داشت، در خانه جدید انسانی‌اش حوصله‌اش سر می‌رفت و احساس حبس می‌کرد، و بسیار مایل بود که این احساسات را روی خانواده تانر خالی کند. بچه‌ها از بداخلاقی ای‌ال‌اف لذت می‌بردند. او جسارت داشت که به مادر و پدر جواب بدهد! از طرف دیگر، بزرگسالان از سرسختی ای‌ال‌اف قدردانی می‌کردند، که در مناظر مجموعه‌های تلویزیونی خانوادگی دهه ۸۰ مثل گراوینگ پینز، که پر از شخصیت‌های مثبت و نیکوکار بود، نسیمی تازه بود.در روزهای اخیر، با وجود برنامه‌های متعدد درباره ضدقهرمان‌ها، بدخلقی ALF دیگر آنقدرها هم تازه و نو به نظر نمی‌رسد. علاوه بر این، اشاره‌هایی که در دهه ۸۰ میلادی (مثل شان پن، متولد آمریکا، مورک و مِندی) کاملا به روز بودند، حالا نیاز به توضیح برای اعضای جوان‌تر خانواده دارند. اما مفهوم ماهی در آب برای بچه‌ها هنوز هم جذاب است، چون آنها به شخصیت‌هایی که واقعا قوانین را نمی‌دانند و نمی‌دانند چطور رفتار کنند، ارتباط زیادی برقرار می‌کنند. اما اینکه آیا والدین از منفی‌گرایی کلی ALF، تمسخرش از والدین تانر و ارزش‌هایشان، و حرف‌زدن‌های بی‌وقفه‌اش خوششان می‌آید یا نه، چندان مشخص نیست.