پیاده‌روی با هرِب

جو آمابل-آمو، مدیر ۶۵ ساله بانک، بعد از فوت داماد و نوه‌اش در فاصله‌ای کوتاه، ایمانش را به خدا از دست می‌دهد. بعد جو پیامی از خدا روی صفحه کامپیوترش دریافت می‌کند که از او می‌خواهد با برنده شدن در مسابقات گلف World Entire، پیامی از امید را منتشر کند. اگر جو برنده شود، می‌تواند از جایزه نقدی برای کمک به نجات مدرسه در حال ورشکستگی دخترش برای بچه‌های بی‌سرپرست استفاده کند. جو دستورالعمل‌هایی برای شروع تمرین با هرب، پیک رنگارنگ شخصی خدا، دریافت می‌کند. وقتی مسابقات فرا می‌رسد، جو به طرز معجزه‌آسایی خوب عمل می‌کند، اما هنوز باید با ستاره در حال ظهور آرچی بوردویک روبرو شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که آیا بخش‌هایی از فیلم «پیاده‌روی با هرِب» را خشن می‌دانید یا خیر. دو مرگ ابتدای داستان چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ و چطور با داستان ارتباط دارند؟
• آیا در فیلم به نمایش مثبت و متنوعی از شخصیت‌ها توجه کردید؟ در مورد کلیشه‌ها چه فکر می‌کنید؟ آیا شخصیت‌ها الگوهایی مناسب هستند؟
• اگر پیام فیلم در مورد تلاش هر فرد برای کمک به دیگران به نوعی باشد، شما چه کاری می‌توانید انجام دهید تا این اتفاق در زندگی خودتان هم بیفتد؟
• از دست دادن ایمان به چه معناست؟

والدین باید بدانند که پیاده‌روی با هرِب، یک درام کمدی مبتنی بر ایمان است در مورد مردی (ادوارد جیمز آلموس) که ایمان خود را از دست داده است اما سپس پیامی از خدا دریافت می‌کند که به او می‌گوید در یک تورنمنت گلف برنده شود. این فیلم پیام‌های مثبت و شخصیت‌های ستودنی دارد، اما در عین حال دست و پا چلفتی است و در نهایت تا حدودی ناراضی‌کننده است. در حالی که محتوای کلی فیلم ملایم است، اما به مرگ می‌پردازد و تصاویری از مراسم تدفین، از جمله تدفین یک نوزاد را شامل می‌شود. مردی در زمین گلف بهانه‌گیری می‌کند؛ دیگری خشم خود را روی کیسه بوکس خالی می‌کند. افکار خودکشی در یک صحنه تلویحاً بیان می‌شود. بوسیدن عاشقانه وجود دارد و زبان فیلم شامل کلمات «باد شکم»، «بالا کشیدن لباس زیر»، و «مدفوع» است، همچنین «عیسی» و «ای خدا» به عنوان عبارات تعجب‌آور. بزرگسالان به طور منظم در وعده‌های غذایی شراب می‌نوشند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام کمدی مذهبی سرشار از شخصیت‌های مهربان و جذاب است، طوری که دوست داشتن آن‌ها دشوار است، اما فیلم به‌شدت عجیب است، با ریتم‌های نامناسب و انتخاب‌های گیج‌کننده. فیلمنامه نهایی توسط مارک مدوف، نویسنده نامزد اسکار و برنده تونی (فرزندان خدای کوچک)، به‌شدت ضعیف شروع می‌شود، با صحنه‌ای از یک خانواده صمیمی آغاز می‌شود و سپس به‌طور ناگهانی به دو مراسم تشییع جنازه می‌رود، که دومی به‌طور شوک‌آوری بر تابوت کوچکی تمرکز دارد. سپس با پیام‌های عجیب و غریب و ظاهراً خنده‌دار خدا مواجه می‌شویم، که بعداً دیگر خبری از او نیست، و همچنین با یک سگ واگن و کبوتری جادویی که با کمک جلوه‌های ویژه چشمک می‌زنند.در ادامه فیلم، به راحتی می‌توانیم با شخصیت‌ها همراه شویم، به‌خصوص با آمابل-آمو، که نامش، طبق یک خط گفتگوی بسیار نامناسب، به معنای «عشق مهربان» است، و هرب، که موفق می‌شود معنویت خود را با طنزی گرم متعادل کند. دیگر نیروهای مثبت شامل کاترین کویینلان نامزد اسکار (آپولو ۱۳) در نقش همسر جو، جسیکا دختر واقعی مدوف در نقش دختر جو، و کریستوفر مک‌دونالد در نقش کَدی آرچی هستند. اما حتی درحالی‌که فیلم همدردی ما را برمی‌انگیزد، با انتخاب‌های نامناسبش، از جمله مونتاژهای ورزشی و دو گزارشگر تلویزیونی «کمدی» در طول تورنمنت گلف، ادامه می‌یابد. در نهایت، با احساسی کاملاً دوگانه به پایان می‌رسد: بخشی شادی و بخشی آزار.