سه نینجای جوان: ضربهٔ بازگشت

راکی (شون فاکس)، کالت (مکس الیوت اسلاید) و تام-تام سه برادری هستند که در هنرهای رزمی پیشرفت می‌کنند اما در بیس‌بال نه؛ تیمشان به طور مداوم توسط رقبای اصلیشان شکست می‌خورد. در حالی که این اتفاق در حال رخ دادن است، پدربزرگ و مربی هنرهای رزمی‌شان (ویکتور وونگ) به ژاپن رفته تا شمشیری که از موزه تاریخ ژاپن دزدیده شده را ردیابی کند. در حالی که سه دزد دست و پا چلفتی و بی‌دست و پا در تعقیبشان هستند، بچه‌ها به ژاپن می‌روند تا به پدربزرگشان کمک کنند، جایی که مهارت‌های نینجایی‌شان به لطف تمرین با دختری که فکر نمی‌کردند بتواند با پسران همگام شود، بهبود می‌یابد. راکی، کالت و تام-تام باید از مهارت‌هایشان برای کمک به پدربزرگشان در مقابل ارتشی از نینجا‌ها استفاده کنند و به نوعی به آمریکا برگردند تا در بیس‌بال پیروز شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دنباله‌های فیلم‌ها صحبت کنند. چرا استودیوهای فیلم‌سازی دنباله‌های فیلم‌ها را می‌سازند؟ آیا این دنباله‌ها معمولاً بهتر یا بدتر از فیلم اصلی هستند؟ چرا؟
• در این فیلم از خشونت به چه صورت استفاده شده است؟ آیا موثر است؟ ضروری است؟
• آیا نگرش‌ها از زمان ساخت این فیلم در مورد دختران ورزشکار یا فراگیران هنرهای رزمی تغییر کرده است؟

والدین باید بدانند که سه نینجا: ضربهٔ برگشتی فیلمی محصول ۱۹۹۴ و بخشی از مجموعهٔ سه نینجا است. در سراسر فیلم، خشونت به سبک هنرهای رزمی و همچنین افتادن‌های خنده‌دار و خشونت به سبک تنها در خانه وجود دارد. طنز فیلم بسیار کودکانه است: در حین یک بازی لیگ کوچک، پسری چاق که زیاد غذا می‌خورد، باد معده‌ای می‌کند که باعث بیهوش شدن همهٔ بازیکنان، مربیان و داورها می‌شود. در بازی‌های بیس‌بال، قلدری و توهین به دیگران هم وجود دارد. شخصیت‌ها به دختری آسیایی که انگلیسی یاد می‌گیرد و کلمهٔ «bat» را با «butt» اشتباه می‌گیرد، می‌خندند. همچنین نگران‌کننده است که دختران چگونه از نظر بازی در ورزش‌ها یا شرکت در هنرهای رزمی دیده می‌شوند؛ سه شخصیت اصلی پسر از اینکه دختری حتی تلاش کند تا در این فعالیت‌ها شرکت کند، متحیرند. به‌طور کلی، این نگرش‌های جنسیت‌زده، فیلم را بیشتر از مدل موها و لباس‌ها قدیمی نشان می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

سه نینجا: ضربه بازگشت تلاش ناموفقی است برای ترکیب فیلم اکشن هنرهای رزمی با کمدی سبک تنها در خانه. و بیش از ۲۰ سال بعد، این فیلم هنوز هم کهنه به نظر می‌رسد؛ پسران با حیرت رفتار می‌کنند که چطور دختری می‌تواند هنرهای رزمی یاد بگیرد و بیسبال بازی کند، به اندازه مدل موها و مد لباس‌هایشان قدیمی است. پسران به ژاپن می‌روند با ضعیف‌ترین بهانه‌ها، و تمام هنرهای رزمی و کمدی‌های بذله‌گو نمی‌تواند از بی‌محتوایی فیلم بکاهد.احتمالاً تنها نکته مثبت این است که به بیننده فرصت می‌دهد تا قدری که در مورد احترام به دختران و در نظر گرفتن آن‌ها به عنوان ورزشکاران یا ورزشکاران بالقوه پیشرفت کرده‌ایم، قدردانی کند.